1 Царств 30 глава

Первая книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Васіля Сёмухі

Пока Давид со своими людьми три дня добирался до Циклага, амалекитяне напали на Негев и на Циклаг. Они разорили Циклаг и сожгли.

На трэці дзень пасьля таго, як Давід і людзі ягоныя пайшлі ў Сэкелаг, Амалікіцяне напалі з поўдня на Сэкелаг і ўзялі Сэкелаг і спалілі яго агнём,

Женщин, что были в селении, и всех, кто там оставался от мала до велика, они взяли в плен, но никого не убили, а увели с собой.

а жанчын і ўсіх, што былі ў ім, ад малога да вялікага, не забілі, а забралі ў палон, і пайшлі сваёй дарогаю.

Давид со своими людьми подошел к селению и увидел, что всё сожжено огнем, а их жен, сыновей и дочерей увели в плен.

І прыйшоў Давід і людзі ягоныя да горада, і вось, ён спалены агнём, а жонкі іхнія і сыны іхнія і дочкі іхнія пабраныя ў палон.

Давид и все, кто с ним был, громко зарыдали и плакали, пока не иссякли у них слезы и силы.

І падняў Давід і люд, што быў зь ім, плач, і плакалі, пакуль не засталося ў іх сілы плакаць.

Попали в плен и две жены Давида: Ахиноам из Изреэля и Авигаиль, бывшая жена Навала с Кармила.

Узятыя былі ў палон і абедзьве жонкі Давіда, Ахінаама Ізрэеліцянка і Авігея, былая жонка Навала, Кармэліцянка.

Очень тяжело было Давиду. Народ так горевал о своих сыновьях и дочерях, что едва не побил его камнями. Но Давид черпал силы в ГОСПОДЕ, Боге своем.

Давід моцна быў зьбянтэжаны, бо люд хацеў пабіць яго камянямі, бо ўбольваўся душою ўвесь люд, кожны за сыноў сваіх і дочак сваіх.

Давид велел священнику Авьятару, сыну Ахимелеха, принести ему эфод. И когда Авьятар принес его,

Але Давід умацаваўся спадзяваньнем на Госпада Бога свайго, і сказаў Давід Авіятару сьвятару, сыну Авімэлэхаваму: прынясі мне наплечнік. І прынёс Авіятар наплечнік Давіду.

Давид вопросил ГОСПОДА: «Идти ли мне в погоню за грабителями, разобью ли я их?» «Иди, — был ответ, — ты их нагонишь и вызволишь своих! »

І спытаўся Давід у Госпада, кажучы: ці перасьледаваць мне гэтае полчышча, і ці даганю іх? І сказана яму: перасьледуй, дагоніш і адбярэш.

Давид выступил с шестью сотнями своих людей. Когда они дошли до потока Бесор, то часть людей осталась там.

І пайшоў Давід сам і шэсьцьсот мужчын, якія былі зь ім; і прыйшлі да патока Васор і стомленыя спыніліся там.

Давид продолжал погоню с четырьмя сотнями человек, а двести утомились настолько, что не могли перейти потока Бесор и остались там.

І перасьледаваў Давід сам і чатырыста чалавек; а дзьвесьце чалавек заставаліся, бо ня мелі сілы перайсьці паток Васорскі.

В поле они наткнулись на египтянина и привели его к Давиду. Его накормили хлебом и напоили водой,

І знайшлі Егіпцяніна ў полі, і прывялі яго да Давіда, і далі яму хлеба, і ён еў, і напаілі яго вадою;

дали ему немного сушеных смокв и две горсти изюма; и когда он поел, то пришел в себя — ведь три дня и три ночи он ничего не ел и даже воды не пил.

і далі яму частку зь вязанкі смокваў і дзьве вязанкі разынак, і ён еў і ўмацаваўся, бо ён ня еў хлеба і ня піў вады тры дні і тры ночы.

Давид спросил его: «Чей ты и откуда?» Тот ответил: «Я египетский юноша, раб одного амалекитянина. Бросил меня мой владыка, когда три дня назад я заболел.

І сказаў яму Давід: чый ты і адкуль ты? І сказаў ён: я — хлопец Егіпцянін, раб аднаго Амалікіцяніна, і кінуў мяне гаспадар мой, бо ўжо тры дні, як я захварэў;

Мы ходили в набег на южный край керетитов, и на селения в Иудее, и на южный край Халева, и Циклаг мы сожгли огнем».

мы прарваліся ў паўднёвую частку Керэці і ў вобласьць Юдавую і ў паўднёвую частку Халева, а Сэкелаг спалілі агнём.

Давид спросил его: «Проведешь ли ты меня к этим грабителям?» Тот ответил: «Поклянись мне Богом, что не убьешь меня и не выдашь владыке, и я проведу тебя к этим грабителям ».

І сказаў яму Давід: ці давядзеш мяне да гэтага полчышча? І сказаў ён: прысягні мне Богам, што ты не заб’еш мяне і не перадасі мяне ў рукі гаспадара майго, і я давяду цябе да гэтага полчышча.

