1 και ελεγεν αυτοιϲ αμην λεγω υμιν οτι ειϲιν τινεϲ ωδε των εϲτηκοτω̅ οιτινεϲ ου μη γευϲω̅ται θανατου εωϲ αν ιδωϲιν την βαϲιλειαν του θ̅υ̅ εληλυθυιαν εν δυναμει
2 και μετα ημεραϲ εξ παραλαμβανει ο ι̅ϲ̅ τον πετρον και το̅ ιακωβον και ιωανην και αναφερει αυτουϲ ειϲ οροϲ υψηλον κατ ιδιαν μονουϲ και μετεμορφωθη εμπροϲθεν αυτων
3 και τα ιματια αυτου εγενετο ϲτιλβοντα λευκα λειαν οια γναφευϲ επι τηϲ γηϲ ου δυναται ουτωϲ λευκαναι
4 και ωφθη αυτοιϲ ηλειαϲ ϲυν μωυϲη και ηϲαν ϲυνλαλουντεϲ τω ι̅υ̅
5 και αποκριθειϲ ο πετροϲ λεγει τω ι̅υ̅ ραββει καλον εϲτιν ημαϲ ωδε ειναι και ποιηϲωμεν τρειϲ ϲκηναϲ ϲοι μιαν και μωυϲει μιαν και ηλεια μιαν
6 ου γαρ ηδει τι αποκριθη εκφοβοι γαρ εγενοντο
7 και εγενετο νεφελη επιϲκιαζουϲα αυτοιϲ και εγενετο φωνη εκ τηϲ νεφεληϲ ουτοϲ εϲτι̅ ο υιοϲ μου ο αγαπητοϲ ακουετε αυτου
8 και εξαπινα περιβλεψαμενοι ουκετι ουδενα ειδον μετα εαυτων ει μη τον ι̅ν̅ μονον
9 και {καταιβαινοντων} [19] αυτων εκ του ορουϲ διεϲτειλατο αυτοιϲ ινα μηδενι α ειδον διηγηϲωνται ει μη οταν ο υιοϲ του ανθρωπου εκ νεκρων αναϲτη
10 και τον λογον εκρατηϲα̅ προϲ εαυτουϲ ϲυνζητουντεϲ τι εϲτιν το εκ νεκρων αναϲτηναι
11 και επηρωτων αυτον λεγοντεϲ οτι λεγουϲιν οι γραμματειϲ οτι ηλειαν δει ελθειν πρωτον
12 ο δε εφη αυτοιϲ ηλειαϲ μεν ελθω̅ πρωτον αποκατιϲτανει παντα και πωϲ γεγραπται επι τον υιον του ανθρωπου ινα πολλα παθη και εξουδενηθη
13 αλλα λεγω υμιν οτι και ηλειαϲ εληλυθεν και εποιηϲαν αυτω οϲα ηθελον καθωϲ γεγραπται επ αυτον
14 και ελθοντεϲ προϲ τουϲ μαθηταϲ ειδαν οχλο̅ πολυν περι αυτουϲ και γραμματειϲ ϲυνζητουνταϲ προϲ αυτουϲ
15 και ευθυϲ παϲ ο οχλοϲ ιδοντεϲ αυτον εξεθαμβηθηϲαν και προϲτρεχοντεϲ ηϲπαζοντο αυτον
16 και επηρωτηϲεν αυτουϲ τι ϲυνζητειτε προϲ αυτουϲ
17 και απεκριθη αυτω ειϲ εκ του οχλου διδαϲκαλε ηνεγκα τον υιον μου προϲ ϲε εχοντα πνευμα αλαλον
18 και οπου εαν αυτον καταλαβη ρηϲϲει αυτον και αφριζει και τριζει τουϲ οδονταϲ και ξηραινεται και ειπα τοιϲ μαθηταιϲ ϲου ινα αυτο εκβαλωϲιν και ουκ ιϲχυϲαν
19 ο δε αποκριθειϲ αυτοιϲ λεγει ω γενεα απιϲτοϲ εωϲ ποτε προϲ υμαϲ εϲομαι εωϲ ποτε ανεξομαι υμων φερετε αυτον προϲ με
20 και ηνεγκαν αυτον προϲ αυτον και ιδων αυτο̅ το πνευμα ευθυϲ ϲυ̅εϲπαραξεν αυτον και πεϲων επι τηϲ γηϲ εκυλειετο αφριζων
21 και επηρωτηϲεν τον πατερα αυτου ποϲοϲ χρονοϲ εϲτιν εωϲ τουτο γεγονεν αυτω ο δε ειπεν εκ παιδιοθεν
22 και πολλακιϲ και ειϲ πυρ αυτον εβαλεν και ειϲ υδατα ινα απολεϲη αυτον αλλ ει τι δυνη βοηθηϲον ημιν ϲπλαγχνιϲθειϲ εφ ημαϲ
23 ο δε ι̅ϲ̅ ειπεν αυτω το ει δυνη παντα δυνατα τω πιϲτευοντι
24 ευθυϲ κραξαϲ ο πατηρ του παιδιου ελεγεν πιϲτευω βοηθει μου τη απιϲτια
25 ιδων δε ο ι̅ϲ̅ οτι επιϲυ̅τρεχει οχλοϲ επετειμηϲεν τω πνευματι τω ακαθαρτω λεγων αυτω το αλαλον και κωφον πνευμα εγω εγω επιταϲϲω ϲοι εξελθε εξ αυτου και μηκετι ειϲελθηϲ ειϲ αυτον
