4 Царств 19 глава

Четвертая книга Царств
Библейской Лиги ERV → Пераклад Антонія Бокуна

 
 

Когда царь Езекия услышал об этом, он разорвал свои одежды, оделся во власяницу и пошёл в храм Господа.
 
І сталася, калі пачуў [гэта] валадар Эзэкія, ён разьдзёр шаты свае, і апрануўся ў зрэбніцу, і пайшоў у Дом ГОСПАДА.

Езекия послал начальника царского дворца Еликима, секретаря Севну и старших священников к пророку Исаии, сыну Амоса. Они были одеты в траурную одежду.
 
І паслаў ён Эліякіма, загадчыка дому [валадара], і Шэўну пісара, і старэйшых сьвятароў, апранутых у зрэбніцу, да прарока Ісаі, сына Амоса.

Они сказали ему: «Царь Езекия приказывает: „Пусть этот день станет особым днём скорби и печали, подобно тому дню, когда приходит время родиться младенцу, но нет сил ему появиться на свет.
 
І сказалі яны яму: «Гэта кажа Эзэкія: “Гэты дзень — дзень прыгнёту, кары і ганьбы! Бо дайшлі сыны да ўлоньня, але няма сілы іх нарадзіць!

Господин военачальника, ассирийский царь, послал его оскорбить Бога живого. Может быть, Господь, твой Бог, услышит эти слова и докажет, что враг неправ! Так помолись за людей, которые ещё живы”».
 
Можа, пачуе ГОСПАД, Бог твой, усе словы Рабсака, якога паслаў гаспадар ягоны, валадар Асірыі, каб зьневажаць Бога Жывога, і пакарае яго за словы, якія пачуў ГОСПАД, Бог твой! Дык узьнясі малітву за рэшту, якая засталася”».

Когда слуги царя Езекии пришли к Исаии,
 
І прыйшлі слугі валадара Эзэкіі да Ісаі.

он сказал им: «Передайте своему господину, что говорит Господь: „Не бойся слов, которые слуги ассирийского царя говорили обо Мне, насмехаясь надо Мной.
 
І сказаў ім Ісая: «Так скажыце гаспадару вашаму: “Гэта кажа ГОСПАД. Ня бойся словаў, якія ты чуў, якімі слугі валадара Асірыі зьневажалі Мяне!

Я пошлю дух против него, и царь услышит весть о том, что его жизнь в опасности. Тогда он возвратится в свою страну, и Я сделаю так, что он будет убит мечом в его земле”».
 
Вось, Я пашлю яму духа, і ён пачуе вестку, і вернецца ў зямлю сваю, і Я ўдару яго мячом у зямлі ягонай”».

Военачальник услышал, что ассирийский царь ушёл из Лахиса. Когда он прибыл к своему царю, тот воевал против Ливны.
 
І вярнуўся Рабсак, і знайшоў валадара Асірыі, які здабываў Лібну, бо пачуў, што ён адыйшоў з-пад Ляхішу.

Затем ассирийский царь услышал весть о Тиргаке, эфиопском царе. Ему сообщили: «Тиргак вышел сразиться с тобой!» Тогда ассирийский царь снова отправил послов к Езекии сказать:
 
І пачуў ён пра Тыргака, валадара Кушу: «Вось, ён пайшоў на вайну супраць цябе», і вярнуўся, і паслаў пасланцоў да Эзэкіі, кажучы:

«Скажите Езекии, иудейскому царю: „Не позволяй Богу, Которому ты доверяешь, обманывать тебя и говорить, что ассирийский царь не захватит Иерусалим!
 
«Гэтак скажыце Эзэкіі, валадару Юды, кажучы: “Няхай ня зводзіць цябе Бог твой, на Якога ты спадзяешся, кажучы: "Ня будзе аддадзены Ерусалім у рукі валадара Асірыі".

Ты слышал о том, что ассирийские цари сделали с другими странами. Мы уничтожили их полностью. Так спасёшься ли ты? Нет!
 
Вось, ты чуў, што зрабілі валадары Асірыі з усімі землямі, як яны панішчылі іх. А ты мог бы выратавацца?

Боги тех народов, которые были разбиты моими предками, не спасли их. Они уничтожили Гозан, Харан, Рецев и народ Эдема в Фалассаре!
 
Ці ж богі тых народаў, якіх зьнішчылі бацькі мае, выратавалі іх? Дзе Газан, Харан, Рэзэф і сыны Эдэну, якія ў Тэлясары?

Где царь Емафа? Где царь Арпада, царь города Сепарваим, цари Ены и Иввы?”»
 
