1 Царств 19 глава

Первая книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Васіля Сёмухі

Саул подговаривал своего сына Ионафана и слуг убить Давида, но Ионафан, сын его, дорожил Давидом.

І казаў Саўл Ёнатану, сыну свайму, і ўсім слугам сваім, каб забіць Давіда. Але Ёнатан, сын Саўлаў, вельмі любіў Давіда.

Поэтому Ионафан сообщил Давиду: «Отец мой Саул замышляет убить тебя — постарайся поутру спрятаться в укромном месте.

І паведаміў Ёнатан Давіду, кажучы: бацька мой Саўл спрабуе забіць цябе; дык вось, асьцерагайся заўтра; схавайся і будзь у патайным месцы;

А я выйду и встану рядом с отцом в поле, где будешь ты, заговорю с ним о тебе и посмотрю, что выйдет, а потом перескажу тебе».

а я выйду і стану каля бацькі майго на полі, дзе ты будзеш, і пагавару пра цябе з бацькам маім, і што ўбачу, раскажу табе.

Ионафан стал говорить своему отцу Саулу добрые слова о Давиде. Он сказал ему: «Да не согрешит царь против слуги своего, против Давида, ведь он не согрешил против тебя, и всё, что он ни делал, было тебе только во благо.

І сказаў Ёнатан добрае пра Давіда Саўлу, бацьку свайму, і сказаў яму: хай ня грэшыць цар супроць раба свайго Давіда, бо ён нічым не зграшыў супроць цябе, і дзеі ягоныя вельмі карысныя табе;

Он подвергал опасности душу свою, когда сразил филистимлянина, и ГОСПОДЬ тогда даровал всему Израилю великую победу — ты видел это и радовался. Почему же теперь ты хочешь пролить невинную кровь, ни за что ни про что убить Давида?»

ён унебясьпечваў душу сваю, каб пабіць Філістымляніна; і Гасподзь учыніў вялікае выратаваньне ўсяму Ізраілю; ты бачыў гэта і радаваўся; навошта ж ты хочаш зграшыць супроць невінаватай крыві і забіць Давіда бяз прычыны?

Выслушал Саул речь Ионафана и поклялся: «Жив ГОСПОДЬ! Не убью я его».

І паслухаў Саўл голасу Ёнатана і запрысягнуўся Саўл: жывы Гасподзь, Давід не памрэ.

Ионафан подозвал Давида и пересказал ему всё это, а затем привел его к Саулу, и он, как прежде,1 оставался при царе и служил ему.

І паклікаў Ёнатан Давіда, і пераказаў яму Ёнатан усе словы гэтыя, і прывёў Ёнатан Давіда да Саўла, і ён быў пры ім, як учора і заўчора.

Вскоре вновь случилась война, Давид отправился сражаться с филистимлянами, нанес им великое поражение, и они бежали от него.

Зноў пачалася вайна, і выйшаў Давід, і ваяваў зь Філістымлянамі, і ўчыніў ім вялікае пабоішча, і яны пабеглі ад яго.

Однажды злой дух по воле ГОСПОДА опять нашел на Саула, когда тот сидел в своем доме с копьем в руке, а Давид играл на лире.

І ліхі дух ад Бога напаў на Саўла, і ён сядзеў у доме сваім, і дзіда была ў руцэ ў яго, а Давід іграў рукою сваёю на струнах.

Саул вновь попытался пригвоздить Давида копьем к стене, но тот отскочил от Саула, и копье вонзилось в стену. Той же ночью Давид бежал.

І хацеў Саўл прыбіць Давіда дзідаю да сьцяны, але Давід адскочыў ад Саўла, і дзіда ўпілася ў сьцяну; а Давід уцёк і ўратаваўся тае начы.

Саул послал гонцов к дому Давида, чтобы они подстерегли его и поутру убили. Но Михаль, жена Давида, предупредила его: «Если сегодня ночью ты не спасешься бегством, то завтра тебя убьют».

І паслаў Саўл слуг у дом да Давіда, каб падпільнаваць яго і забіць да раніцы. І сказала Давіду Мэлхола, жонка ягоная: калі ты ня выратуеш душы тваёй у гэтую ноч, дык заўтра будзеш забіты.

Михаль спустила Давида через окно, и так он бежал и спасся.

