1 Тым часам, калі сабра́ліся многія тысячы людзей, так што цíснулі адзін аднаго́, Ён пачаў гаварыць найпе́рш вучням Сваім: сцеражы́цеся заква́скі фарысейскай, гэта значыць крываду́шнасці.
2 Няма нічога схава́нага, што не адкры́ецца, і тае́мнага, што не ста́не вядо́мым;
3 таму ўсё, што казалі вы ў це́мры, пры святле пачу́та будзе; і што́ вы прамо́вілі на вуха ў пакоі, будзе абве́шчана на да́хах.
4 Кажу ж вам, сябра́м Маім: не бойцеся тых, што забіва́юць це́ла і пасля́ гэтага нічога больш не могуць зрабіць;
5 але ўкажу́ вам, каго баяцца: бойцеся таго, хто, забіўшы, ма́е ўладу ўкíнуць у гее́ну; так, кажу вам, яго бойцеся.
6 Ці не пяць вераб’ёў прадаю́цца за два аса́рыí і ніводзін з іх не забы́ты перад Богам.
7 А ў вас і валасы́ на галаве ўсе палíчаны. Таму не бойцеся: вы больш ва́ртыя, чым мноства вераб’ёў.
8 Гавару ж вам: кожнага, хто вы́знае Мяне перад людзьмí, таго і Сын Чалавечы вы́знае перад Ангеламі Божымі;
9 а хто адрачэ́цца ад Мяне перад людзьмí, той адры́нуты будзе перад Ангеламі Божымі.
10 І кожнаму, хто скажа слова на Сына Чалавечага, дарава́на будзе; а хто будзе блюзне́рыць на Духа Святога, таму не будзе дарава́на.
11 Калі ж прывяду́ць вас у сінагогі, і да начальства, і да ўлад, не турбуйцеся, я́к ці што́ адказа́ць, альбо што́ гаварыць;
12 бо Святы Дух наву́чыць вас у тую гадзíну, што́ трэба каза́ць.
13 І сказаў Яму нехта з народу: Настаўнік! скажы брату майму, каб ён раздзялíў са мною спа́дчыну.
14 Ён жа сказаў яму: чалавеча, хто Мяне паставіў судзíць або дзялíць вас?
15 І сказаў ім: глядзíце, захо́ўвайце сябе ад хцíвасці, бо нічыё жыццё не зале́жыць ад празме́рнай яго маёмасці.
16 І расказаў ім прытчу, гаворачы: у аднаго багатага чалавека добра ўрадзíла зямля;
17 і ён разважа́ў, сам сабе ка́жучы: што́ мне рабіць? не ма́ю куды сабраць свой ураджай.
18 І сказаў: вось што зраблю: разбяру́ свíрны мае́ і бо́льшыя збудую, і збяру́ туды ўсе плады́ свае і ўсё дабро сваё;
19 і скажу душы́ сваёй: душа́! маеш многа дабра́, на многія гады́ скла́дзенага — адпачыва́й, еж, пі, весяліся.
20 А Бог сказаў яму: неразу́мны! у гэтую ноч душу́ тваю забяру́ць ад цябе; а тое, што ты назапа́сіў, каму даста́нецца?
21 Так бывае з тым, хто збірае ска́рбы для сябе, а не ў Бога багаце́е.
22 І сказаў вучням Сваім: дзе́ля таго кажу вам: не турбу́йцеся для душы́ вашай, што будзеце есці, ні для це́ла, у што апра́нецеся;
23 душа́ больш значыць за ежу, а це́ла за адзе́нне.
24 Паглядзíце на воранаў: яны не сеюць, не жнуць, няма ў іх ні камо́ры, ні жы́тніцы, і Бог корміць іх. Наколькі ж вы ле́пшыя за птушак!
25 І хто з вас, турбу́ючыся, можа падо́ўжыць свой век хоць на адзін локаць?
26 Дык вось, калі і найме́ншага не мо́жаце, чаго пра іншае турбу́ецеся?
27 Паглядзíце на ліле́і, як яны расту́ць: не працу́юць, не праду́ць; але кажу вам, што і Саламон ва ўсёй славе сваёй так не апрана́ўся, як кожная з іх.
28 Калі ж траву, якая сёння ў полі, а заўтра ў печ будзе ўкíнутая, Бог убірае так, то тым болей вас, малаве́ры!
29 І вы не шука́йце, што́ вам есці, ці што́ піць, і не клапацíцеся,
30 бо ўсяго гэтага шука́юць народы свету; Айцец жа ваш ведае, што вы ма́еце патрэ́бу ў гэтым;
31 шукайце толькі Царства Божага, і гэта ўсё дада́сца вам.