Он привел Давида прямо к разбойникам-амалекитянам, а те пировали и веселились,1 разбредясь по округе со своей богатой добычей, которую взяли в земле филистимлян и в Иудее.

Давід прысягнуў яму, і ён павёў яго. І вось Амалікіцяне, рассыпаўшыся па ўсёй той краіне, ядуць і п’юць і сьвяткуюць з прычыны вялікай здабычы, якую яны ўзялі зь зямлі Філістымскай і зь зямлі Юдэйскай.

Давид разил их с утренней зари и до вечера следующего дня, и никто из них не спасся, кроме четырехсот слуг, что сели на верблюдов и бежали.

І пабіваў іх Давід ад зьмярканьня да вечара другога дня, і ніхто зь іх не ўратаваўся, апрача чатырохсот юнакоў, якія селі на вярблюды і паўцякалі.

Давид отбил всех, кого взяли в плен амалекитяне, и спас двух своих жен.

І адабраў Давід усё, што ўзялі Амалікіцяне, і абедзьвюх жонак сваіх адабраў Давід,

Не пропал у них никто от мала до велика — ни сыновья, ни дочери, и ничего не пропало из добычи, которую захватили у них, — всё возвратил Давид.

і не прапала ў іх нічога, ні малога, ні вялікага, ні з сыноў, ні з дачок, ні са здабычы, ні з усяго, што Амалікіцяне ўзялі ў іх: усё вярнуў Давід.

Давид захватил также все стада и отары амалекитян, их погнали перед собственным скотом, назвав их добычей Давида.

І ўзяў Давід усё дробнае і буйное быдла, і гналі яго перад сваім быдлам і казалі: гэта — Давідава здабыча.

Когда Давид вернулся к тем двум сотням людей, что устали идти за ним и остались при потоке Бесор, те вышли навстречу Давиду и воинам, что были с ним. Подойдя к ним, Давид поприветствовал их.

І прыйшоў Давід да тых дзьвюх сотняў чалавек, якія ня мелі сілы ісьці за ім, і якіх ён пакінуў каля патока Васор, і выйшлі яны насустрач Давіду і насустрач людзям, якія былі зь ім. І падышоў Давід да гэтых людзей і прывітаў іх.

Но были среди тех, кто ходил с Давидом в поход, и злые, вздорные люди, и они стали говорить: «Раз они не ходили с нами в поход, не станем делиться с ними захваченной добычей: пусть каждый берет свою жену и детей и убирается прочь!»

Тады ліхія і нягодныя зь людзей, якія хадзілі з Давідам, пачалі гаварыць: за тое, што яны не хадзілі з намі, не дамо ім са здабычы, якую мы адабралі: няхай кожны возьме толькі сваю жонку і дзяцей і йдзе.

Но Давид ответил им: «Не должно так поступать, братья! Вот что даровал нам ГОСПОДЬ: Он хранил нас и предал в наши руки грабителей, что напали на нас.

Але Давід сказаў, не рабеце так, братове мае, пасьля таго, як Гасподзь даў нам гэта і захаваў нас і перадаў у рукі нашыя полчышча, што прыходзіла супраць нас.

Да и кто станет слушать вас в этом деле? Какова доля ходившим на битву, такова и оставшимся при обозе: равные всем доли!»

І хто паслухаецца вас у гэтай справе? Якая частка тым, што хадзілі на вайну, такая частка павінна быць і тым, што заставаліся пры абозе: на ўсіх трэба падзяліць.

С того дня и впредь сделал он это обычаем в Израиле.

Так было з гэтага часу і пасьля; і паставіў ён гэта ў закон і ў правіла Ізраілю да сёньня.

Давид вернулся в Циклаг и отправил часть добычи старейшинам иудейским, своим друзьям, с такими словами: «Вот вам дар от добычи, отбитой у врагов ГОСПОДНИХ!» —

І прыйшоў Давід у Сэкелаг і паслаў са здабычы старэйшынам Юдавым, сябрам сваім, кажучы: «вось вам дарунак са здабычы, узятай у ворагаў Гасподніх», —

тем, кто в Бет-Эле, и кто в Рамот-Негеве, и в Яттире,

тым, якія ў Вэтылі і ў Раме паўднёвай і ў Ятыры,

и в Ароэре, и в Сифмоте, и в Эштемоа,

і ў Араіры і ў Шыфмоце, і ў Эстэмоа,

и в Рахале, и в селениях ерахмеэльских, и в селениях кенейских,

і ў Рахале і ў гарадах Ерахмэельскіх і ў гарадах Кенэйскіх,

и в Хорме, и в Бор-Ашане, и в Атахе,

і ў Хорме, і ў Харашане, і ў Атаху,

и в Хевроне — во всех тех местах, где бывал Давид со своими людьми.

і ў Хэўроне і ва ўсіх мясьцінах, дзе хадзіў Давід сам і людзі ягоныя.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

16 [1] — Или: танцевали.

« 29 глава 31 глава »