1 Царств 1 глава

Первая книга Царств
Библейской Лиги ERV → Пераклад Чарняўскага 2017

 
 

Жил один человек по имени Елкана, из города Рама, в горной земле Ефрема. Елкана был родом из семьи Цуфа. Елкана был сыном Иерохама, а Иерохам был сыном Елиуя. Елиуй был сыном Тоху, а Тоху был сыном Цуфа ефрафянина.
 
Быў адзін чалавек у Раматаіме-Цуфіце з гары Эфраіма, на імя Элькана, сын Ерахама, сына Элію, сына Тогу, сына Суфа, эфраімец.

У Елканы было две жены: одну звали Анна, а другую — Феннана. У Феннаны были дети, а у Анны детей не было.
 
І ён меў дзвюх жонак: імя адной Ганна, а імя другой Фанэна. І ў Фанэны былі сыны, а ў Ганны дзяцей не было.

Каждый год Елкана уходил из своего города в Силом поклоняться и приносить жертвы Господу Всемогущему. В Силоме священниками Господа служили Офни и Финеес, которые были сыновьями Илия.
 
І штогод той чалавек хадзіў са свайго горада, каб пакланіцца і ўскласці ахвяру Госпаду Магуццяў у Сіло. Былі ж там два сыны Гэлі: Хофні і Пінхас, святары Госпада.

Каждый раз, когда Елкана приносил жертву, он давал часть еды своей жене Феннане и её детям.
 
Такім чынам, прыходзіў дзень, і Элькана ўскладаў ахвяру і даваў жонцы сваёй Фанэне і ўсім яе сынам і дочкам па частцы,

Анне же Елкана всегда давал вдвое больше, так как любил Анну, несмотря на то что Господь не дал ей детей.
 
а Ганне даваў адну найлепшую частку, бо Ганну ён любіў; але Госпад замкнуў улонне яе.

Феннана всегда глубоко огорчала Анну из-за того, что та не могла иметь детей.
 
Таксама яе суперніца чыніла шкоду і вельмі дакучала ёй, каб яе засмучаць, таму што Госпад замкнуў яе ўлонне.

Так случалось каждый год, когда их семья отправлялась в дом Господний в Силом. Феннана так сильно огорчала Анну, что Анна начинала плакать и не могла есть. Однажды, когда в очередной раз так произошло,
 
І так яна рабіла многія гады; калі тая прыходзіла ў святыню Госпада, яна, у зручны момант, моцна узрушвала яе. Ганна пасля таго плакала і не прымала ежы.

её муж, Елкана, спросил её: «Анна, почему ты плачешь и почему не ешь? О чём скорбишь ты? У тебя есть муж, разве я не лучше для тебя десяти сыновей?»
 
Дык сказаў ёй Элькана, муж яе: «Ганна, чаму ты плачаш і чаму не ясі? І чаму сумуе сэрца тваё? Ці ж я табе не мілейшы, чым дзесяць сыноў?»

После того как они поели и попили, Анна тихо встала и вышла помолиться Господу. Илий же, священник, сидел у входа в дом Господа.
 
Ганна ўстала, калі ў Сіло скончылі есці і піць і калі святар Гэлі сядзеў на крэсле перад брамай святыні Госпада.

Анна была очень опечалена и горько плакала, молясь Господу.
 
Паколькі Ганна была сумная душою, яна малілася Госпаду, горка плачучы,

И дала она обет Богу: «Господи Всемогущий, посмотри на мою скорбь. Вспомни обо мне! Не забудь меня! Если Ты дашь мне сына, я отдам его Тебе. Он будет назореем и не станет пить ни вино, ни крепкие напитки, и никто не острижёт его волосы».
 
і давала абяцанне, кажучы: «Госпад Магуццяў, калі Ты, глянуўшы, убачыш смутак паслугачкі Сваёй і прыгадаеш мяне, і не забудзешся на паслугачку Сваю, і паслугачцы Сваёй дасі дзіця мужчынскага полу, то аддам яго Госпаду на ўсе дні жыцця яго, і лязо не дакранецца да галавы яго».

Анна долго молилась Господу, а Илий всё это время следил за её губами.
 
Дык, калі яна памнажала малітвы перад Госпадам, здарылася, што Гэлі прыглядаўся да яе вуснаў.

Анна молилась в сердце своём, поэтому её губы шевелились, а голоса слышно не было, и Илий подумал, что Анна пьяна.
 
А Ганна гаварыла ў глыбіні сэрца свайго; і толькі варушыліся вусны яе, але голасу не было чуваць, таму Гэлі падумаў, што яна п’яная,

Он сказал ей: «Ты слишком много выпила! Пора оставить вино».
 
і сказаў ёй: «Дакуль будзеш п’яная? Працверазей трохі ад віна, з-за якога ты п’яная!»

