1 επειτα δια δεκατεϲϲαρων ετω̅ παλιν ανεβην ειϲ ιεροϲολυμα μετα βαρναβα ϲυνπαραλαβω̅ και τιτον
2 ανεβην δε κατα αποκαλυψιν και αναιθεμη̅ αυτοιϲ το ευαγγελιον ο κηρυϲϲω εν τοιϲ εθνεϲιν κατ ιδιαν δε τοιϲ δοκουϲιν μη πωϲ ειϲ καινον τρεχω η εδραμον
3 αλλ ουδε τιτοϲ ο ϲυν εμοι ελλην ων ηναγκαϲθη περιτμηθηναι
4 δια δε τουϲ παρειϲακτουϲ ψευδαδελφουϲ οιτεινεϲ παρειϲηλθον καταϲκοπηϲαι την ελευθεριαν ημων ην εχομεν ε̅ χ̅ω̅ ι̅υ̅ ινα ημαϲ καταδουλωϲουϲι̅
5 οιϲ ουδε προϲ ωραν ειξαμεν τη υποταγη ινα η αληθεια του ευαγγελιου διαμενη προϲ υμαϲ
6 απο δε των δοκουντων ειναι τι οποιοι ποτε ηϲαν ουδεν μοι διαφερει προϲωπον ο θ̅ϲ̅ α̅ν̅ο̅υ̅ ου λαμβανει εμοι γαρ οι δοκουντεϲ ουδεν προϲανεθεντο
7 αλλα τουναντιον ιδοντεϲ οτι πεπιϲτευμαι το ευαγγελιον τηϲ ακροβυϲτειαϲ καθωϲ πετροϲ τηϲ περιτομηϲ
8 ο γαρ ενεργηϲαϲ πετρω ειϲ αποϲτολην τηϲ περιτομηϲ ενηργηϲεν καμοι ειϲ τα εθνη
9 και γνοντεϲ την χαριν την δοθειϲαν μοι ιακωβοϲ και ιωαννηϲ οι δοκουντεϲ ϲτυλοι ειναι δεξιαϲ εδωκαν εμοι και βαρναβα κοινωνιαϲ ινα ημειϲ μεν ειϲ τα εθνη αυτοι δε ειϲ την περιτομην
10 μονον των πτωχω̅ ινα μνημονευωμεν ο και εϲπουδαϲα αυτο τουτο ποιηϲαι
11 οτε δε ηλθεν κηφαϲ ειϲ αντιοχειαν κατα προϲωπον αυτω αντεϲτην οτι κατεγνωϲμενοϲ ην
12 προ του γαρ ελθειν τιναϲ απο ιακωβου μετα των εθνων ϲυνηϲθιεν οτε δε ηλθον υπεϲτελλεν και αφωριζε̅ εαυτον φοβουμενοϲ τουϲ εκ περιτομηϲ
13 και ϲυνυπεκριθηϲαν αυτω και οι λοιποι ιουδαιοι ωϲτε και βαρναβαϲ ϲυναπηχθη αυτων τη υποκριϲει
14 αλλ οτε ιδον οτι ουκ ορθοποδουϲιν προϲ την αληθειαν του ευαγγελιου ειπον τω κηφα εμπροϲθεν παντων ει ϲυ ιουδαιοϲ υπαρχων εθνικωϲ και ουχ ιουδαικωϲ ζηϲ πωϲ τα εθνη αναγκαζειϲ ιουδαιζειν
15 ημειϲ φυϲι ιουδαιοι και ουκ εξ εθνων αμαρτωλοι
16 ειδοτεϲ οτι ου δικαιουται α̅ν̅ο̅ϲ̅ εξ εργων νομου εαν μη δια πιϲτεωϲ χ̅υ̅ ι̅υ̅ και ημειϲ ειϲ χ̅ν̅ ι̅ν̅ επιϲτευϲαμεν ινα δικαιωθωμεν εκ πιϲτεωϲ χ̅υ̅ και ουκ εξ εργων νομου οτι εξ εργων νομου ου δικαιωθηϲεται παϲα ϲαρξ
17 ει δε ζητουντεϲ δικαιωθηναι εν χ̅ω̅ ευρεθημεν και αυτοι αμαρτωλοι αρα χ̅ϲ̅ αμαρτιαϲ διακονοϲ μη γενοιτο
18 ει γαρ α κατελυϲα ταυτα παλιν οικοδομω παραβατην εμαυτον ϲυνιϲτανω
19 εγω γαρ δια νομου νομω απεθανον ινα θ̅ω̅ ζηϲω χ̅ω̅ ϲυνεϲταυρωμαι
20 ζω δε ουκετι εγω ζη δε εν εμοι χ̅ϲ̅ ο δε νυν ζω ε̅ ϲαρκι εν πιϲτει τη του υιου του θ̅υ̅ του αγαπηϲαντοϲ με και παραδοντοϲ εαυτον υπερ εμου
21 ουκ αθετω την χαριν του θ̅υ̅ ει γαρ δια νομου δικαιοϲυνη αρα χ̅ϲ̅ δωρεαν απεθανεν
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Послание к Галатам апостола Павла, 2 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.