1 Царств 18 глава

Первая книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Васіля Сёмухі

После этого разговора царя с Давидом сын его Ионафан всей душой привязался к Давиду и полюбил его всем сердцем.1

Калі закончыў Давід гутарку з Саўлам, душа Ёнатана прыляпілася да душы ягонай, і палюбіў яго Ёнатан, як сваю душу.

Саул в тот день оставил Давида при себе, не позволив ему вернуться к отцу;

І ўзяў яго Саўл таго самага дня і не дазволіў яму вяртацца ў дом бацькі ягонага.

Ионафан же заключил с Давидом союз, потому что полюбил его всем сердцем.

А Ёнатан заключыў з Давідам спрымірэнства, бо палюбіў яго, як сваю душу.

Ионафан подарил Давиду плащ со своего плеча, но не только одежду, а и меч, лук и пояс.

І зьняў Ёнатан вопратку сваю, якая была на ім, і аддаў яе Давіду, таксама і астатнюю вопратку сваю, і меч свой, і лук свой, і свой пояс.

Куда бы ни посылал его Саул, Давид во всем был успешен, и потому царь поставил его во главе войска; это понравилось всему народу и слугам Саула.

І Давід дзеяў разумна ўсюды, куды ні пасылаў яго Саўл, і зрабіў яго Саўл начальнікам над ваеннымі людзьмі; і гэта спадабалася ўсяму народу і слугам Саўлавым.

Когда Давид и всё войско возвращались домой после победы над Голиафом, женщины из всех израильских селений выходили навстречу царю Саулу с радостным пением и плясками, с бубнами и струнными инструментами.2

Калі яны ішлі, пры вяртаньні Давіда зь перамогі над Філістымлянінам, дык жанчыны з усіх гарадоў Ізраільскіх выходзілі насустрач Саўлу цару са сьпевамі і танцамі, з урачыстымі тымпанамі і зь кімваламі.

Они пели и танцевали, восклицая: «Саул сразил тысячи, а Давид — десятки тысяч!»

І крычалі жанчыны, якія ігралі, кажучы: Саўл перамог тысячы, а Давід дзясяткі тысяч!

Возмутило это Саула, и сказал он с досадой: «Давиду приписали десятки тысяч, а мне — лишь тысячи! Только царства ему теперь недостает!»

І Саўл моцна засмуціўся, і няпрыемнае яму было гэтае слова, і ён сказаў: Давіду далі дзясяткі тысяч, а мне тысячы; яму нехапае толькі царства.

С того дня Саул стал следить за Давидом, во всем подозревая его.

І з таго дня і потым падазрона глядзеў Саўл на Давіда.

На следующий день злой дух, посланный Богом, сошел на Саула, и тот безумствовал3 в своем доме, а Давид играл для него на лире, как делал это всегда. В руке у Саула было копье,

І было на другі дзень: напаў ліхі дух ад Бога на Саўла, і ён шалеў у доме сваім, а Давід граў рукою сваёю на струнах, як і ў іншыя дні; у руцэ ў Саўла была дзіда.

и он дважды метнул его, решив пригвоздить Давида к стене, но тот оба раза увернулся.

І кінуў Саўл дзіду, падумаўшы: прыб’ю Давіда да сьцяны; але Давід два разы ўхіліўся ад яго.

Стал Саул опасаться Давида, потому что ГОСПОДЬ был с ним, а Саула Он оставил.

І пачаў баяцца Саўл Давіда, бо Гасподзь быў зь ім, а ад Саўла адступіўся.

Тогда Саул удалил от себя Давида и поставил его во главе тысячи воинов, которых тот водил в походы.4

І выдаліў яго Саўл ад сябе і паставіў яго ў сябе тысячнікам, і ён уваходзіў і выходзіў перад народам.

На всех своих путях Давид преуспевал,5 и ГОСПОДЬ был с ним.

І Давід ва ўсіх дзеях сваіх рабіў разумна, і Гасподзь быў зь ім.

Видя, что Давид преуспевает, стал Саул бояться его.

І Саўл бачыў, што ён вельмі разумны, і баяўся яго.

А весь Израиль и Иудея полюбили Давида, потому что он всегда был вместе с ними в бою.

А ўвесь Ізраіль і Юда любілі Давіда, бо ён уваходзіў і выходзіў перад ім.

Однажды Саул сказал Давиду: «Вот моя старшая дочь Мерав. Я отдаю ее тебе в жены, только бесстрашно служи мне и веди войны ГОСПОДНИ». Саул рассуждал про себя: «Пусть он падет не от моей руки, а от рук филистимлян».

І сказаў Саўл Давіду: вось старэйшая дачка мая, Мэрова: я дам яе табе за жонку, толькі будзь у мяне адважны і вядзі войны Гасподнія. Бо Саўл думаў: няхай не мая рука будзе на ім, а рука Філістымлянаў будзе на ім.

