1 επειτα δια δεκατεϲϲαρων ετων παλιν ανεβην ειϲ ιεροϲολυμα μετα βαρναβα ϲυνπαραλαβων και τιτον
2 ανεβη̅ δε κατα αποκαλυψιν και ανεθεμην αυτοιϲ το ευαγγελιον ο κηρυϲϲω εν τοιϲ εθνεϲιν κατ ιδιαν δε τοιϲ δοκουϲιν μη πωϲ ειϲ κενον τρεχω η εδραμον
3 αλλ ουδε τιτοϲ ϲυν εμοι ελλην ων ηναγκαϲθη περιτμηθηναι
4 δια δε τουϲ παρειϲακτουϲ ψευδαδελφουϲ οιτινεϲ παρειϲηλθον καταϲκοπηϲαι την ελευθερια̅ ημων ην εχομεν εν χ̅ω̅ ι̅υ̅ ινα ημαϲ καταδουλωϲουϲιν
5 οιϲ ουδε προϲ ωραν ειξαμεν τη υποταγη ινα η αληθεια του ευαγγελιου διαμεινη προϲ υμαϲ
6 απο δε των δοκουντων ειναι τι οποιοι ποτε ηϲαν ουδεν μοι διαφερει προϲωπον θ̅ϲ̅ ανθρωπου ου λαμβανει εμοι γαρ οι δοκουντεϲ ουδεν προϲανεθεντο
7 αλλα τουναντιον ιδο̅τεϲ οτι πεπιϲτευμαι το ευαγγελιον τηϲ ακροβυϲτιαϲ καθωϲ πετροϲ τηϲ περιτομηϲ
8 ο γαρ ενεργηϲαϲ πετρω ειϲ αποϲτολην τηϲ περιτομηϲ ενηργηϲεν και εμοι ειϲ τα εθνη
9 και γνοντεϲ την χαριν την δοθειϲαν μοι ιακωβοϲ και κηφαϲ και ιωανηϲ οι δοκουντεϲ ϲτυλοι ειναι δεξιαϲ εδωκαν εμοι και βαρναβα κοινωνιαϲ ινα ημειϲ ειϲ τα εθνη αυτοι δε ειϲ την περιτομην
10 μονον των πτωχω̅ ινα μνημονευωμεν ο και εϲπουδαϲα αυτο τουτο ποιηϲαι
11 οτε δε ηλθεν κηφαϲ ειϲ αντιοχειαν κατα προϲωπον αυτω αντεϲτη̅ οτι κατεγνωϲμενοϲ ην
12 προ του γαρ ελθει̅ τιναϲ απο ιακωβου μετα των εθνων ϲυνηϲθιεν οτε δε ηλθεν υπεϲτελλεν και αφωριζεν εαυτον φοβουμενοϲ τουϲ εκ περιτομηϲ
13 και ϲυνυπεκριθηϲαν αυτω οι λοιποι ιουδαιοι ωϲτε και βαρναβαϲ ϲυναπηχθη αυτω̅ τη υποκριϲει
14 αλλ οτε ειδον οτι ουκ ορθοποδουϲιν προϲ την αληθειαν του ευαγγελιου ειπον τω κηφα εμπροϲθεν παντων ει ϲυ ιουδαιοϲ υπαρχων εθνικωϲ και ουχι ιουδαικωϲ ζηϲ πωϲ τα εθνη αναγκαζειϲ ιουδαιζειν
15 ημειϲ φυϲει ιουδαιοι και ουκ εξ εθνων αμαρτωλοι
16 ειδοτεϲ δε οτι ου δικαιουται ανθρωποϲ εξ εργων νομου εαν μη δια πιϲτεϲ χ̅υ̅ ι̅υ̅ και ημειϲ ειϲ ι̅ν̅ χ̅ν̅ επιϲτευϲαμεν ινα δικαιωθωμεν εκ πιϲτεωϲ χ̅υ̅ και ουκ εξ εργων νομου οτι εξ εργων νομου ου δικαιωθηϲεται παϲα ϲαρξ
17 ει δε ζητουντεϲ δικαιωθηναι εν χ̅ω̅ ευρεθημεν και αυτοι αμαρτωλοι αρα χ̅ϲ̅ αμαρτιαϲ διακονοϲ μη γενοιτο
18 ει γαρ α κατελυϲα ταυτα παλιν οικοδομω παραβατην εμαυτον ϲυνιϲτανω
19 εγω γαρ δια νομου νομω απεθανο̅ ινα θ̅ω̅ ζηϲω χ̅ω̅ ϲυνεϲταυρωμαι
20 ζω δε ουκετι εγω ζη δε εν εμοι χ̅ϲ̅ ο δε νυν ζω εν ϲαρκι εν πιϲτει ζω τη του θ̅υ̅ και χ̅υ̅ του αγαπηϲαντοϲ με και παραδοντοϲ εαυτον υπερ εμου
21 ουκ αθετω την χαριν του θ̅υ̅ ει γαρ δια νομου δικαιοϲυνη αρα χ̅ϲ̅ δωρεαν απεθανεν
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Послание к Галатам апостола Павла, 2 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.