Ёва 29 глава

Кніга Ёва
Пераклад Чарняўскага 2017 → Русского Библейского Центра

І дадаў яшчэ Ёў, пачынаючы прыпавесць сваю, і сказаў:

«Хто мне дасць, каб стаўся я, як у даўнія месяцы, у тыя дні, калі Бог ахоўваў мяне,

калі светач Яго свяціў над галавой маёй і пры святле Яго хадзіў я ў цемры,

калі яшчэ жыў у днях юнацтва майго, калі Бог быў спагадным у палатцы маёй,

калі са мною быў Усемагутны і дзеці мае — вакол мяне,

калі малаком я мыў ногі свае і скала выдавала для мяне ручаі алею.

Калі я выходзіў да гарадской брамы і на плошчы рыхтаваў сабе сядзенне,

бачылі мяне юнакі і хаваліся, а старыя, падняўшыся, стаялі.

Князі пераставалі гаварыць і клалі палец на вусны свае.

Правадыры спынялі голас свой, і язык іх прыліпаў да іх паднябення.

Вуха, што чула мяне, дабраслаўляла мяне, і вока, якое бачыла, сведчыла за мяне,

бо я вызваляў гаротніка, які лямантаваў, і сірату, які не меў апекуна.

Дабраславенства таго, каму была наканавана смерць, сыходзіла на мяне, і сэрца ўдавы рабіў я радасным.

Я апрануўся ў справядлівасць і прыбраўся, як плашчом і вянцом, судом сваім.

Вокам быў я сляпому і нагой — кульгаваму.

Бацькам быў для беднага і справу незнаёмага чалавека пільна разбіраў.

Я раздзіраў пашчу злачынцу і вырываў з зубоў яго здабычу.

І гаварыў я: “У гняздзе сваім памру я і, як пальма, памножу дні.

Корань мой адкрыты каля вады, і раса будзе ляжаць на галінах маіх.

Слава мая заўсёды будзе аднаўляцца, і лук мой у руцэ маёй умацуецца”.

Тыя, хто мяне слухалі, захапляліся і з павагаю маўчалі на параду маю.

Да слоў маіх не асмельваліся нічога дадаць, і мова мая акроплівала іх.

Чакалі мяне, як дажджу, і адкрывалі вусны свае, як на дождж позні.

Калі часам усміхаўся я да іх, не верылі, і святло твару майго не падала на зямлю.

Калі хацеў прыйсці да іх, сядзеў першы і, хаця сядзеў, як кароль у атачэнні войска, аднак жа быў суцяшальнікам засмучаных.