1 Царств 17 глава

Первая книга Царств
Библейской Лиги ERV → Пераклад Чарняўскага 2017

Филистимляне собрали свои войска для войны и, собравшись в Сохо иудейском, они разбили лагерь между Сокхофом и Азеком, в Ефес-Даммиме.

І філістынцы сабралі войскі свае на вайну, і размясціліся ў Соха, што ў Юдэі, ды расклалі лагер між Соха і Азэкаю ў Афэсдаміме.

А Саул и израильтяне собрались и разбили свой лагерь в долине Елах. Они выстроились и приготовились к войне с филистимлянами.

Тым часам Саўл і ваяры ізраэльскія сабраліся, і прыйшлі ў даліну Тэрэбінітаў, і выстраіліся на бой супраць філістынцаў.

Филистимляне расположились на одном холме, израильтяне стали на другом, а между ними была долина.

Філістынцы стаялі на схіле гары з аднаго боку, а ізраэльцы — на схіле гары з другога боку; і раздзяляла іх даліна.

Из филистимского лагеря вышел непобедимый боец по имени Голиаф, который был родом из Гефа. Ростом он был 6 локтей и 1 пядь.

І з лагера філістынцаў выйшаў асілак на імя Галіят з Гета, вышынёю ў шэсць локцяў і адну пядзь.

На голове у него был бронзовый шлем, и одет он был в чешуйчатую броню. Эта броня была из бронзы и весила около 5 000 шекелей.

І на галаве ён меў медны шлем, і адзеты быў у лускаваты медны панцыр; а вага панцыра яго — пяць тысяч сікляў медзі.

На его ногах были бронзовые наколенники, и за плечами у него было бронзовое копьё.

І на нагах меў ён медныя накаленнікі і медную дзіду за плячамі сваімі.

Древко его копья было такое длинное, как навой ткацкого станка, а наконечник копья весил 600 шекелей железа. Оруженосец Голиафа шёл впереди, неся его щит.

А дрэўка дзіды яго было як навой ткацкі, а вастрыё дзіды яго важыла шэсцьсот сікляў жалеза; і перад ім ішоў яго збраяносец.

Голиаф стоял и кричал израильским полкам: «Зачем выстроились вы все на битву? Я — филистимлянин, а вы — слуги Саула. Выберите одного воина, и пусть он выйдет сразиться со мной.

І стаў ён насупраць войска Ізраэля, і крычаў, і казаў ім: «Чаго вы прыйшлі, падрыхтаваўшыся да бою? Ці ж я не філістынец, а вы ці не паслугачы Саўла? Выберыце з вас некага, і хай ён уступіць у бой са мной!

Если он убьёт меня, филистимляне станут вашими рабами, а если я убью его, то вы станете нашими рабами и будете служить нам».

Калі зможа ён ваяваць са мной і заб’е мяне, мы будзем нявольнікамі вашымі; а калі я перамагу і заб’ю яго, вы будзеце нявольнікамі і будзеце нам служыць».

И ещё филистимлянин сказал: «Сегодня я опозорю израильские полки! Выберите человека, и пусть он сразится со мной!»

І паўтараў філістынец: «Я зневажаю сёння дружыны ізраэльцаў: дайце мне чалавека, і хай ён уступіць у бой са мною!»

Услышав слова филистимлянина, Саул и все израильтяне очень испугались.

Чуючы ж такія словы філістынца, Саўл і ўсе ізраэльцы аслупянелі і моцна напалохаліся.

Давид был сыном Иессея, ефрафянина из Вифлеема иудейского. У Иессея было восемь сыновей, и во времена Саула он был уже старым человеком.

А Давід быў сынам эфратца, аб якім гаварылася раней, з Бэтлехэма юдэйскага, імя якога было Ясэй; ён меў восем сыноў і ў часы Саўла быў ужо чалавекам старым і ўмудроным гадамі сярод людзей.

Три старших сына Иессея пошли с Саулом на войну. Старшего сына звали Елиав, второго сына звали Авинадав, а третьего — Шамма.

А тры старэйшыя яго сыны пайшлі з Саўлам ваяваць; і імёны трох сыноў яго, што пайшлі ваяваць, былі: найстарэйшы Эліяб, а другі — Абінадаб і трэці — Сама.

Давид был самым младшим сыном. Трое старших братьев пошли вместе с войском Саула,

Давід жа быў найменшым; дык, калі тры старэйшыя пайшлі за Саўлам,

а Давид покинул лагерь Саула, чтобы пасти овец своего отца в Вифлееме.

Давід прыходзіў да Саўла і адыходзіў, каб пасвіць статак бацькі свайго ў Бэтлехэме.