Но Давид ответил Саулу: «Да кто я пред тобой и что пред тобой моя жизнь6 или род моего отца в Израиле, чтобы мне стать зятем царя?»

Але Давід сказаў Саўлу: хто я і што жыцьцё маё і род бацькі майго ў Ізраілі, каб мне быць зяцем царовым?

И когда настало время выдать Мерав, дочь Саула, за Давида, ее выдали замуж за Адриэля из Мехолы.

А калі настаў час аддаць Мэрову, дачку Саўлавую, Давіду, дык яна выдадзена была замуж за Адрыэла з Мэхолы.

Но Давида полюбила Михаль, другая дочь Саула, и, когда об этом сообщили царю, это пришлось ему по душе.

Але Давіда пакахала другая дачка Саўлавая, Мэлхола; і калі паведамілі пра гэта Саўлу, дык гэта было прыемна яму.

Саул решил: «Выдам ее за него, станет она ему ловушкой, и падет он от руки филистимлян». А Давиду сказал: «На этот раз ты станешь моим зятем».

Саўл думаў: аддам яе за яго, і яна будзе яму сеткаю, і рука Філістымлянаў будзе на ім. І сказаў Саўл Давіду: праз другую ты пароднішся са мною.

Слугам своим Саул велел передавать Давиду будто по секрету: «Царь и все его слуги любят тебя — быть тебе зятем царя».

І загадаў Саўл слугам сваім: скажэце Давіду патаемна: вось, цар дабраволіць табе, і ўсе слугі ягоныя любяць цябе; дык вось, будзь зяцем царовым.

Слуги Саула говорили всё это Давиду, но Давид отвечал: «Вы думаете, шуточное дело — породниться с царем? Ведь я беден и незнатен».

І перадалі слугі Саўлавыя ў вушы Давіду ўсе словы гэтыя. І сказаў Давід: хіба лёгка здаецца вам быць зяцем цара? я — чалавек бедны і нязначны.

И слуги Саула пересказывали царю ответы Давида.

І данесьлі Саўлу слугі ягоныя і сказалі: вось, што кажа Давід.

Тогда Саул велел передать Давиду следующее: «Не угоден царю никакой иной выкуп за невесту, кроме обрезанной крайней плоти ста филистимлян — в отмщение врагам царя!» Так Саул задумал погубить Давида руками филистимлян.

І сказаў Саўл: так скажэце Давіду, цар ня хоча вена, апрача ста краеабразаньняў Філістымскіх, у помсту ворагам царовым. Бо Саўл меў на думцы загубіць Давіда рукамі Філістымлянаў.

Когда слуги передали это Давиду, ему понравилась эта мысль, и он захотел стать зятем царя. И, прежде чем пришло время договора,

І пераказалі слугі ягоныя Давіду гэтыя словы, і спадабалася Давіду стацца зяцем царовым.

Давид со своими людьми отправился в поход и убил сто7 филистимлян. Обрезанную крайнюю плоть их Давид принес царю как подарок от будущего зятя. И Саул выдал за него свою дочь Михаль.

Яшчэ не прайшлі вызначаныя дні, як Давід устаў і пайшоў сам і людзі ягоныя зь ім, і забіў дзьвесьце чалавек Філістымлянаў, і прынёс Давід краеабразаньні іхнія, і падаў іх у поўным ліку цару, каб зрабіцца зяцем царовым. І выдаў Саўл за яго Мэлхолу, дачку сваю, замуж.

Теперь Саул понял, что ГОСПОДЬ с Давидом, и дочь Саула Михаль любила его.

І ўбачыў Саўл і зразумеў, што Гасподзь з Давідам, і што Мэлхола, дачка Саўлавая, любіла Давіда.

Еще больше Саул стал бояться Давида и уже видел в нем врага.8

І пачаў Саўл яшчэ больш баяцца Давіда і зрабіўся ворагам ягоным на ўсё жыцьцё.

Но стоило филистимским правителям пойти войной, как Давид сражался успешнее всех прочих слуг Саула, и широко прославилось его имя.

І калі правадыры Філістымскія выйшлі на вайну, Давід, з самага выхаду іхняга, дзеяў разумней за ўсіх слуг Саўлавых, і вельмі праславілася імя ягонае.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

1 [1] — Или: как собственную душу; то же в ст. 3.

6 [2] — Или: треугольниками; перевод предположителен.

10 [3] — Букв.: пророчествовал.

13 [4] — Букв.: выходил и входил перед народом / ними; то же в ст. 16.

14 [5] — Или: был разумен; то же в ст. 15.

18 [6] — Или: моя родня.

27 [7] — Перевод по LXX; в масоретском тексте: двести; ср. 2Цар 3:14.

29 [8] — Букв.: стал врагом Давида во все дни.

« 17 глава 19 глава »