Иакова 1 глава

Соборное послание святого апостола Иакова
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад П. Татарыновіча

Иаков, раб Бога и Господа Иисуса Христа, двенадцати коленам, находящимся в рассеянии, — радоваться!

Якуб слуга Бога і Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса дванаццаці пакаленням, што знайходзяцца ў расцярушэнні, прывет.

Всякий раз, когда впадете в различные искушения, сочтите это для себя великой радостью, братья мои,

Лічэце сабе за вялікую радасьць, браты мае, калі рожныя спакусы вас агорнуць,

зная, что испытание вашей веры производит терпение.

ведаючы, што дазнанне веры вашай творыць вытрываласьць;

Но терпение пусть имеет совершенное действие, чтобы были вы совершенны и неповреждённы, без всякого недостатка.

а вытрываласьць гэта дзеля дасканалячае, каб вы былі поўнадасканальнымі без ніякіх недахопаў.

Если же у кого из вас недостает мудрости, да просит у Бога, дающего всем просто и не укоряя, и будет дано ему.

І калі хто з вас патрабуе мудрасьці няхай просіць у Бога, шчодра даючага без дакораў, і дасцца яму.

Но да просит в вере, ни мало не сомневаясь; ибо сомневающийся подобен волне морской, поднимаемой ветром и колеблемой.

Але хай просіць зь вераю бязь ценю сумніву; хто бо сумняваецца, падобны марской хвалі, ветрам падыманай ды ганянай.

Пусть не думает такой человек, что он получит что-либо от Господа.

Гэткі чалавек хай не спадзяецца атрымаць што ад Бога.

Муж с раздвоенной душой не твёрд во всех путях своих.

Двудушны муж хісткі ёсьць на ўсіх шляхох сваіх.

Брат униженный да хвалится высотою своей,

Хай ганарыцца брат пакорны высокасьцю сваёю;

а богатый — унижением своим, потому что, как цвет на траве, пройдет он.

а багаты — сваёю нізкасьцю, праміне бо як той квет на траве:

Ибо восходит солнце со зноем и иссушает траву, и цвет её опадает, и красота вида её погибает: так увянет и богатый в путях своих.

узыйдзе сонца, настане сьпека, высушыць траву і квет ападае, краса выгляду ягонага нікне; так вяне і багаты на сваіх шляхох.

Блажен муж, который переносит искушение, потому что, став испытанным, он получит венец жизни, который обещал Господь любящим Его.

Шчасьлівы муж, які вытрымоўвае спакусу, бо-ж калі быў выпрабаваны, атрымае вянец жыцьця, які абяцаў Бог Любячым Яго.

В искушении пусть никто не говорит: меня искушает Бог. Ибо Бог недоступен искушению злом и Сам не искушает никого.

Ніхто ў спакусе хай не кажа: Бог мяне спакушае; Бог бо не спакушаецца злом і Сам нікога ня кусіць.

Но каждый подвергается искушению, увлекаемый и обольщаемый собственной похотью.

Але кажны спакушаецца поцягам і прывабай свае похаці.

Затем похоть, зачав, рождает грех, а грех, будучи совершен, порождает смерть.

Похаць-жа, зачаўшы, родзіць грэх; а грэх дакананы родзіць сьмерць.

Не обманывайтесь, братья мои возлюбленные.

Дык не манеце сабе, браты найдаражэйшыя:

Всякое даяние доброе и всякий дар совершенный нисходит свыше от Отца светов, у Которого нет изменения и ни тени перемены.

ўсякае найлепшае дарэнне і ўсякі дасканальны дар згары ёсьць, зыйходзіць ад Айца сьвятла, ў якога няма зьменнасьці ані ценю перамены;

Он, восхотев, родил нас словом истины, чтобы нам быть неким начатком Его созданий.

з уласнае бо волі радзіў нас словам праўды, каб мы былі нейкім начаткам яго стварэння.

Знайте, братья мои возлюбленные: да будет всякий человек скор на слышание, медлен на слова, медлен на гнев;

Вы гэта ведаеце, браты мае мілыя. Хай, восьжа, кажны чалавек хуткі будзе да слухання, а спавольны да гутаркі й спавольны да гневу.

ибо гнев человека не творит правды Божией.

Гнеў бо да справядлівасці Божай ня спрычыняецца.

Поэтому, отложив всякую нечистоту и остаток злобы, в кротости примите насажденное в вас слово, могущее спасти души ваши.

