1 Царств 24 глава

Первая книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Васіля Сёмухі

Давид ушел оттуда и жил в неприступных местах Эн-Геди.

І выйшаў Давід адтуль і жыў у бясьпечных мясьцінах Эн-Гадзі.

Когда Саул возвратился из похода на филистимлян, ему сообщили, что Давид в пустыне Эн-Геди.

Калі Саўл вярнуўся ад Філістымлянаў, яму паведамілі, кажучы: вось, Давід у пустыні Эн-Гадзі.

Саул взял три тысячи лучших израильских воинов и отправился на поиски Давида и его людей к скалам, где обитают дикие козы.

І ўзяў Саўл тры тысячы выбраных мужчын з усяго Ізраіля і пайшоў шукаць Давіда і людзей ягоных па гарах, дзе жывуць сарны.

Миновав овечьи загоны, он увидел пещеру и зашел в нее по нужде. Давид со своими людьми находился как раз в глубине этой пещеры.

І прыйшоў да кашары авечай, пры дарозе; там была пячора, і зайшоў туды Саўл дзеля патрэбы; а Давід і людзі ягоныя сядзелі ўглыбіні пячоры.

Люди Давида сказали ему: «Вот и настал день, о котором говорил тебе ГОСПОДЬ: Он предает врага в твои руки — поступай с ним, как захочешь!» Давид подкрался и незаметно отрезал у Саула полу одежды.

І казалі Давіду людзі ягоныя: вось дзень, пра які казаў табе Гасподзь: вось, Я аддам ворага твайго ў рукі твае, і зробіш зь ім, што табе заўгодна. Давід устаў і ціхенька адрэзаў край ад верхняй вопраткі Саўла.

Но тут же смутился Давид, что отрезал полу одежды Саула.

Але пасьля гэтага забалела на сэрцы ў Давіда, што ён адрэзаў край ад вопраткі Саўла.

И сказал он своим людям: «Сохрани меня ГОСПОДЬ сделать такое с владыкой моим, помазанником ГОСПОДНИМ, — поднять на него руку! Ведь он — помазанник ГОСПОДЕНЬ».

І сказаў ён людзям сваім: хай не дапусьціць мне Гасподзь зрабіць гэта гаспадару майму, памазанцу Гасподняму, каб накласьці руку маю на яго, бо ён памазанец Гасподні.

Этими словами Давид сдержал своих людей и не позволил им напасть на Саула. Саул вышел из пещеры и отправился дальше.

І стрымаў Давід людзей сваіх гэтымі словамі і ня даў ім паўстаць на Саўла. А Саўл устаў і выйшаў зь пячоры на дарогу.

После этого и Давид вышел из пещеры и закричал вслед Саулу: «Владыка мой царь!» Саул оглянулся, а Давид пал на землю ниц, поклонившись ему.

Потым устаў і Давід, і выйшаў зь пячоры, і закрычаў усьлед Саўлу, кажучы: гаспадару мой, цару! Саўл азірнуўся, і Давід упаў тварам на зямлю і пакланіўся.

И сказал Давид Саулу: «Зачем ты слушаешь тех, кто говорит, будто Давид желает тебе зла?

І сказаў Давід Саўлу: навошта ты слухаеш словы людзей, якія кажуць: вось, Давід намышляе ліхое на цябе?

Сегодня ты мог воочию убедиться, что в пещере ГОСПОДЬ предал тебя в мои руки; меня подговаривали убить тебя, но я пощадил тебя и сказал: не подниму руки на владыку моего, ибо он — помазанник ГОСПОДЕНЬ!

Вось, сёньня бачаць вочы твае, што Гасподзь аддаваў цябе сёньня ў рукі мае ў пячоры, і мне казалі, каб забіць цябе; але я пашкадаваў цябе і сказаў: не падыму рукі маёй на гаспадара майго, бо ён памазанец Госпада.