26 και κραξαϲ και πολλα ϲπαραξαϲ εξηλθε̅ και εγενετο ωϲει νεκροϲ ωϲτε τουϲ πολλουϲ λεγειν οτι απεθανεν
27 ο δε ι̅ϲ̅ κρατηϲαϲ τηϲ χειροϲ αυτου ηγειρεν αυτον και ανεϲτη
28 και ειϲελθο̅τοϲ αυτου ειϲ οικον οι μαθηται αυτου καθ ιδιαν επηρωτων αυτο̅ οτι ημειϲ ουκ ηδυνηθημεν εκβαλειν αυτο
29 και ειπεν αυτοιϲ τουτο το γενοϲ εν ουδενι δυναται εξελθειν ει μη εν προϲευχη
30 κακειθεν εξελθοντεϲ επορευοντο δια τηϲ γαλειλαιαϲ και ουκ ηθελεν ινα τιϲ γνοι
31 εδιδαϲκε̅ γαρ τουϲ μαθηταϲ αυτου και ελεγεν οτι ο υιοϲ του ανθρωπου παραδιδοται ειϲ χειραϲ ανθρωπων και αποκτενουϲιν αυτον και αποκτανθειϲ μετα τρειϲ ημεραϲ αναϲτηϲεται
32 οι δε ηγνοουν το ρημα και εφοβουντο αυτο̅ επερωτηϲαι
33 και ηλθο̅ ειϲ καφαρναουμ και εν τη οικια γενομενοϲ επηρωτα αυτουϲ τι εν τη οδω διελογιζεϲθε
34 οι δε εϲιωπων προϲ αλληλουϲ γαρ διελεχθηϲαν εν τη οδω τιϲ μειζων
35 και καθιϲαϲ εφωνηϲεν τουϲ δωδεκα και λεγει αυτοιϲ ει τιϲ θελει πρωτοϲ ειναι εϲται παντων εϲχατοϲ και παντων διακονοϲ
36 και λαβων παιδιον εϲτηϲεν αυτο εν μεϲω αυτων και εναγκαλιϲαμενοϲ αυτο ειπεν αυτοιϲ
37 οϲ α̅ εν των τοιουτων παιδιων δεξηται επι τω ονοματι μου εμε δεχεται και οϲ αν εμε δεχηται ουκ εμε δεχεται αλλα τον αποϲτειλαντα με
38 εφη αυτω ο ιωανηϲ διδαϲκαλε ειδομε̅ τινα εν τω ονοματι ϲου εκβαλλοντα δαιμονια και εκωλυομεν αυτο̅ οτι ουκ ηκολουθει ημιν
39 ο δε ι̅ϲ̅ ειπεν μη κωλυετε αυτον ουδειϲ γαρ εϲτιν οϲ ποιηϲει δυναμιν επι τω ονοματι μου και δυνηϲεται ταχυ κακολογηϲαι με
40 οϲ γαρ ουκ εϲτι̅ καθ ημων υπερ ημω̅ εϲτιν
41 οϲ γαρ αν ποτιϲη υμαϲ ποτηριον υδατοϲ εν ονοματι οτι χ̅υ̅ εϲτε αμην λεγω υμιν οτι ου μη απολεϲη τον μιϲθον αυτου
42 και οϲ αν ϲκανδαλιϲη ενα των μεικρων τουτων των πιϲτευοντων ειϲ εμε καλον εϲτιν αυτω μαλλον ει περικειται μυλοϲ ονικοϲ περι τον τραχηλο̅ αυτου και βεβληται ειϲ την θαλαϲϲαν
43 και εαν ϲκανδαλιϲη ϲε η χειρ ϲου αποκοψον αυτην καλον εϲτιν ϲε κυλλον ειϲελθειν ειϲ την ζωην η ταϲ δυο χειραϲ εχοντα απελθειν ειϲ την γεενναν ειϲ το πυρ το αϲβεϲτον
44 [отсутствует]
45 και εαν ο πουϲ ϲου ϲκανδαλιζη ϲε αποκοψον αυτον καλον εϲτιν ϲε ειϲελθειν ειϲ την ζωην χωλον η τουϲ δυο ποδαϲ εχοντα βληθηναι ειϲ την γεενναν
46 [отсутствует]
47 και εα̅ ο οφθαλμοϲ ϲου ϲκανδαλιζη ϲε εκβαλε αυτο̅ καλον ϲε εϲτιν μονοφθαλμον ειϲελθειν ειϲ την βαϲιλειαν του θ̅υ̅ η δυο οφθαλμουϲ εχοντα βληθηναι ειϲ γεενναν
48 οπου ο ϲκωληξ αυτων ου τελευτα και το πυρ ου ϲβεννυται
49 παϲ γαρ πυρι αλιϲθηϲεται
50 καλον το αλαϲ εαν δε το αλαϲ αναλο̅ γενηται εν τινι αυτο αρτυϲετε εχετε εν εαυτοιϲ αλα και ειρηνευετε εν αλληλοιϲ
Примечания:
9 [19] {καταβαινοντων}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Марка, 9 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.