1 Царств 19 глава

Первая книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Антонія Бокуна

Саул подговаривал своего сына Ионафана и слуг убить Давида, но Ионафан, сын его, дорожил Давидом.

І намаўляў Саўл Ёнатана, сына свайго, і ўсіх слугаў сваіх, каб забілі Давіда, але Ёнатан, сын Саўла, вельмі любіў Давіда.

Поэтому Ионафан сообщил Давиду: «Отец мой Саул замышляет убить тебя — постарайся поутру спрятаться в укромном месте.

І паведаміў Ёнатан Давіду, кажучы: «Саўл, бацька мой, хоча забіць цябе. Таму цяпер сьцеражыся раніцаю, і схавайся, і не паказвайся.

А я выйду и встану рядом с отцом в поле, где будешь ты, заговорю с ним о тебе и посмотрю, что выйдет, а потом перескажу тебе».

А я пайду і стану каля бацькі ў полі, дзе ты будзеш, і буду гаварыць пра цябе бацьку майму, і што ўбачу, раскажу табе».

Ионафан стал говорить своему отцу Саулу добрые слова о Давиде. Он сказал ему: «Да не согрешит царь против слуги своего, против Давида, ведь он не согрешил против тебя, и всё, что он ни делал, было тебе только во благо.

І гаварыў Ёнатан добрае бацьку свайму Саўлу пра Давіда, і сказаў яму: «Няхай не грашыць валадар адносна Давіда, слугі свайго, бо нічым ён не саграшыў перад табою, і ўчынкі ягоныя для цябе заўсёды добрыя.

Он подвергал опасности душу свою, когда сразил филистимлянина, и ГОСПОДЬ тогда даровал всему Израилю великую победу — ты видел это и радовался. Почему же теперь ты хочешь пролить невинную кровь, ни за что ни про что убить Давида?»

Ён палажыў на далоні свае душу сваю, і забіў Філістынца, і [праз яго] ГОСПАД даў вялікую перамогу Ізраілю. Ты бачыў [гэта] і радаваўся. Дык чаму ты грашыш супраць крыві нявіннай, хочучы забіць Давіда без прычыны?»

Выслушал Саул речь Ионафана и поклялся: «Жив ГОСПОДЬ! Не убью я его».

І выслухаў Саўл голас Ёнатана, і пакляўся Саўл: «Як жывы ГОСПАД, ня будзе ён забіты».

Ионафан подозвал Давида и пересказал ему всё это, а затем привел его к Саулу, и он, как прежде,1 оставался при царе и служил ему.

І паклікаў Ёнатан Давіда, і пераказаў яму ўсе гэтыя словы. І прывёў Ёнатан Давіда да Саўла, і ён быў перад абдіччам ягоным як учора і пазаўчора.

Вскоре вновь случилась война, Давид отправился сражаться с филистимлянами, нанес им великое поражение, и они бежали от него.

І зноў пачалася вайна. І пайшоў Давід, і ваяваў супраць Філістынцаў, і зрабіў ім вялікую паразу, і яны ўцяклі перад ім.

Однажды злой дух по воле ГОСПОДА опять нашел на Саула, когда тот сидел в своем доме с копьем в руке, а Давид играл на лире.

І зыйшоў на Саўла ліхі дух, [спасланы] ГОСПАДАМ, і сядзеў ён у доме сваім, і дзіда [была] ў руцэ ягонай, а Давід граў рукою сваёй на гусьлях.

Саул вновь попытался пригвоздить Давида копьем к стене, но тот отскочил от Саула, и копье вонзилось в стену. Той же ночью Давид бежал.

І спрабаваў Саўл прыбіць Давіда да сьцяны, але Давід ухіліўся перад Саўлам, і дзіда ўбілася ў сьцяну, а Давід уцёк і ўратаваўся ў тую ноч.

Саул послал гонцов к дому Давида, чтобы они подстерегли его и поутру убили. Но Михаль, жена Давида, предупредила его: «Если сегодня ночью ты не спасешься бегством, то завтра тебя убьют».

І паслаў Саўл слугаў сваіх у дом да Давіда, каб пільнавалі яго і забілі раніцаю. І паведаміла пра гэта Давіду Міхаль, жонка ягоная, кажучы: «Калі не ўратуеш душу сваю ў гэтую ноч, заўтра будзеш мёртвы».

Михаль спустила Давида через окно, и так он бежал и спасся.

