1 Царств 9 глава

Первая книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Васіля Сёмухі

Жил вениаминитянин по имени Киш, сын Авиэля, внук Церора, правнук Бехората, праправнук Афиаха, достойный1 человек из колена Вениаминова.

Быў нехта з сыноў Веньяміна, звалі яго Кіс, сын Авііла, сына Цэрона, сына Бэхарата, сына Афія, сына нейкага Веньямініцяніна, чалавек знакаміты.

У него был сын по имени Саул, молодой и красивый, и не было среди израильтян никого красивее его — был он на голову выше всех.

У яго быў сын, звалі яго Саўл, малады і прыгожы; і ня было нікога зь Ізраільцянаў прыгажэйшага за яго; ён ад плячэй сваіх быў вышэйшы за ўвесь народ.

Однажды у Киша, отца Саула, пропали ослицы. Киш велел своему сыну Саулу: «Возьми с собой кого-нибудь из слуг и ступай поищи ослиц!»

І прапалі асьліцы ў Кіса, бацькі Саўлавага, і сказаў Кіс Саўлу, сыну свайму: вазьмі з сабою аднаго са слугаў і ўстань, ідзі, пашукай асьліц.

Вместе со слугой прошел Саул Ефремово нагорье, землю Шалишу, но не нашел их. Прошли они землю Шаалим, но ослиц не было и там, прошли они и землю Вениамина, но так и не нашли их.

І прайшоў ён зямлю Яфрэмавую і прыйшоў у зямлю Шалішу, але не знайшлі; і прайшлі зямлю Шаалім, і там іх няма; і прайшоў ён зямлю Веньямінавую, і не знайшлі.

Когда они дошли до земли Цуф, Саул сказал слуге, что был при нем: «Пора нам возвращаться, не то отец начнет беспокоиться уже не об ослицах, а о нас самих».

Калі яны прыйшлі ў зямлю Цуф, Саўл сказаў слузе свайму, які быў зь ім: хадзем назад, каб бацька мой, пакінуўшы асьліц, не пачаў непакоіцца за нас.

Но тот ответил: «Здесь, в этом городе, есть человек Божий, весьма уважаемый человек. Что он ни скажет, всё сбывается. Давай зайдем к нему, может быть, он укажет нам, куда дальше держать путь».2

Але слуга сказаў яму: вось у гэтым горадзе ёсьць чалавек Божы, чалавек паважаны; усё, што ён скажа, збываецца; сходзім цяпер туды; можа, ён пакажа нам дарогу нашую, па якой нам ісьці.

Саул сказал слуге: «С чем мы пойдем к такому человеку? Хлеба в нашей суме не осталось и подарка с собой нет, чтобы поднести человеку Божьему. Разве что-то у нас осталось?»

І сказаў Саўл слузе свайму: вось мы пойдзем, а што мы прынясем таму чалавеку? бо хлеба не засталося ў торбах нашых, і дарунка няма, каб паднесьці чалавеку Божаму; што ў нас?

Тогда слуга сказал Саулу: «Смотри, у меня есть четверть шекеля3 серебра. Я отдам ее человеку Божьему, и он нам укажет, куда идти».

І зноў адказваў слуга Саўлу і сказаў: вось у руцэ маёй чвэрць сікля срэбра; я аддам чалавеку Божаму, і ён пакажа нам дарогу нашую.

(Прежде в Израиле, когда кто-либо шел вопросить Бога, говорили: «Пойдем к провидцу!» — кого теперь называют пророком, прежде называли провидцем.)

Раней у Ізраіля, калі хто-небудзь ішоў пытацца Бога, казалі так: хадзем да празарліўца. Бо той, каго называюць сёньня прарокам, раней называўся празарліўцам.

Саул ответил слуге: «Хорошо ты сказал, пойдем!» И они пошли в город, где был человек Божий.

І сказаў Саўл слузе свайму: добра ты кажаш; пойдзем. І пайшлі ў горад, дзе чалавек Божы.

Когда они поднимались к городу, встретились им девушки, идущие по воду, и они спросили у девушек: «В городе ли провидец?»

Калі яны падымаліся ўгору ў горад, дык спаткалі дзяўчат, якія выйшлі чэрпаць ваду, і сказалі ім: ці ёсьць тут празарлівец?

Те отвечали: «Да, сейчас вы его увидите. Он как раз сегодня пришел в город, но спешите, ведь нынче у народа жертвоприношение в святилище на холме.

Тыя адказвалі ім і сказалі: ёсьць; вось ён, паперадзе цябе; толькі пасьпяшайся, бо ён сёньня прыйшоў у горад, бо сёньня ў народа ахвярапрынашэньне на вышыні;

Как войдете в город, сразу ищите его, пока он не пошел пировать на тот холм, ведь народ не начнет пира до его прихода: он должен помолиться над жертвой,4 и только потом гости станут есть. А сейчас вы еще застанете его, идите!»

калі прыйдзеце ў горад, застанеце яго, пакуль ён яшчэ не пайшоў на тую вышыню, на абед; бо народ не пачне есьці, пакуль ён ня прыйдзе; бо ён дабраславіць ахвяру, і пасьля таго пачнуць есьці кліканыя; дык вось, ідзеце, цяпер яшчэ застанеце яго.

Они вошли в город, и лишь только оказались внутри, навстречу им вышел Самуил, он как раз шел в святилище на холме.

