2 Тимофею 4 глава

Второе послание к Тимофею святого апостола Павла
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад П. Татарыновіча

Заклинаю тебя пред Богом и Христом Иисусом, Который будет судить живых и мертвых, и явлением Его и Царством Его:

Дык заклінаю цябе перад Богам і Ўсеспадарам нашым Езусам Хрыстусам, які судзіць будзе жывых і ўмерлых празь зьяўленьне сваё і валадарства сваё:

проповедуй слово, вовремя и не вовремя настой, обличи, укори, увещай со всяким долготерпением и поучением.

вясьці слова, наставай у-пору ці ня ў-пору, дакарай, прасі-малі з найбольшай цярплівасьцяй у навучаньні,

Ибо будет время, когда здравого учения не будут терпеть, но по собственным прихотям, болезненно ища слышания, будут набирать себе учителей,

бо настане час, што здаровай навукі ня сьцерпяць, а водле сваіх прымхаў будуць выбіраць сабе вучыцялёў, лашчачых слух;

и от истины отвратят слух и обратятся к басням.

і ад праўды слух адвернуць, а зьвернуцца да басьняў.

Но ты трезвись во всём, терпи страдание, совершай дело благовестника, исполни служение твое.

Але ты будзь чуткім на ўсё, гаруй цярпліва, пільнуй дабравешчаньня Эванэліі, спаўняй, цьвярозым будзь,

Ибо я уже становлюсь жертвенным возлиянием и время отшествия моего настало.

бо я ўжо стаўся ахвярай, збліжаецца пара майго адыходу.

Подвигом добрым я подвизался, бег закончил, веру сохранил.

Змагаюся я добрым змаганьнем, бег даканаў, веру датрымаў.

Отныне уготован мне венец праведности, который в День тот воздаст мне Господь, праведный Судия, и не только мне, но и всем возлюбившим явление Его.

Наастатак адложаны для мяне вянец справядлівасьці, які дасьць мне Госпад, Судзьдзя справядлівы, у той дзень; ды ня толькі мне, але й усім тым, што любасна чакаюць прыйсьця ягонага.

Постарайся придти ко мне скоро:

Пастарайся хутка да мяне дастацца.

ибо Димас меня оставил, возлюбив нынешний век, и отправился в Фессалонику, Крискент — в Галатию, Тит — в Далматию;

Бо Дымас пакінуў мяне, узьлюбіўшы гэты век, ды пайшоў у Тэссалёніку, Крэсцэнт у Галятыю, Тытус у Дальмацыю; адзін толькі Лукаш зы мною.

Лука один со мной. Марка возьми и приведи с собой; ибо он мне нужен для служения.

Марка, узяўшы, прывядзі з сабою, бо ён мне патрэбны для прыслугі;

Тихика же я послал в Ефес.

Тыхіка-ж я паслаў у Эфэз.

Когда пойдешь, принеси плащ, который я оставил в Троаде у Карпа, и книги, особенно писанные на коже.

Плашч, які ў Троадзе пакінуў я ў Карпа, ідучы прынясі з сабою, ды кнігі, асабліва пергамэнтавыя.

Александр медник много мне зла сделал. Воздаст ему Господь по делам его.

Аляксандар, меднік, многа мне зрабіў благога, аддасьць яму Госпад водле ўчынкаў ягоных!

Его и ты остерегайся : ибо он сильно воспротивился нашим словам.

Сьцеражыся яго й ты, ён бо надта проціставіцца нашым словам.

При первой моей защите никого не оказалось со мной, но все меня оставили. Да не вменится им!

Пры першай маей самаабароне не было пры мне нікога, усе бо мяне пакінулі: хай-жа (гэта) ня будзе ім палічана!

Но Господь предстал мне и укрепил меня, чтобы чрез меня проповедь достигла полноты, и услышали все язычники; и я был избавлен из пасти льва.

Але Госпадстаў перада мною і ўмацаваў мяне, каб навучаньне (Эванэліі) даканалася й пачулі яго ўсе народы; і я быў вызвалены ізь львінае пашчы.

Избавит меня Господь от всякого злого дела и спасёт в Царство Свое Небесное. Ему слава во веки веков, аминь.

І выбавіць мяне Госпад ад усяго благога і захавае для Валадарства нябеснага. Яму хвала на вякі вечные. Амэн.

Приветствуй Приску и Акилу и дом Онисифора.

Прывітай Прыскільлю і Акільлю ды дом Анічыпара.

Ераст остался в Коринфе. Трофима же я оставил в Милете больного.

Эраст астаўся ў Карыньце; Трахіма-ж я пакінуў хворага ў Мілеце.

Постарайся придти до зимы. Приветствуют тебя Еввул, и Пуд, и Лин, и Клавдия и все братья.

Пасьпяшы прыйсьці да зімы. Вітаюць цябе Эўбуль і Пудэнт, Лін і Кляўдыя, ды ўсе браты.

Господь с духом твоим. Благодать с вами.

Госпад Езус Хрыстус з духам тваім! Ласка з вамі. Амэн.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

4 Параўн. 1 Ліст да Тымат. 4:7.

6−8 Бліскі свой мучаніцкі канец («стаўся ахвярай ужо») Апостал запавяшчае глыбока кранаючымі славамі аб дасягнутай мэце зямнога шляху і беззаганным гэраізьме ды чаканым вянку нагароды ў Судным Дні.

10−12 Дымас, успомнены ў Лісьце да Калёссанаў (4:14); аб Тыхіку гл.: Ап. Дзеі (20:4).

14−15 Аляксандар той самы бессумніўна, аб якім гаворыцца ў 1 Лісьце да Тым. (1:20); мабыць, выступаў ён сьветкам на судзе проці Апостала, што адлучыў яго ад Эклезіі.

16 На першым судзе Апостала не знайшлося ні воднага сьветка ў ягонай абароне, паміма магчымасьцяў.

19 Аб Аквільлі ды Прыскільлі гл.: Да Рым. 16:3; Ап. Дзеі 18:2−3, 18, 26.

20 Аб Эрасьце гл.: Ап. Дзеі 19:22; тамжа і аб Тыматэю — 20:4.

21 Лін — наступнік сьв. Пятра. Пудэнт, быцьможа сэнатар рымскі, і Кляўдыя, жонка ягоная.

« 3 глава 1 глава »