1 Царств 22 глава

Первая книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Васіля Сёмухі

Из Гата1 Давид бежал в пещеру Адуллам. Услышав об этом, все его братья и весь отчий род присоединились к нему.

І выйшаў Давід адтуль і ўцёк у пячору Адаламскую, і пачулі браты ягоныя і ўвесь дом бацькі ягонага і прыйшлі да яго туды.

К нему собирались все обездоленные, все, кто не мог выплатить долга, все, кому приходилось горько. Он стал их предводителем, и было с ним около четырехсот человек.

і сабраліся да яго ўсе прыгнечаныя і ўсе пазычэнцы і ўсе засмучаныя душою, і стаўся ён начальнікам над імі: і было зь ім каля чатырохсот чалавек.

Оттуда Давид отправился в Мицпу, что в Моаве, и сказал царю моавскому: «Прошу тебя, пусть мои отец и мать побудут у тебя, покуда я не узнаю, что мне уготовано Богом».

Адтуль пайшоў Давід у Масіфу Маавіцкую і сказаў цару Маавіцкаму: няхай бацька мой і маці мая пабудуць у вас, пакуль я не даведаюся, што зробіць са мною Бог.

Он отвел их к царю Моава, и они оставались у него всё время, пока Давид прятался в горах.

І прывёў іх да цара Маавіцкага, і жылі яны ў яго ўвесь час, пакуль Давід быў у тым сховішчы.

Но пророк Гад сказал Давиду: «Хватит прятаться в горах, возвращайся в Иудею!» И Давид отправился в лес Херет.

Але прарок Гад сказаў Давіду: не заставайся ў гэтым сховішчы, а выпраўляйся, ідзі ў зямлю Юдаву. І пайшоў Давід і прыйшоў у лес Хэрэт.

Тем временем Саул услышал о том, что объявился Давид и его люди. Саул сидел тогда под тамариском на холме в Гиве, в руке у него было копье, а перед ним стояли все его слуги.

І дачуўся Саўл, што Давід аб’явіўся і людзі, якія былі зь ім. Саўл сядзеў тады ў Гіве пад дубам на гары, зь дзідай у руцэ, і ўсе слугі ягоныя абступалі яго.

И сказал Саул слугам, стоявшим перед ним: «Послушайте, вениаминитяне! Разве сын Иессея даст вам всем поля и виноградники, разве поставит всех вас начальниками над тысячами и сотнями воинов?

І сказаў Саўл слугам сваім, што абступалі яго: паслухайце, сыны Веньямінавыя! няўжо ўсім вам дасьць сын Ясэя палі і вінаграднікі і ўсіх вас паставіць тысячнікамі і сотнікамі,

Неужели в надежде на это вы все сговорились против меня? И никто из вас не открыл мне, что мой сын заключил союз с сыном Иессея, никто не посочувствовал, не предупредил, что сын подстрекает слугу моего устроить засаду на меня, как это произошло теперь!»

што вы ўсе згаварыліся супроць мяне, і ніхто не адкрыў мне, калі сын мой уступіў у сяброўства з сынам Ясэя, і ніхто з вас не пашкадаваў мяне і не адкрыў мне, што сын мой узбудзіў супроць мяне раба майго каваць мне путы, як гэта сёньня відаць?

Доэг-эдомитянин, что стоял среди слуг Сауловых, ответил: «Я видел, как сын Иессея приходил в Нове к Ахимелеху, сыну Ахитува.

І адказваў Доік Ідумэянін, які стаяў са слугамі Саўлавымі, і сказаў: я бачыў, як сын Ясэя прыходзіў у Номву да Ахімэлэха, сына Ахітува,

Тот вопрошал о нем ГОСПОДА, снабдил его хлебом и отдал ему меч филистимлянина Голиафа».

і той спытаўся пра яго ў Госпада, і даў яму ежу, і меч Галіяфа Філістымляніна аддаў яму.

Тогда царь послал за священником Ахимелехом, сыном Ахитува, и за всеми людьми из рода отца его, что были священниками в Нове. Все они явились к царю.

І паслаў цар паклікаць Ахімэлэха, сына Ахітувавага, сьвятара, і ўвесь дом бацькі ягонага, сьвятароў, што ў Номве. І прыйшлі яны ўсе да цара.

Царь обратился к Ахимелеху: «Послушай, сын Ахитува!» «Да, владыка мой», — отозвался тот.