На протяжении сорока дней, утром и вечером, филистимлянин Голиаф выходил и, стоя перед израильтянами, оскорблял их.

Філістынец жа выходзіў раніцай і вечарам і выступаў гэтак сорак дзён.

Однажды Иессей сказал своему сыну Давиду: «Возьми для братьев своих ефу жареных зёрен и десять хлебов и отнеси к ним в стан.

Ясэй жа сказаў сыну свайму Давіду: «Вазьмі для братоў сваіх эфу пражаных зярнят і дзесяць гэтых хлябоў і занясі хутка братам сваім у лагер!

Возьми также десять кусков сыра и отнеси их тысячнику твоих братьев. Узнай, как поживают твои братья, и принеси мне какое-либо доказательство того, что у них всё в порядке.

Занясі таксама гэтых дзесяць кавалкаў сыру для тысячніка, і наведай братоў сваіх, ці добра ім там, і даведайся пра патрэбы іх».

Твои братья с Саулом и со всей израильской армией находятся в долине Елах и готовятся к сражению с филистимлянами».

А Саўл, і яны, і ўсе сыны Ізраэля змагаліся супраць філістынцаў у даліне Тэрэбінітаў.

Рано утром Давид встал, поручил овец другому пастуху и, погрузив припасы на телегу, отправился туда, куда сказал ему Иессей. Он добрался до стана, когда войско заняло боевые позиции и с боевыми криками готовилось к сражению.

Такім чынам, устаў Давід рана, і статак даручыў вартаўніку, і, нагружаны, пайшоў, як загадаў яму Ясэй. І прыйшоў ён да ўмацавання, калі войска выходзіла на бой з баявым крыкам.

Израильтяне и филистимляне выстроились друг против друга.

І выстраіліся ізраэльцы і філістынцы адны супраць другіх.

Давид оставил свою ношу сторожу, охранявшему обоз, и побежал туда, где стояли воины, чтобы узнать о братьях.

А Давід, пакінуўшы ношу, якую прынёс, у руках варты ў абозе, пабег да месца бою і запытаўся, ці ўсё добра ў братоў яго.

Пока он разговаривал со своими братьями, Голиаф, непобедимый филистимский воин из Гефа, выступил из своих рядов и, как обычно, стал выкрикивать оскорбления, и Давид услышал это.

І ў час размовы з імі выйшаў з лагера той асілак на імя Галіят, філістынец з Гета, і пачуў Давід, калі ён гаварыў тыя самыя словы.

Увидев этого человека, израильтяне бежали от него в великом страхе.

А ўсе ваяры ізраэльскія, убачыўшы гэтага чалавека, уцякалі з вачэй яго з вельмі вялікім страхам.

Один израильтянин сказал: «Видите этого человека? Он выходит каждый день и оскорбляет Израиль. Тот, кто убьёт его, получит от царя Саула большое богатство. Саул также выдаст за него свою дочь и освободит его семью от уплаты налогов в Израиле».

І сказаў адзін з ізраэльцаў: «Ці бачыце вы чалавека гэтага, які выходзіць? Ён выходзіць, каб зневажаць Ізраэль. Дык чалавека, які б забіў яго, цар узнагародзіў бы вялікімі багаццямі, і дачку сваю даў бы яму за жонку, і дом бацькі яго вызваліў бы ад падатку ў Ізраэлі».

Давид спросил стоящих возле него людей: «Какая награда будет тому, кто убьёт этого филистимлянина и снимет позор с Израиля? Кто такой этот необрезанный филистимлянин, чтобы так оскорблять войско Бога живого?»

І спытаўся Давід у людзей, што стаялі з ім, кажучы: «Што дадуць чалавеку, які заб’е гэтага філістынца і здыме ганьбу з Ізраэля? Бо хто ён, гэты неабрэзаны філістынец, што так зняважыў войска Бога жывога?»

Тогда израильтяне повторили сказанное ему и добавили: «Вот какая награда достанется тому, кто убьёт его».

А людзі паўтарылі тыя самыя словы, кажучы: «Гэта і гэта дадуць таму чалавеку, які заб’е яго».

Елиав, старший брат Давида, услышав, что он разговаривает с воинами, рассердился на него. Он спросил Давида: «Зачем ты пришёл сюда и на кого ты оставил немногих овец наших в пустыне? Я знаю твоё дерзкое непослушание! Ты пришёл сюда только для того, чтобы посмотреть на сражение».