Дзе валадар Хамату і валадар Арпаду, валадары гарадоў Сэфарваіму, Гэны і Іввы?”»

Езекия получил письмо от послов и прочитал его. Затем он пошёл в храм Господа и развернул письмо перед Господом.
 
І ўзяў Эзэкія лісты з рук пасланцоў, і прачытаў іх, і пайшоў у Дом ГОСПАДА, і разгарнуў іх перад абліччам ГОСПАДА.

Езекия молился перед Господом такими словами: «Господи, Бог Израиля, Царь, восседающий на Херувимах. Ты — единственный Бог, Который правит всеми царствами земли. Ты сотворил небеса и землю!
 
І маліўся Эзэкія перад абліччам ГОСПАДА, і сказаў: «ГОСПАДЗЕ, Божа Ізраіля, Які сядзіш на херувімах! Толькі Ты — Бог усіх валадарстваў зямлі. Ты ўчыніў неба і зямлю.

Господи, услышь меня. Господи, открой Свои глаза и посмотри на эти письма. Услышь слова Сеннахирима, оскорбляющие Бога живого!
 
Нахіні, ГОСПАДЗЕ, вуха Тваё і пачуй; адкрый, ГОСПАДЗЕ, вочы Твае і пабач! І пачуй усе словы Санхэрыва, які паслаў іх, каб зьневажаць Бога Жывога.

Это правда, о Господи, что ассирийские цари уничтожили все эти народы.
 
Гэта праўда, ГОСПАДЗЕ, што валадары Асірыі зьнішчылі народы і землі іхнія.

Они сожгли богов этих народов в огне. Но это были не боги, а всего лишь дерево и камень — статуи, сделанные руками человека. Поэтому ассирийские цари и смогли их уничтожить.
 
І яны кінулі ў агонь багоў іхніх, бо яны ня богі, але толькі творы рук чалавечых з дрэва і камяня, і яны зьнішчылі іх.

И теперь, Господи, Бог наш, спаси нас от ассирийского царя. Тогда все царства земли узнают, что Ты, Господи, единственный Бог».
 
А цяпер, ГОСПАДЗЕ, Божа наш, збаў нас, прашу, ад рукі ягонай, і няхай ведаюць усе валадарствы зямлі, што Ты, ГОСПАДЗЕ, — Бог, толькі Ты».

Исаия, сын Амоса, послал к Езекии сказать: «Так говорит Господь, Бог Израиля: „Ты молился Мне о письме Сеннахирима, ассирийского царя, и Я услышал тебя”.
 
І паслаў Ісая, сын Амоса, да Эзэкіі, кажучы: «Гэта кажа ГОСПАД, Бог Ізраіля: “Я пачуў тое, пра што ты маліўся да Мяне адносна Санхэрыва, валадара Асірыі”.

Вот что говорит Господь о Сеннахириме: „Девственная дочь Сиона (Иерусалим) не думает, что важен ты. Она смеётся над тобой и вслед тебя качает головой.
 
Гэта слова, якое прамовіў ГОСПАД пра яго: “Насьміхаецца з цябе, пагарджае табою дзяўчына, дачка Сыёну; за табой ківае галавой дачка Ерусаліму.

Кого ты оскорблял? Над кем ты насмехался? Против кого в гордыне своей ты голос свой поднял? Против Святого Бога Израиля!
 
Каго зьневажаў ты і на Каго плявузгаў? Супраць Каго падняў ты голас твой і высока ўзьняў вочы твае? Супраць Сьвятога Ізраілевага!

Ты отправил своих послов, чтобы Господа оскорбить. Ты сказал: „Со своими колесницами я взошёл на высокие горы. Я зашёл вглубь Ливана. Я срубил высочайшие кедры и лучшие кипарисы Ливана. Я пришёл в самую дальнюю часть Ливана, в самый густой из его лесов.
 
Праз пасланцоў тваіх ты зьневажаў Госпада і казаў: "З мноствам калясьніцаў маіх я ўзыйшоў на горы высокія, на схілы Лібану. Я выразаў гонкія кедры і найпрыгажэйшыя кіпарысы, і дайшоў аж у нетры лесу Кармэлю.

Я откапывал родники и пил воду из новых источников. Я осушил все реки Египта ступнями моих ног”.
 
Я выкапаў [студню] і п’ю воды чужыя, і стопамі ног маіх я высушыў усе рэкі Эгіпецкія".

Но разве ты не слышал Мои слова? Я (Бог) задумал это давно, ещё в древние времена, а теперь Я это осуществил. Я позволил тебе снести укреплённые города, превращая их в груды развалин.
 