І спусьціла Міхаль Давіда праз вакно, і ён пайшоў, і ўцёк, і быў уратаваны.

Затем она взяла изваяние идола и, положив его на постель, укрыла одеждой, а голову обернула козьей шерстью.

А Міхаль узяла балвана, і палажыла яго на ложак, а пад галаву ягоную падклала падушку з казінай [поўсьці] і накрыла плашчом.

Когда Саул отправил гонцов схватить Давида, она сказала: «Муж2 болен».

І паслаў Саўл пасланцоў, каб узялі Давіда, але яна сказала, што ён хворы.

Саул опять отправил гонцов за Давидом, велев: «Доставьте его ко мне прямо на постели, и я убью его».

І паслаў Саўл пасланцоў, каб адведалі Давіда, і сказаў: «Прынясіце да мяне яго ў ложку, каб я забіў яго».

Вошли гонцы — и видят: лежит в постели идол с козьей шерстью на голове.

І прыйшлі слугі, і вось, балван на ложку, і падушка з [поўсьці] казінай на месцы галавы.

Тогда Саул спросил Михаль: «Что же ты обманула меня, дала бежать моему врагу?» А Михаль ответила Саулу: «Давид сказал: если не отпущу, он убьет меня».

І сказаў Саўл Міхаль: «Навошта ты так падманула мяне і выпусьціла ворага майго, каб ён мог уцячы?» Міхаль адказала Саўлу: «Бо ён сказаў мне: “Пусьці мяне, бо іначай заб’ю цябе”».

Так Давид спасся бегством, пришел в Раму к Самуилу и рассказал ему всё, что делал с ним Саул. Они с Самуилом ушли в Найот и поселились там.

І Давід уцёк, і ўратаваўся, і пайшоў да Самуэля ў Раму, і паведаміў яму ўсё, што зрабіў яму Саўл. І пайшлі адтуль ён і Самуэль, і затрымаліся ў Наёце.

Когда Саулу донесли, что Давид в Найоте, близ Рамы,

І паведамілі Саўлу, кажучы: «Вось, Давід у Наёце каля Рамы».

Саул послал гонцов, чтобы схватить Давида. Но когда они увидели толпу пророчествующих3 пророков во главе с Самуилом, то сошел на гонцов Саула Дух Божий, и они тоже стали пророчествовать.4

І паслаў Саўл пасланцоў, каб схапілі Давіда. І яны ўбачылі грамаду прарокаў, якія прарочылі, і Самуэля на чале іх, і зыйшоў на пасланцоў Саўла Дух Божы, і яны таксама пачалі прарочыць.

Рассказали об этом Саулу, и он отправил других гонцов, но те тоже стали пророчествовать; послал Саул третьих — и с ними случилось то же самое.

І паведамілі Саўлу, і ён паслаў іншых пасланцоў, але яны таксама прарочылі. І зноў паслаў Саўл пасланцоў трэці раз, але яны таксама прарочылі.

Тогда он сам отправился в Раму, и, дойдя до большого колодца в Сеху, спросил, где Самуил и Давид. «В Найоте близ Рамы», — ответили ему.

І ён сам пайшоў у Раму, і дайшоў да вялікай студні, якая ў Сэку. І пытаўся ён, і сказаў: «Дзе Самуэль і Давід?» І сказалі [яму]: «Яны ў Наёце каля Рамы».

И когда он сам подходил к Найоту, что близ Рамы, на него тоже сошел Дух Божий, — так он и шел, пророчествуя в исступлении, пока не добрался до Найота, что близ Рамы.

І пайшоў ён у Наёт каля Рамы, і Дух Божы зыйшоў на яго таксама, і ён ішоў, і ўсцяж прарочыў, аж прыйшоў у Наёт каля Рамы.

Он даже сбросил одежды — и так и пребывал в исступлении перед Самуилом, лежа нагим весь тот день и следующую ночь. Потому и вошло в поговорку: «Неужели и Саул среди пророков?»

І зьняў ён з сябе адзеньне сваё, і разам з іншымі прарочыў перад Самуэлем, і ляжаў голы ўвесь дзень і ноч. Таму і гавораць: «Ці ж і Саўл між прарокаў?»

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

7 [1] — Букв.: вчера и позавчера.

14 [2] — Букв.: он.

20 [3] — Или: пребывавших в исступлении.

20 [4] — Или: впали в исступление; то же в ст. 21 и 23.

« 18 глава 20 глава »