І пайшлі яны ў горад. Калі ж увайшлі ў сярэдзіну горада, дык вось і Самуіл выходзіць насустрач ім, каб ісьці на вышыню.

За день до прихода Саула ГОСПОДЬ дал Самуилу откровение, сказав:

А Гасподзь адкрыў Самуілу за дзень да прыходу Саўлавага і сказаў:

«Завтра в это же время Я пошлю тебе человека из земли Вениамина. Его ты помажешь в правители над народом Моим Израилем, он и избавит народ Мой от филистимлян, потому что обратил Я взор на Мой народ, мольба их достигла Меня».

заўтра гэтым часам Я прыйшлю да цябе чалавека зь зямлі Веньямінавай, і ты памаж яго ў кіраўніка народу Майму Ізраілю, і ён уратуе народ Мой ад рукі Філістымлянаў; бо Я ўважыў народу Майму, бо енк ягоны дайшоў да Мяне.

Когда Самуил увидел Саула, ГОСПОДЬ подсказал ему: «Это тот самый человек, о котором Я говорил тебе. Он и будет править Моим народом».

Калі Самуіл убачыў Саўла, дык Гасподзь сказаў яму: вось чалавек, пра якога Я казаў табе; ён будзе кіраваць народам Маім.

Саул подошел к Самуилу прямо в воротах и спросил: «Скажи мне, прошу, где дом провидца?»

І пайшоў Саўл да Самуіла ў браме і спытаўся ў яго: скажы мне, дзе дом празарліўца?

Самуил ответил Саулу: «Я и есть провидец. Ступай сейчас впереди меня на холм пировать со мной, а утром я тебя отпущу и расскажу всё, что только пожелаешь.

І адказваў Самуіл Саўлу і сказаў: я празарлівец, ідзі паперадзе мяне на вышыню; і вы будзеце абедаць са мною сёньня, і адпушчу цябе раніцай, і ўсё, што ў цябе на сэрцы, скажу табе;

А что до ослиц, которые у тебя пропали три дня назад, то не беспокойся о них, они нашлись. Да и кому принадлежит всё лучшее5 в Израиле, как не тебе и всему твоему отеческому роду?»

а пра асьліц, якія ў цябе прапалі ўжо тры дні, ня турбуйся, яны знайшліся. І каму ўсё прывабнае ў Ізраілі? Ці ж не табе і ўсяму дому бацькі твайго?

Саул сказал в ответ: «Разве я не из колена Вениаминова, наименьшего в Израиле? И семейство моего отца — самое незначительное в колене Вениамина. Что такое ты мне говоришь?»

І адказваў Саўл і сказаў: ці ж ня сын я Веньяміна, аднаго з малодшых пакаленьняў Ізраілевых? і племя маё ці ж ня меншае сярод плямёнаў Веньямінавых? Навошта ж ты кажаш мне гэта?

Самуил взял Саула и его слугу, ввел их в комнату, посадил во главе всех гостей (а там было около тридцати человек).

І ўзяў Самуіл Саўла і слугу ягонага, і ўвёў іх у пакой, і даў ім першае месца сярод запрошаных, якіх было каля трыццаці чалавек.

Повару Самуил сказал: «Подай ему тот кусок, который я передал тебе и велел отложить особо».

І сказаў Самуіл кухару: падай тую частку, якую я даў табе і пра якую я сказаў табе: адкладзі яе ў сябе.

Повар взял целый окорок и положил его перед Саулом, а Самуил сказал: «Вот что сберегли для тебя, возьми себе и поешь! Эту часть предназначили тебе, еще когда я стал созывать народ». В тот день Саул пировал с Самуилом.

І ўзяў кухар лапатку і што было пры ёй і паклаў перад Саўлам. І сказаў Самуіл: вось гэта пакінута, пакладзі перад сабою і еж, бо на гэты час ашчаджана гэта табе, калі я склікаў народ. І абедаў Саўл з Самуілам у той дзень.

Когда они спустились с холма в город, Самуил беседовал с Саулом на крыше6 своего дома.

І сышлі яны з вышыні ў горад, і Самуіл гутарыў з Саўлам на даху.

Следующим утром на самой заре Самуил позвал Саула, ночевавшего на крыше: «Вставай, я провожу тебя в путь!» Саул встал, и оба они вышли наружу.

Раніцай усталі яны так: калі ўзышла зара, Самуіл паклікаў Саўла на даху і сказаў: устань, я правяду цябе. І ўстаў Саўл, і выйшлі абодва яны з дома, ён і Самуіл.

Когда они подходили к городской окраине, Самуил сказал Саулу: «Прикажи слуге пройти вперед (тот так и сделал), а сам задержись: сейчас я возвещу тебе слово Божье».

Калі падыходзілі яны ў канец горада, Самуіл сказаў Саўлу: скажы слузе, каб ён пайшоў наперад нас, — і той пайшоў наперад; — а ты спыніся цяпер, і я адкрыю табе, што сказаў Бог.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

1 [1] — Или: состоятельный.

6 [2] — Букв.: куда мы держали путь.

8 [3] — Т. е. ок. 3 г.

13 [4] — Букв.: благословить жертву.

20 [5] — Или: (принадлежат) все сокровища.

25 [6] — Так в масоретском тексте; LXX: и Саулу постелили постель на крыше.

« 8 глава 10 глава »