І сказаў Саўл: паслухай, сыне Ахітува. І той адказваў: вось я, гаспадару мой.

«Зачем вы сговорились против меня, — спросил его Саул, — ты и сын Иессея? Ты вопрошал для него Бога, снабдил его хлебом и мечом — а теперь он восстал против меня и подстерегает меня в засаде».

І сказаў яму Саўл: навошта вы змовіліся супроць мяне, ты і сын Ясэя, што ты даў яму хлябы і меч і спытаўся пра яго ў Бога, каб ён паўстаў супроць мяне і каваў мне путы, як гэта сёньня відаць?

Отвечал Ахимелех царю: «Кто из всех твоих слуг сравнится с Давидом? Он верен тебе, он зять царя, он начальствует над твоей стражей,2 его почитают в твоем доме.

І адказваў Ахімэлэх цару і сказаў: хто з усіх рабоў тваіх такі верны, як Давід? ён і зяць цароў, і выканаўца загадаў тваіх, і шанаваны ў доме тваім.

Разве только теперь начал я вопрошать для него Бога? Нет, царь, не вини ни в чем ни слугу твоего, ни весь род моего отца, потому что слуга твой ничего об этом не знал, даже самой малости».

Ці ж цяпер я пачаў пытацца пра яго ў Бога? Не, не вінаваць мяне за гэта, цару, раба твайго і ўвесь дом бацькі майго, бо ва ўсім гэтым ня ведае раб твой ні малога, ні вялікага.

Царь на это ответил: «Ты умрешь, Ахимелех, ты и весь род твоего отца».

І сказаў цар: ты павінен памерці, Ахімэлэх, ты і ўвесь дом бацькі твайго.

И приказал царь стражникам, стоявшим рядом с ним: «Идите3 и перебейте этих священников ГОСПОДНИХ, потому что они тоже на стороне Давида: они знали, что он бежал, но не открыли мне». Но слуги царя не смели поднять руку на священников ГОСПОДНИХ.

І сказаў цар целаахоўцам, якія стаялі каля яго: ідзеце, аддайце сьмерці сьвятароў Гасподніх, бо й іхняя рука з Давідам, і яны ведалі, што ён уцёк, і не адкрылі мне. Але слугі царовыя не хацелі падняць рук сваіх на забойства сьвятароў Гасподніх.

Тогда царь велел Доэгу: «Иди и перебей священников!» Доэг-эдомитянин исполнил волю царя: пошел и убил в тот день восемьдесят пять человек, носивших льняной эфод.

І сказаў цар Доіку: ідзі ты і аддай сьмерці сьвятароў. І пайшоў Доік Ідумэянін, і напаў на сьвятароў, і забіў таго дня восемдзесят пяць мужчын, што насілі ільняны наплечнік;

А потом и в Нове, городе священников, он всех перебил мечом: мужчин и женщин, детей и младенцев, волов, ослов и овец.

Номву, горад сьвятароў, пабіў мечам; і мужчын і жанчын, і юнакоў і дзяцей, і валоў і аслоў і авечак пабіў мечам.

Спасся только один сын Ахимелеха, внук Ахитува, по имени Авьятар, который бежал к Давиду.

Уратаваўся адзін толькі сын Ахімэлэхаў, сына Ахітува, якога звалі Авіятар, і ўцёк да Давіда.

Авьятар рассказал ему, что Саул убил священников ГОСПОДНИХ.

І расказаў Авіятар Давіду, што Саўл забіў сьвятароў Гасподніх.

Давид ответил Авьятару: «Знал я, что был там в тот день Доэг-эдомитянин, и понял, что он непременно донесет Саулу. Это я навлек гибель на весь род твоего отца!

І расказаў Давід Авіятару: я ведаў у той дзень, калі там быў Доік Ідумэянін, што ён мусова данясе Саўлу; я вінаваты за ўсе душы дома бацькі твайго;

Оставайся со мной, не бойся: кто ищет моей смерти, тот ищет и твоей, так что у меня ты в безопасности».

застанься ў мяне, ня бойся, бо хто будзе шукаць маёй душы, будзе шукаць і тваёй душы; ты будзеш у мяне пад аховай.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

1 [1] — Букв.: оттуда.

14 [2] — Так в LXX; масоретский текст: поворачивает стражу.

17 [3] — Букв.: повернитесь; то же в ст. 18.

« 21 глава 23 глава »