32 Не бойся, мало́е ста́да! бо Айцец ваш меў ласку даць вам Царства.
33 Прадайце маёмасць вашую і разда́йце як мíласціну. Рыхту́йце сабе мяхí, якія не зно́шваюцца, скарб невычэ́рпны на нябёсах, куды злодзей не набліжа́ецца і дзе моль не знішча́е;
34 бо дзе скарб ваш, там і сэ́рца ваша будзе.
35 Няхай будуць паяснíцы вашыя падпераза́нымі і свяцíльнікі запа́ленымі;
36 а вы — падобнымі да людзей, што чакаюць гаспадара́ свайго, калі ён ве́рнецца з вяселля, каб, як пры́йдзе і пасту́кае, адразу адчынíць яму.
37 Блажэ́нныя рабы́ тыя, якіх, прыйшо́ўшы, гаспадар заста́не нядрэ́мнымі; праўду кажу вам: падперажэ́цца ён і паса́дзіць іх за стол, і, падышо́ўшы, будзе прыслу́жваць ім.
38 І калі пры́йдзе ў другую ва́рту, і калі ў трэцюю ва́рту пры́йдзе, і заста́не іх такімі, то блажэ́нныя рабы́ тыя.
39 Вось што ведайце: калі б гаспадар дома ведаў, у які час пры́йдзе зло́дзей, то не спаў бы і не дазволіў бы падкапа́ць дом свой;
40 будзьце ж і вы гатовы, бо ў час, пра які не думаеце, Сын Чалавечы пры́йдзе.
41 Тады сказаў Яму Пётр: Госпадзі! нам прытчу гэтую гаворыш, ці ўсім?
42 А Гасподзь сказаў: хто ж ёсць верны домаўпра́ўнік і му́дры, якога паставіць гаспадар над слу́гамі сваімі, каб даваў ім у свой час ме́ру хле́ба?
43 Блажэ́нны раб той, якога гаспадар яго, прыйшоўшы, заста́не, што ён робіць так;
44 праўду кажу вам, што над усёй маёмасцю сваёю паставіць яго.
45 Калі ж скажа раб той у сэ́рцы сваім: «не хутка гаспадар мой пры́йдзе», і пачне́ біць слуг і служанак, есці і піць, і напіва́цца, —
46 пры́йдзе гаспадар раба таго ў дзень, у які ён не чакае, і ў гадзíну, якой ён не ведае, і рассячэ́ яго напала́м, і вы́значыць яму адзін лёс з няве́рнымі.
47 Той раб, які ведаў волю гаспадара́ свайго і не падрыхтава́ўся і не зрабіў па волі яго, будзе бíты многа;
48 а той, які не ведаў, але зрабіў нешта ва́ртае пакара́ння, будзе бíты ма́ла. З кожнага, каму да́дзена многа, многа будзе спагна́на з яго, і каму дару́чана многае, бо́льшага будуць патрабава́ць ад яго.
49 Агонь прыйшоў Я зве́сці на зямлю́, і як хачу Я, каб ён ужо загарэ́ўся!
50 Хрышчэ́ннем ма́ю Я быць ахры́шчаны, і як Я тамлю́ся, пакуль гэта не здзе́йсніцца!
51 Вы думаеце, што Я прыйшоў даць мір на зямлí не, кажу вам, а хутчэй раздзяле́нне;
52 бо ад гэтага часу пяцёра ў адным доме будуць раздзе́леныя: трое су́праць двух і двое су́праць трох;
53 раздзе́ляцца: бацька су́праць сы́на, і сын су́праць ба́цькі; маці су́праць дачкí, і дачка́ су́праць маці; свякроў су́праць нявесткі сваёй, і нявестка су́праць свекрывí сваёй.
54 Гаварыў Ён і народу: калі вы бачыце, што хмара падыма́ецца з за́хаду, адразу ка́жаце: «будзе дождж», і бывае так;
55 і калі дзьме паўднёвы вецер, ка́жаце: «будзе спёка», і бывае.
56 Крываду́шнікі! аблíчча зямлí і неба распазнава́ць уме́еце, як жа часу гэтага не распазнаяце́?
57 Чаму ж вы і самі па сабе не су́дзіце, што́ правільнае?
58 Бо калі ты ідзеш з працíўнікам сваім да нача́льніка, то па дарозе пастарайся пазба́віцца ад яго, каб ён не пацягну́ў цябе да суддзí, а суддзя́ не аддаў цябе пры́ставу, а пры́стаў не кінуў цябе ў цямнíцу;
59 кажу табе: не вы́йдзеш адтуль, пакуль не аддасí і апошняга гро́ша.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Святое Евангелле паводле Лукі, 12 раздзел. Пераклад праваслаўнай царквы.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.