Деяния 17 глава

Деяния Апостолов
Открытый перевод → Пераклад Антонія Бокуна

Пройдя через Амфиполь и Аполлонию, пришли в Фессалонику, где была еврейская синагога.

А прайшоўшы праз Амфіпаль і Апалёнію, прыйшлі ў Тэсалоніку, дзе была сынагога Юдэйская.

И, как обычно, Павел вошёл к ним и три субботы рассуждал с ними о Писаниях,

І Павал, паводле звычаю, прыйшоў да іх і тры суботы вёў гутаркі з імі з Пісаньня,

объясняя и доказывая, что Христу должно было пострадать и воскреснуть из мертвых: — Это Христос, тот Иисус, Которого я возвещаю вам.

паказваючы і адкрываючы, што Хрыстос мусіў цярпець і ўваскрэснуць з мёртвых і што: «Гэты Ісус, пра Якога я абвяшчаю вам, ёсьць Хрыстос».

И некоторые из них были убеждены и примкнули к Павлу и Силе, как и множество набожных греков, и немало знатных женщин.

І некаторыя з іх былі перакананыя і далучыліся да Паўла і Сілы, і вялікае мноства Грэкаў, якія пакланяліся [Богу], і жанчынаў першых нямала.

Но евреи, возревновав и подобрав из уличной черни кое-каких негодных людей, собрали толпу и начали возмущать город. И подступив к дому Иасона, пытались вывести их к народу.

А Юдэі, якія не паверылі, зайздросьцячы і паклікаўшы нейкіх нягодных мужоў з плошчы, учынілі натоўп і ўзрушылі горад. І, стаўшы каля дому Язона, шукалі іх, каб прывесьці да народу.

Но не найдя их, повлекли Иасона и некоторых братьев к градоначальникам, крича: — Эти всесветные возмутители, они уже здесь,

Не знайшоўшы ж іх, пацягнулі Язона і некаторых братоў да бурмістраў, крычучы, што гэтыя сусьветныя бунтаўнікі прыйшлі і сюды,

и Иасон их принял! И все они поступают против повелений цезаря, называя царем другого, Иисуса!

а Язон іх прыняў, і што яны ўсё чыняць супраць пастановаў цэзара, называючы іншага валадаром, Ісуса.

Слыша это, толпа и градоначальники были встревожены,

І, чуючы гэта, устрывожыўся натоўп і бурмістры,

но взяв залог от Иасона и прочих, они отпустили их.

але, узяўшы заклад ад Язона і рэшты, вызвалілі іх.

Братья же немедленно ночью отправили Павла и Силу в Верию. Они, прибыв, пошли в еврейскую синагогу.

Браты ж адразу ўначы выправілі Паўла і Сілу ў Бэрэю, і тыя, прыйшоўшы, пайшлі ў сынагогу Юдэйскую.

А эти люди были благороднее фессалоникийских: они приняли слово со всем усердием, ежедневно исследуя Писания, так ли это.

А гэтыя былі высакароднейшыя, чым у Тэсалоніцы; яны прынялі слова з усёй ахвотаю, штодня дасьледуючы Пісаньне, ці гэтак яно ёсьць.

И многие из них поверили, немало и из почтенных греков мужчин и женщин.

Тады шмат з іх паверыла, і жанчынаў Грэцкіх паважаных, і мужчынаў нямала.

Но когда евреи из Фессалоники узнали, что и в Верии Павлом было возвещено слово Божье, они пришли и туда, волнуя и возбуждая толпы.

Калі ж Юдэі з Тэсалонікі даведаліся, што і ў Бэрэі абвяшчаецца праз Паўла слова Божае, прыйшлі і сюды, падбухторваючы натоўп.

Тогда братья тотчас отправили Павла к морю, а Сила и Тимофей остались там.

Тады браты адразу паслалі Паўла, каб ішоў быццам да мора, а Сіла і Цімафей засталіся там.

А провожавшие Павла довели его до Афин и, получив указание для Силы и Тимофея — как можно скорее идти к нему, ушли.

Тыя ж, што праводзілі Паўла, прывялі яго ў Атэны і, атрымаўшы прыказаньне для Сілы і Цімафея, каб чым хутчэй ішлі да яго, пайшлі.

Ожидая их в Афинах, Павел разгневался духом, видя этот город, полный идолов.

А калі Павал чакаў на іх у Атэнах, узрушыўся ў ім дух ягоны, бачачы горад, апанаваны ідаламі.

Итак, он рассуждал в синагоге с евреями и с набожными, и каждый день на рыночной площади со случайными встречными.

Дык ён вёў гутаркі ў сынагозе з Юдэямі і пабожнымі, і на рынку кожны дзень з тымі, з кім надарыцца.

А некоторые из эпикурейских и стоических философов спорили с ним, и одни говорили: «Что хочет сказать этот пустослов?» А другие: «Кажется, это вестник чужих богов», — потому что он благовествовал Иисуса и воскресение.