І спусьціла Мэлхола Давіда з акна, і ён пайшоў, і ўцёк і ўратаваўся.

Затем она взяла изваяние идола и, положив его на постель, укрыла одеждой, а голову обернула козьей шерстью.

А Мэлхола ўзяла статую і паклала яе на ложак, а ў галавах у яе паклала казіную скуру, і накрыла вопраткай.

Когда Саул отправил гонцов схватить Давида, она сказала: «Муж2 болен».

І паслаў Саўл слуг, каб узяць Давіда; але Мэлхола сказала: ён хворы.

Саул опять отправил гонцов за Давидом, велев: «Доставьте его ко мне прямо на постели, и я убью его».

І паслаў Саўл слуг, каб агледзець Давіда, кажучы: прынясеце яго да мяне на пасьцелі, каб забіць яго.

Вошли гонцы — и видят: лежит в постели идол с козьей шерстью на голове.

І прыйшлі слугі, і вось, на пасьцелі статуя, а ў галавах у яе казіная скура.

Тогда Саул спросил Михаль: «Что же ты обманула меня, дала бежать моему врагу?» А Михаль ответила Саулу: «Давид сказал: если не отпущу, он убьет меня».

Тады Саўл сказаў Мэлхоле: дзеля чаго ты так ашукала мяне і адпусьціла ворага майго, каб ён уцёк? І сказала Мэлхола Саўлу: ён сказаў мне: адпусьці мяне, інакш я заб’ю цябе.

Так Давид спасся бегством, пришел в Раму к Самуилу и рассказал ему всё, что делал с ним Саул. Они с Самуилом ушли в Найот и поселились там.

І ўцёк Давід і ўратаваўся, і прыйшоў да Самуіла ў Раму і расказаў яму ўсё, што зрабіў зь імі Саўл. І пайшоў ён з Самуілам, і спыніліся яны ў Наваце.

Когда Саулу донесли, что Давид в Найоте, близ Рамы,

І данесьлі Саўлу, кажучы: вось, Давід у Наваце, у Раме.

Саул послал гонцов, чтобы схватить Давида. Но когда они увидели толпу пророчествующих3 пророков во главе с Самуилом, то сошел на гонцов Саула Дух Божий, и они тоже стали пророчествовать.4

І паслаў Саўл слуг узяць Давіда, і калі ўбачылі яны гурт прарокаў, што прарочылі, і Самуіла, які начальнічаў над імі, дык Дух Божы сышоў на слуг Саўла, і яны пачалі прарочыць.

Рассказали об этом Саулу, и он отправил других гонцов, но те тоже стали пророчествовать; послал Саул третьих — и с ними случилось то же самое.

Данесьлі пра гэта Саўлу, і ён паслаў іншых слуг, але і гэтыя пачалі прарочыць. Потым паслаў Саўл трох слуг, і гэтыя пачалі прарочыць.

Тогда он сам отправился в Раму, и, дойдя до большого колодца в Сеху, спросил, где Самуил и Давид. «В Найоте близ Рамы», — ответили ему.

Саўл сам пайшоў у Раму, і дайшоў да вялікай крыніцы, што ў Сэфе, і спытаўся, кажучы: дзе Самуіл і Давід? І сказалі: вось, у Наваце, у Раме.

И когда он сам подходил к Найоту, что близ Рамы, на него тоже сошел Дух Божий, — так он и шел, пророчествуя в исступлении, пока не добрался до Найота, что близ Рамы.

І пайшоў ён туды ў Нават у Раме, і на яго сышоў Дух Божы, і ён ішоў і прарочыў, пакуль ня прыйшоў у Нават у Раме.

Он даже сбросил одежды — и так и пребывал в исступлении перед Самуилом, лежа нагим весь тот день и следующую ночь. Потому и вошло в поговорку: «Неужели и Саул среди пророков?»

І зьняў ён вопратку сваю, і прарочыў перад Самуілам, і ўвесь дзень той і ўсю ноч ляжаў неапрануты; таму кажуць: няўжо і Саўл у прароках?

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

7 [1] — Букв.: вчера и позавчера.

14 [2] — Букв.: он.

20 [3] — Или: пребывавших в исступлении.

20 [4] — Или: впали в исступление; то же в ст. 21 и 23.

« 18 глава 20 глава »