Гебраям 5 глава

Пасланьне да Гебраяў Апостала Паўла
Пераклад Антонія Бокуна → Синодальный перевод (МП)

Бо ўсякі першасьвятар, які спаміж людзей бярэцца, дзеля людзей стаўляецца на тое, што Божае, каб прыносіў дары і ахвяры за грахі,

Ибо всякий первосвященник, из человеков избираемый, для человеков поставляется на служение Богу, чтобы приносить дары и жертвы за грехи,

каб мог спачуваць тым, якія не разумеюць і заблукалі, бо і сам абложаны нядужасьцю,

могущий снисходить невежествующим и заблуждающим, потому что и сам обложен немощью,

і праз гэта павінен як за народ, гэтак і за сябе прыносіць [ахвяры] за грахі.

и посему он должен как за народ, так и за себя приносить [жертвы] о грехах.

І ніхто сам сабою не прыймае гэтую пашану, але той, хто пакліканы Богам, як і Аарон.

И никто сам собою не приемлет этой чести, но призываемый Богом, как и Аарон.

Гэтак і Хрыстос ня Сам Сябе праславіў, каб быць Першасьвятаром, але Той, Які сказаў Яму: «Ты — Сын Мой, Я сёньня нарадзіў Цябе»,

Так и Христос не Сам Себе присвоил славу быть первосвященником, но Тот, Кто сказал Ему: Ты Сын Мой, Я ныне родил Тебя;

а таксама ў іншым [месцы] кажа: «Ты — сьвятар на вякі паводле парадку Мэльхісэдэка».

как и в другом [месте] говорит: Ты священник вовек по чину Мелхиседека.

Ён у дні цела Свайго з вялікім крыкам і сьлязьмі прыносіў просьбы і ўпрошваньні да Таго, Які мог збавіць Яго ад сьмерці, і быў выслуханы дзеля багабойнасьці.

Он, во дни плоти Своей, с сильным воплем и со слезами принес молитвы и моления Могущему спасти Его от смерти; и услышан был за [Свое] благоговение;

Хоць Ён — Сын, але навучыўся паслухмянасьці праз тое, што перацярпеў,

хотя Он и Сын, однако страданиями навык послушанию,

і, споўніўшы [ўсё], стаўся для ўсіх, якія паслухмяныя Яму, прычынаю вечнага збаўленьня,

и, совершившись, сделался для всех послушных Ему виновником спасения вечного,

названы ад Бога Першасьвятаром паводле парадку Мэльхісэдэка.

быв наречен от Бога Первосвященником по чину Мелхиседека.

Адносна Яго мы маем шмат сказаць, і цяжка выказаць, бо вы сталіся маруднымі, каб слухаць.

О сем надлежало бы нам говорить много; но трудно истолковать, потому что вы сделались неспособны слушать.

Бо вы, якія паводле часу павінны быць настаўнікамі, ізноў маеце патрэбу, каб вучылі вас падставовым пачаткам словаў Божых, і вы маеце патрэбу ў малацэ, а ня ў цьвёрдай страве.

Ибо, [судя] по времени, вам надлежало быть учителями; но вас снова нужно учить первым началам слова Божия, и для вас нужно молоко, а не твердая пища.

Бо ўсякі, хто спажывае малако, неспрактыкаваны ў слове праведнасьці, бо ён — немаўля.

Всякий, питаемый молоком, несведущ в слове правды, потому что он младенец;

А цьвёрдая страва ёсьць для дасканалых, у якіх праз ужываньне разуменьне спрактыкаванае распазнаваць добрае і ліхое.

твердая же пища свойственна совершенным, у которых чувства навыком приучены к различению добра и зла.

« 4 глава 6 глава »