Некаторыя ж з філосафаў эпікурэйцаў і стоікаў спрачаліся з ім, і адны казалі: «Што хоча сказаць гэты баўбатун?», а другія: «Здаецца, ён прапаведуе чужыя боствы», — бо ён дабравесьціў ім пра Ісуса і ўваскрасеньне Ягонае.

И взяв его, привели на холм Ареса и говорили: — Можем ли мы узнать, что это за новое учение, возвещаемое тобой?

І, узяўшы яго, прывялі ў арэапаг, кажучы: «Ці можам мы ведаць, што гэта за новае вучэньне ты распавядаеш?

Ибо ты доносишь до наших ушей нечто новое. Поэтому хотим узнать, что это может быть?

Бо нешта незвычайнае ты ўкладаеш у вушы нашыя, дык хочам ведаць, што гэта мае быць?»

А все афиняне и живущие у них чужестранцы ни на что другое не тратили время, как на то, чтобы рассказывать или слушать что-нибудь новое.

Усе ж Атэнцы і прыйшоўшыя [туды] чужынцы ні чым іншым ня бавіліся, як гаварыць і слухаць нешта новае.

И, встав посредине холма Ареса, Павел сказал: — Афиняне! По всему я вижу, что вы особенно набожны.

А Павал, стаўшы пасярод арэапагу, прамовіў: «Мужы Атэнскія! З усяго я бачу, што вы быццам асабліва пабожныя.

Ибо, проходя и осматривая ваши места поклонения, я нашел и жертвенник, на котором было написано: «Неизвестному Богу». Итак, Кого вы, не зная, почитаете, я возвещаю вам.

Бо, праходзячы і аглядаючы месцы пакланеньня вашыя, знайшоў я і ахвярнік, на якім напісана: “Невядомаму Богу”. Дык Таго, Каго вы, ня ведаючы, ушаноўваеце, я вам абвяшчаю.

Бог, сотворивший мир и всё, что в нём, Он, Господь неба и земли, обитает не в рукотворных храмах,

Бог, Які стварыў сьвет і ўсё, што ў ім, Які ёсьць Госпад неба і зямлі, не жыве ў бажніцах, зробленых рукамі,

не нуждается ни в поклонении людей, ни в чём-либо ином: Он Сам дарует всем и жизнь, и дыхание, и всё-всё.

і не ўтрымліваецца ад рук чалавечых, быццам нечага патрабуючы, Сам даючы ўсім жыцьцё, і дыханьне, і ўсё.

От одного Он сотворил человеческий род, обитать по всему лицу земли, определив сроки и пределы их обитания,

Ён учыніў з аднае крыві кожны народ чалавечы, каб жылі на ўсім абліччы зямлі, вызначыўшы акрэсьленыя часы і межы пражываньня іхняга,

искать Бога, не коснутся ли они Его и не найдут ли, хотя Он и недалеко от каждого из нас.

каб шукалі Госпада, можа, дакрануцца Яго і знойдуць, хоць Ён і недалёка ад кожнага з нас,

Ибо в Нём мы живем и движемся и существуем, как и некоторые из ваших поэтов говорили: «Мы — Его порождение».

бо ў Ім мы жывем, і рухаемся, і існуем, як і некаторыя з вашых паэтаў гавораць: “Бо мы і род Ягоны”.

[ отсутствует в NA ]

Дык мы, як род Божы, не павінны думаць, быццам Боства падобнае да золата, ці срэбра, ці камяня, назначанага майстэрствам і думкаю чалавечай.

А будучи порождением Божьм, мы не должны думать, что божественное подобно золоту, или серебру, или камню, носящим печать ремесла и замысла человека.

Дык Бог, зважаючы на часы няведаньня, загадвае цяпер усім людзям паўсюль навярнуцца,

Поэтому, опуская времена невежества, Бог ныне повелевает всем людям повсюду — обратиться,

бо прызначыў дзень, у які мае судзіць сусьвет паводле справядлівасьці праз Мужа, Якога вызначыў, даўшы ўсім пэўнасьць, уваскрасіўшы Яго з мёртвых».

ибо Он определил день, когда будет справедливо судить вселенную, чрез Мужа, Которого Он поставил, дав доказательство всем, воскресив Его из мертвых.

Пачуўшы ж пра ўваскрасеньне мёртвых, адны кпілі, а другія казалі: «Паслухаем цябе пра гэта другім разам!»

Услышав же о воскресении мертвых, одни насмехались, другие сказали: — Ещё послушаем тебя об этом.

І гэтак Павал выйшаў спасярод іх.

Итак, Павел оставил их.

А некаторыя мужчыны, якія прысталі да яго, паверылі; між імі і Дыяніс Арэапагіт, і жанчына на імя Дамар, і іншыя з імі.

Но некоторые люди, примкнув к нему, поверили: среди них и Дионисий Ареопагит, и женщина по имени Дамарь, и другие с ними.

« 16 глава 18 глава »