1е Коринфянам 4 глава

1е письмо Коринфянам
Открытый перевод → Пераклад П. Татарыновіча

 
 

Пусть люди считают нас слугами Христа, хранителями Божьих тайн.
 
Гэтак вось хай кажны ўважае нас за Хрыстусавых слуг і гаспадаруючых над Божымі тайніцамі;

Хранитель же должен быть верен.
 
ад гаспадаруючых-жа вымагаецца, каб кажны аказаўся верным.

Однако меня мало заботит ваше или чьё бы то ни было суждение обо мне. Я даже сам о себе не сужу.
 
Для мяне то гэта малаважнае як буду суджаны праз вас, ці людзкі асуд, бо й сам сябе ня суджу.

Хотя моя совесть чиста, это не дает мне оправдания: меня судит Господь.
 
Да нічога бо не пачуваюся, хоць гэтым не усправядліўляюся — Госпад маім судзьдзёю.

Поэтому не судите до срока, ибо придет Господь и осветит сокрытое во тьме и раскроет намерения людей. Тогда каждый получит похвалу от Бога.
 
Дык ня судзеце перадчасна, пакуль ня прыйдзе Госпад і не асьветліць скрытага ў цемры ды ня выявіць задумаў сэрц; і тады кажнаму пахвала будзе ад Бога.

Для вашей пользы, братья, я говорил все это о себе и Аполле, чтобы на примере объяснить вам, что значит «ничего помимо сказанного в Писании», и чтобы никто не превозносился, ссылаясь на одного из нас в противовес другому.
 
Браты, гэта дамяркоўваў я да сябе й Апольляга дзеля вас, каб вы на нас вучыліся ня мудраваць больш за тое, што напісана ды не надумаліся пыхаю, выносячыся адзін над другім.

Кто выделил тебя? Есть ли у тебя что-то, чего бы ты не получил? А если получил, почему хвалишься, как будто это твоё?
 
Хто бо цябе адзначвае? Што ты маеш, чагоб не атрымаў? Калі-ж атрымаў, нашто выхваляешся так, якбы не атрымаў?

Да, вы уже насытились, уже разбогатели, уже и без нас вошли в Царство. О если бы вы и впрямь вошли в Царство, чтобы и нам быть в нём вместе с вами!
 
Вы ўжо насычаны, ўжо разбагацелі, князюеце без нас, каб-жа й князявалі, ды мы з вамі князяваць маглі!

Но я полагаю, что Бог выставил нас, апостолов, в самом конце, как приговоренных к смерти, на обозрение всему миру, ангелам и людям.
 
Я бо ўсё думаю, што Бог нас Апосталаў паставіў апошнімі (з-пасярод людзей), моў асуджэнцаў на сьмерць, дыкжа мы сталіся відовішчам для сьвету, для анёлаў і для людзей.

Мы глупы во имя Христа, а вы во Христе умны, мы бессильны, а вы сильны, вы в чести, а мы в бесчестии.
 
Мы неразумныя дзеля Хрыстуса, а вы мудрыя ў Хрыстусе; мы немачныя, а вы дужыя; вы ў чэсьці, а мы ў ганьбе.

Мы до сих пор без пищи, питья и одежды, избиты и бесприютны.
 
Аж да гэтай пары мы і лакнем, і смагнем, і нагату зносім, і пабоі, і туляньне,

Мы и трудимся , и зарабатываем себе на хлеб. Нас клянут, а мы благословляем, нас преследуют, а мы терпим,
 
і мазоль, самаруч зарабляючы; бэсьцяць нас, а мы дабраспрыяннем адплачваем; робяць напасьць, а мы цярпліва зносім;

нас оскорбляют, а мы отвечаем дружелюбно. Мы стали отбросами мира, и до сих пор все считают нас грязью.
 
ганьбяць нас, а мы зь любасьцю адпрашваемся; мы сталіся моў сьмецьцем гэтага сьвету, гідасьцю ўсім аж дагэтуль.

Я не пристыдить вас хочу, а вразумить как любимых детей.
 
Не каб насароміць вас пішу гэта, але каб даць вам, як дзецям маім найдаражэйшым, напамін.

Воспитателей во Христе у вас тысячи, а отцов немного. Я родил вас в Помазаннике Иисусе посредством Вести.
 
Бо хоцьбы вы мелі ў Хрыстусе ўзгадаваўцаў тысячы, то айцоў — ня шмат; я бо ў Хрыстусе Езусе стаўся айцом вашым праз Эванэлію.

Поэтому призываю вас брать с меня пример.
 
Дык прашуж вас: будзьце маімі пасьцежнікамі, як я — Хрыстусавы.

Для того и посылаю к вам Тимофея, свое любимое и верное дитя в Господе. Он вам напомнит о моих путях во Христе — как я учу повсюду, в каждой общине.
 
Таму я й паслаў вам Тымотэя, майго вернага й найдаражэйшага ў Богу сына, ён напомніць вам шляхі мае ў Хрыстусе Езусе, як вучу скрозь у кажнай набожні.

Кое-кто у вас возгордился, полагая, что я к вам не приду.
 
Гэтак некаторыя з вас заганарыліся, як быццамбы я ня меў прыйсьці ўжо да вас;

Но я скоро приду, если пожелает Г осподь, и проверю не слова этих гордецов, а их силу,
 
але я незабаўна к вам прыйду, калі Бог пазволіць, і разузнаю ня словы ганарыстых, а актыўнасьць;

ибо Царство Божье — не в словах, а в силе.
 
бо валадарства Божае ня ў слове, а ў чыне.

Так что же, придти к вам с палкой или с любовью и лаской?
 
Чаго хочаце: прыйсьці к вам з рознаю, сі зь любасьцю й духам лагоднасьці?



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.