Взгляни, отец мой: у меня в руках пола твоей одежды. Если я срезал ее с твоего одеяния, но не убил тебя, значит, нет у меня злого умысла против тебя, нет измены, ничем я перед тобой не согрешил — а ты намерен лишить меня жизни?!

Бацька мой! паглядзі на край вопраткі тваёй у руцэ маёй: я адрэзаў край вопраткі тваёй, а цябе не забіў; пазнай і пераканайся, што няма ў руцэ маёй ліха, ні падступства, і я не зграшыў супроць цябе; а ты шукаеш душы маёй, каб забраць яе.

Пусть ГОСПОДЬ рассудит нас с тобой и пусть Он Сам1 отомстит тебе за меня, но я не подниму на тебя руки.

Хай рассудзіць Гасподзь паміж мною і табою, і хай адпомсьціць табе Гасподзь за мяне; але рука мая ня будзе на табе,

„Злой всегда мыслит злое“,2 — гласит старая пословица; но моя рука не коснется тебя.

як павядае старадаўняя прыпавесьць: ад беззаконных паходзіць беззаконьне. А мая рука ня будзе на табе.

На кого ополчился царь израильский? За кем ты гоняешься? За мертвым псом, за одной-единственной блохой!

Супроць каго выйшаў цар Ізраільскі? За кім ты ганяешся? За мёртвым сабакам, за адною блыхою.

Да рассудит нас с тобой ГОСПОДЬ, пусть увидит Он, вступится за меня и спасет меня от тебя!»

Гасподзь хай будзе судзьдзёю паміж мною і табою. Ён разгледзіць, разьбярэ справу маю і выратуе мяне ад рукі тваёй.

Когда Давид высказал всё это Саулу, тот воскликнул: «Твой ли это голос, сын мой Давид? — и зарыдал. —

Калі скончыў Давід гаварыць словы гэтыя да Саўла, Саўл сказаў: ці твой гэта голас, сыне мой Давідзе? І ўзвысіў Саўл голас свой, і плакаў,

Прав ты, а я не прав! — сказал Саул Давиду. — Ты отплатил мне добром за зло, что я причинил тебе.

і сказаў Давіду: твая большая праўда за маю, бо ты адплаціў мне дабром, а я плаціў табе злом;

Сегодня ты доказал это, поступив со мной по-доброму: ГОСПОДЬ предавал меня в твои руки, но ты не убил меня.

ты паказаў гэта сёньня, абышоўшыся са мною мілажальна: калі Гасподзь аддаваў мяне ў рукі твае, ты не забіў мяне.

Кто другой подстерег бы своего врага, чтобы отпустить его невредимым? Да воздаст тебе ГОСПОДЬ добром за то, как ты поступил со мной сегодня!

Хто, знайшоўшы ворага свайго, адпусьціў бы яго ў добрую дарогу? Гасподзь заплаціць табе дабром за тое, што ты зрабіў мне сёньня.

Теперь я знаю, что быть тебе на царстве, твердо держать тебе в руках царство Израильское.

І цяпер я ведаю, што ты канечне будзеш цараваць, і царства Ізраілевае будзе цьвёрдае ў руцэ тваёй.

Поклянись же мне ГОСПОДОМ, что не прервешь мой род после меня, не искоренишь имя мое в отчем роду!»

Дык вось, запрысягніся мне Госпадам, што ты ня выкараніш нашчадкаў маіх пасьля мяне і ня зьнішчыш імя майго ў доме ў бацькі майго.

И поклялся Давид Саулу, и Саул вернулся домой, а Давид со своими людьми поднялся в свое неприступное место.

І прысягнуў Давід Саўлу. І пайшоў Саўл у дом свой, а Давід і людзі ягоныя ўвайшлі ў месца ўмацаванае.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

13 [1] — Букв.: Господь.

14 [2] — Или: нечестивые плодят нечестие.

« 23 глава 25 глава »