Калі пачуў Эліяб, старэйшы брат яго, як ён гаварыў аб гэтым з іншымі, загневаўся на Давіда і сказаў: «Чаго ты прыйшоў і каму пакінуў тых нешматлікіх авечак у пустыні? Я ведаю пыху тваю і ліхоту сэрца твайго, бо прыйшоў ты, каб паглядзець на вайну».

Давид сказал: «Что я сделал? Я не сделал ничего плохого. Я просто разговаривал!»

І Давід сказаў яму: «Што я зрабіў? Ці ж няможна пра гэта гаварыць?»

И, повернувшись к другим людям, задал им тот же вопрос, и они отвечали ему как прежде.

І адышоў трохі ад яго да іншага і зноў спытаў тое самае; і людзі адказалі яму, як раней.

Услышав слова Давида, несколько воинов привели Давида к Саулу и пересказали ему Давидовы слова.

Пачулі ж тыя словы, што гаварыў Давід, і пераказалі Саўлу. Калі Давіда прывялі да яго,

Тогда Давид сказал Саулу: «Пусть народ не падает духом из-за этого филистимлянина. Я, слуга твой, выйду на битву с Голиафом!»

ён сказаў яму: «Хай ніхто не падае духам дзеля яго; я, паслугач твой, пайду і буду ваяваць супраць гэтага філістынца».

Но Саул возразил: «Как же ты можешь сразиться с этим филистимлянином? Ты ведь даже не состоишь в моей армии».

І сказаў Саўл Давіду: «Не можаш ты ісці супраць гэтага філістынца і ваяваць супраць яго, бо ты юнак; а ён — ваяр з маладосці сваёй».

Тогда Давид ответил Саулу: «Я, твой слуга, пас овец у своего отца, и, когда приходил лев или медведь и уносил овцу из стада,

І сказаў Давід Саўлу: «Паслугач твой пасвіў статак бацькі свайго, і прыходзіў леў ці мядзведзь і хапаў барана са статка.

я гнался за ним, нападал и отнимал добычу из его пасти. Если он набрасывался на меня, я хватал его за гриву и убивал.

І я даганяў іх, і ўдараў, і вырываў з пашчаў іх; і яны выходзілі на мяне, і я хапаў іх за загрывак, і ўдараў, і забіваў іх.

И льва, и медведя убил твой слуга! То же произойдёт и с этим необрезанным филистимлянином, который насмехался над войском Бога живого.

Бо і льва, і мядзведзя забіваў паслугач твой; дык і гэты неабрэзаны філістынец як адзін з іх, бо ён асмеліўся ганьбіць войска Бога жывога!»

Господь, Который спас меня ото льва и медведя, спасёт меня и от этого филистимлянина». Затем Саул сказал Давиду: «Иди, и пусть будет с тобой Господь».

І сказаў Давід: «Госпад, Які выратаваў мяне з кіпцюроў ільва і з кіпцюроў мядзведзя, Сам ухавае мяне і ад рук філістынца гэтага». Дык сказаў Саўл Давіду: «Ідзі, і хай Госпад будзе з табою».

Саул одел Давида в свои одежды, надел на него броню и на его голову возложил бронзовый шлем.

І апрануў Саўл Давіда ў адзенне сваё, і даў медны шлем яму на галаву, і апрануў яго ў панцыр.

Давид опоясался мечом и попробовал пройтись. Но он не привык к таким тяжёлым доспехам. Тогда Давид сказал Саулу: «Я не могу сражаться в этих доспехах. Я не привык», и снял с себя всё это.

І, падперазаўшыся мечам яго паверх адзення, Давід пачаў спрабаваць, ці можа ён хадзіць, узброены, бо не быў яшчэ спрактыкаваны. І сказаў Давід Саўлу: «Не магу я так хадзіць, бо звычкі не маю». І скінуў Давід усё з сябе,

Давид взял в руку свой посох, нашёл в ручье пять гладких камней, положил их в пастушью сумку и с пращой в руке вышел навстречу филистимлянину.

і ўзяў ён у руку сваю палку сваю; і выбраў сабе пяць гладкіх камянёў з ручая, і ўклаў іх у торбу пастухоўскую, якую выкарыстоўваў замест мяшочкаў для камянёў, і ўзяў прашчу ў руку, і накіраваўся да філістынца.

Между тем филистимлянин медленно приближался к Давиду. Оруженосец Голиафа шёл впереди него, неся щит.

А філістынец, ідучы, ішоў і набліжаўся да Давіда, і збраяносец яго перад ім.

Голиаф с презрением смотрел на Давида, потому что тот был очень молод, красив и полон здоровья.

І, калі глянуў філістынец і ўбачыў Давіда, ён пагардзіў ім; бо быў ён яшчэ хлопец, руды і прыгожы абліччам.