Таму, адкінуўшы ўсялякую нечысьць ды лішнюю злосьць, з лагоднасьцю прыймайце ўсеванае слова, могучае збавіць вашыя душы.

Будьте же исполнителями слова, а не только слушателями, обманывающими самих себя,

Будзьце выканальнікамі слова, а не слухачамі толькі, ашукваючымі сябе.

потому что, если кто слушает слово и не исполняет, тот подобен человеку, рассматривающему природные черты лица своего в зеркале.

Бо калі хто слухае слова ды ня выконвае, той падобны да чалавека, што прызіраецца ў люстры прыроднаму абліччу:

Посмотрел он на себя и ушел, и тотчас забыл, каков он.

ён азірнуў сябе і адыйшоў ды зараз забыўся, якім быў.

Но, кто вникнет в закон совершенный, закон свободы, и пребудет в нём, будучи не слушателем забывчивым, но исполнителем дела, тот блажен будет в выполнении дела.

А хтоб пранік дасканалы закон вольнасьці ды вытрываў быў ім, ня слухачом забудчывым стаўшыся, але выканальнікам дзела, той шчасьлівы будзе ў чыне сваім.

Если кто думает, что он благочестив, и не обуздывает языка своего, но обманывает сердце свое, — благочестие того бесполезно.

Каліж хто думае, што ён пабожны, ня сутрымоўваючы языка свайго, але абласучваючы сэрца сваё, таго пабожнасьць пустая.

Благочестие чистое и непорочное пред Богом и Отцом есть то, чтобы посещать сирот и вдов в скорби их, хранить себя неосквернёнными от мира.

Чыстай і беззаганнай перад Богам і Айцом ёсьць тая пабожнасьць: каб вясьці догляд сірат і ўдоваў, а сябе ўсьцярэгчы неапаганеным ад гэтага сьвету.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

2 Спакусы — розныя праціўнасці жыцця. Хрысціянін хоча дасканальна з’адзініцца з Хрыстусам праз цярплівасць у злыбядах, таму ён так цэніць нагоды да цярпення.

5 Патрэбная мудрасць — прызнанне свайго празначэння, сэнсу і правільнага шляху жыццёвага. І хто моліць яе шчырым сэрцам і верай няхіслівай, Бог з прыхільнасцю дасьць яе.

9 Пакорны — паніжаны убогасцю, упаследжаннем свайго стану, гэткі бо хутчэй можа спадзявацца ад Бога спачуцьця і вывышэння, калі не праклінаціме свае долі; а багаты хай і пры сваіх дастатках жыццёвых стараецца быць пакорным, няма бо чаго вывышацца маемасцю надта знікомаю. Кажнаму сваё выпрабаванне й адказнасьць.

13 Спакушаць абазначае у св. Пісанні або падбухторваць да благога, і гэтак Бог нікога не спакушае, або гартаваць у цноце, на гэта Бог насылаў напркл. выпрабаванне на Адрагама (Жыд. 11:17). Так і кажнаму чалавеку Бог дае вольны выбар між дабром і злом, быць паслухмяным Сабе, або — не, але нікога не спакушае, робячы зло прывабным, бож Ён Сам, Дабро несканчальнае, ёсць найвышэйшай прывабай, таму нікім ня можа спакушацца; над Ім бо зло ня мае сілы. Спакушае чалавека похаць, яна, моў распусніца, блазніць яго, каб прыжыць з ім грэх, які сваім чарадом родзіць моральную смерць.

17 Дар вышэйшы, уздым волі да нейкага чыну нап., паходзячы ад Бога, які можна назваць дарам Божым, пазнаецца па сваёй грунтоўнай сталасці; а плыткахіслівыя парывы, выбухаючыя й знікаючыя, бы дым — гэта самаабман.

18 Адкуплены чалавек родзіцца, згодна з вечнаю Прамудрасцю, Словам Праўды, каб стацца зачаткам, пяршынёю, новага жыцця.

19 Чалавек не павінен быць скоры да гневу, ён бо чалавечы, а Бог пасвойму мерае.

25 Закон Хрыстуса (Эванэлія), гэта закон свабоды, бо даны дзецям Божым, выконваючым яго з любасці, а не нявольнікам спаўняўшым яго толькі з боязі кары.

26 Існа пабожны кілзае свой язык, ня крыве душою, каб выкруціцца перад сваім сумленнем, сее любасць, высцярагаючыся усякай гідоты.

« 28 глава 2 глава »