Ці ты ня чуў, што Я даўно зрабіў гэта, у дні старадаўнія? Я гэта прызначыў, а цяпер зьдзяйсьняю, і стануць купай друзу гарады ўмацаваныя.

У жителей тех городов не было сил. Они были напуганы и пристыжены. Они падут словно скошенная трава в полях, как мох на крышах, погибнут, не набрав силы.
 
А тыя, што жывуць у іх, [маюць] слабыя рукі, стрывожаныя і зьбянтэжаныя, і сталіся як сена ў полі, як зеляніна маладая, як трава на даху, спаленая перш, чым сасьпела.

Я знаю о твоём каждом шаге, Я знаю о твоём каждом движении. Я также знаю твою злобу против Меня.
 
Ці ты сядзіш, ці выходзіш, ці ўваходзіш — Я ведаю, і [ведаю] злоснасьць тваю адносна Мяне.

Ты питал презрение ко Мне. Я слышал твою гордую дерзость. За это Я вложу кольцо в твои ноздри, и удила в рот твой. А потом Я возвращу тебя назад той же дорогой, которой ты пришёл”».
 
За тое, што ты злуешся на Мяне і што пыха твая дайшла да вушэй Маіх, Я ўкладу ў ноздры твае колца Маё і цуглі Мае ў вусны твае, і выведу цябе на дарогу, па якой ты прыйшоў!”

«Езекия, это будет знамением, подтверждающим то, что Я помогу тебе: в этом году вы будете есть то, что вырастет само собой. На второй год вы будете есть то, что вырастет из этого зерна, а на третий год вы будете собирать урожай с тех зёрен, которые посадите. Вы посадите виноградные сады и будете есть их плоды.
 
А для цябе, [Эзэкія], будзе знак: у гэтым годзе еш тое, што засталося ад сабранага [зерня], а ў другі год — тое, што само вырасьце, а ў трэці год сейце і зьбірайце, і саджайце вінаграднікі, і ешце плады іхнія.

Люди из рода Иуды, которые спаслись и уцелели подобно саженцам, укоренятся и снова будут приносить плоды.
 
І тое, што застанецца з дому Юды, пусьціць корань углыб, і дасьць плод угару.

Те немногие, кто остались в живых, выйдут из Иерусалима; те, кто спаслись, пойдут от горы Сион. Великая любовь Господа Всемогущего совершит всё это.
 
Бо з Ерусаліму выйдзе рэшта, і збаўленыя — з гары Сыён. Рэўнасьць ГОСПАДА Магуцьцяў зробіць гэта!

Поэтому так говорит Господь об ассирийском царе: „Он не войдёт в этот город. Он не пустит туда стрелы. Не принесёт он к городу свои щиты, и не построит он вал земляной, чтобы напасть на этот город.
 
Дзеля гэтага так кажа ГОСПАД пра валадара Асірыі: “Ня ўвойдзе ён у горад гэты, і ня выпусьціць у яго стралы, і не наставіць супраць яго шчыт, і не насыпе кругом яго валу.

Той же дорогой, которой пришёл, он и вернётся, и в город этот он не войдёт. Так говорит Господь!
 
Шляхам, якім ён прыйшоў, вернецца, і ў горад гэты ня ўвойдзе, кажа ГОСПАД.

Я защищу этот город и спасу его. Я сделаю это ради Себя и ради слуги Моего, Давида”».
 
Я абараню горад гэты і выратую яго дзеля Сябе і дзеля Давіда, слугі Майго”».

В ту ночь Ангел Господа пошёл и убил сто восемьдесят пять тысяч человек в ассирийском лагере. Когда оставшиеся в живых воины встали на следующее утро, то увидели повсюду мёртвые тела.
 
І сталася, што ў тую самую ноч выйшаў анёл ГОСПАДА і забіў у табары Асірыйцаў сто восемдзясят пяць тысячаў [чалавек]. І ўсталі раніцаю, і вось, усе яны мёртвыя.

Сеннахирим, ассирийский царь, возвратился в Ниневию и остался там.
 
І Санхэрыў, валадар Асірыі, сабраў [табар], і адыйшоў, і вярнуўся, і затрымаўся ў Нініве.

Однажды, когда Сеннахирим поклонялся в храме Нисрожа, своего бога, его сыновья Адрамелех и Шарецер убили его мечом, а сами убежали в Араратскую землю. После него царём стал его сын Асардан.
 
І сталася, калі ён пакланяўся ў доме Нісроха, бога свайго, Адрамэлех і Шарэцэр, сыны ягоныя, забілі яго мячом і ўцяклі ў зямлю Арарат. І заваладарыў замест яго Эсар-Хадон, сын ягоны.



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.