Тогда Анна ответила: «Нет, господин мой, я не пила ни вина, ни пива. Я глубоко скорблю и изливаю душу свою перед Господом.
 
Ганна, адказваючы, прамовіла: «Не, гаспадару мой, бо я вельмі нешчаслівая жанчына: я не піла ані віна, ані чагосьці, што можа ап’яніць, але выліваю я душу сваю перад Госпадам.

Не считай меня плохой женщиной. Я молилась так долго от великой печали и скорби моей».
 
Не лічы паслугачку сваю за адну з дачок Бэліяла, бо я з-за вялікага болю і смутку свайго гаварыла да сённяшняга моманту».

Илий ответил: «Иди с миром. Пусть Бог Израиля даст тебе то, о чём ты просила Его».
 
Гэлі тады сказаў ёй: «Ідзі ў супакоі, а Бог Ізраэля хай споўніць просьбу тваю, пра што маліла Яго».

Анна сказала: «Пусть я найду милость в глазах твоих!» Затем она ушла, немного поела и не была уже такой печальной как прежде.
 
І яна сказала: «О, няхай знойдзе паслугачка твая ласку ў вачах тваіх». І адышла тая жанчына дарогаю сваёй, і ела, і аблічча яе не было ўжо такім, як раней.

На следующее утро семья Елканы встала рано. Они поклонились Господу и вернулись домой в Раму. Елкана спал со своей женой Анной, и Господь вспомнил о ней.
 
І падняліся назаўтра рана, і пакланіліся перад Госпадам. І пайшлі ў дарогу зваротную, і прыбылі ў дом свой у Раме. А Элькана пазнаў жонку сваю Ганну, і Госпад прыгадаў яе.

Через год Анна забеременела и, когда пришло время, родила сына, и назвала его Самуилом. Она сказала: «Я назвала его так потому, что просила его у Господа».
 
І здарылася па нейкім часе, што Ганна пачала, і нарадзіла сына, і дала яму імя Самуэль, таму што ад Госпада выпрасіла яго.

В тот год Елкана пошёл в Силом принести жертву и сдержать обеты, данные Богу. Он взял с собой всю свою семью.
 
Муж яе Элькана і ўвесь дом яго пайшоў, каб ускласці гадавую ахвяру Госпаду і споўніць абяцанне сваё.

Но Анна не пошла. Она сказала Елкане: «Когда мальчик подрастёт и станет есть твёрдую пищу, я отведу его в Силом и отдам его Господу. Он станет назореем и останется там навсегда».
 
І Ганна не пайшла, бо яна сказала мужу свайму: «Не пайду, пакуль хлапчаня не будзе аднята ад грудзей, і завяду яго, і ён стане перад абліччам Госпада і застанецца там назаўсёды».

Елкана, её муж, сказал: «Делай как хочешь. Оставайся дома до тех пор, пока мальчик не подрастёт и не станет есть твёрдую пищу. И пусть всё произойдёт так, как ты сказала». Анна осталась дома и нянчила своего сына, пока не вскормила его.
 
Адказаў ёй Элькана, муж яе: «Рабі, што табе здаецца добрым, і заставайся, пакуль яго не адымеш ад грудзей; і я малюся, каб Госпад здзейсніў слова Сваё». Дык засталася жанчына і карміла сына свайго, пакуль не адняла яго ад грудзей сваіх.

Когда мальчик подрос и стал есть твёрдую пищу, Анна повела его в Силом, в дом Господа. Она взяла с собой трёхлетнего бычка, одну ефу муки и мехи с вином.
 
І павяла яго з сабою пасля таго, як адняла, з трохгадовым быком, адной эфай мукі і з бурдзюком віна; і прывяла яго ў дом Госпада ў Сіло. А хлопец быў яшчэ дзіцём.

Они предстали перед Господом. Елкана заколол бычка и принёс жертву Господу, как обычно делал. Затем Анна отдала мальчика Илию.
 
І прынеслі яны ў ахвяру быка, і прадставілі хлопца Гэлі.

Она сказала: «Прости меня, господин мой. Я — та самая женщина, которая здесь при тебе стояла и молилась Господу. Поверь мне,
 
І сказала тады Ганна: «Прашу, гаспадару мой, хай жыве душа твая, гаспадару; я тая самая жанчына, якая стаяла тут перад табой і маліла Госпада.

я молилась об этом ребёнке, и Господь исполнил мою просьбу. Он дал мне это дитя.
 
Маліла я пра гэтае дзіця, і споўніў Госпад просьбу маю, аб якой я прасіла ў Яго.

И теперь я отдаю его Господу, и он будет служить Ему всю свою жизнь». Анна оставила там мальчика, а затем поклонилась Господу.
 
Таму і даручаю яго Госпаду; на ўсе дні, колькі будзе жыць, ён адданы на службу Госпаду». І пакланілася там Госпаду.



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.