Он сказал Давиду: «Что ты идёшь на меня с палкой? Разве я собака?» — и проклял Давида своими богами.

І сказаў філістынец Давіду: «Ці ж я сабака, што ты ідзеш да мяне з кіем?» І пракляў філістынец Давіда сваімі багамі,

Затем Голиаф сказал Давиду: «Подойди сюда, и я отдам твоё тело птицам небесным и диким зверям!»

і сказаў ён Давіду: «Хадзі да мяне, а я аддам цела тваё птушкам паднебным і звярам зямным».

Давид ответил филистимлянину: «Ты вышел против меня с мечом, копьём и щитом, а я иду против тебя во имя Господа Всемогущего, Бога войска израильского, над Которым ты смеялся.

А Давід сказаў філістынцу: «Ты ідзеш на мяне з мечам, і дзідай, і шчытом; а я іду на цябе ў імя Госпада Магуццяў, Бога войскаў Ізраэля, Якога ты зневажаў.

Сегодня Господь предаст тебя в мои руки. Я убью тебя и сниму с тебя голову, и отдам трупы филистимлян на съедение птицам небесным и зверям земным. Тогда вся земля узнает, что есть Бог в Израиле!

Сёння аддасць цябе Госпад у рукі мае, і я заб’ю цябе, і адсяку табе галаву; і аддам труп твой і трупы лагера філістынцаў сёння птушкам паднебным і звярам зямным, каб ведала ўся зямля, што ёсць Бог у Ізраэля

И узнают все люди, собравшиеся здесь, что не мечом и копьём спасает Господь. Это — война Господа, и Он предаст вас в наши руки».

і каб ведала ўся гэтая грамада, што Госпад не мечам і дзідай ратуе: бо гэта вайна Госпада, і Ён выдасць вас у рукі нашы».

Когда филистимлянин стал приближаться, чтобы сразиться с Давидом, Давид быстро побежал ему навстречу.

І калі філістынец устаў, і пайшоў, і наблізіўся да Давіда, Давід паспяшаўся і пабег на бой супраць філістынца.

Он достал камень из сумки и метнул его из пращи. Камень попал Голиафу прямо в лоб и вонзился в него, и филистимлянин упал лицом на землю.

І ўсунуў ён руку сваю ў торбу, і выняў адзін камень, і пусціў яго прашчай; і ўдарыў ім філістынца ў лоб, і засеў той камень у лбе яго, і ён упаў тварам на зямлю.

Так Давид одолел филистимлянина пращой и камнем. Он поразил врага, убив его без меча.

І перамог Давід філістынца прашчай і каменем, і, паколькі меча не было ў руцэ Давіда,

Давид подбежал к Голиафу и, вынув меч филистимлянина из его ножен, отсёк ему голову. Увидев, что их герой погиб, филистимляне повернулись и побежали.

падбег ён і стаў каля філістынца; і ўзяў меч яго, і выцягнуў яго з ножан яго, і забіў яго, і адсек галаву яго. А філістынцы, бачачы, што найдужэйшы з іх мёртвы, кінуліся ўцякаць.

Тогда поднялись народ израильский и иудейский и с криками погнались за филистимлянами, и преследовали их до границ Гефа и до самых ворот Екрона. Вся Шааримская дорога была усыпана телами филистимлян, до самого Гефа и Екрона.

І ваяры Ізраэля і Юды падняліся, і закрычалі, і кінуліся ў пагоню за філістынцамі, і гналі іх аж да Гета і да брамы Акарона. І параненыя філістынцы ляжалі па дарозе ад Саарыма аж да Гета і да Акарона.

После погони израильтяне вернулись в лагерь филистимлян и забрали оттуда все ценные вещи.

І, вяртаючыся пасля пагоні за філістынцамі, сыны Ізраэля абрабавалі лагер іх.

Давид взял голову филистимлянина и отнёс её в Иерусалим, а его оружие положил в свой шатёр.

А Давід, узяўшы галаву філістынца, занёс яе ў Ерузалім; а зброю яго склаў у сваёй палатцы.

Когда Саул увидел Давида, выходившего против филистимлянина, он спросил у Авенира, начальника войска: «Авенир, чей сын этот юноша?» Авенир ответил: «Клянусь твоей жизнью, царь мой, я не знаю».

У той жа час, калі Саўл убачыў Давіда, які выходзіць супраць філістынца, спытаў Абнэра, кіраўніка войска: «Абнэр, з якога роду паходзіць гэты юнак?» І сказаў Абнэр: «Жыве душа твая, валадару, не ведаю».

И сказал царь: «Тогда узнай, кто отец его».

І сказаў цар: «Запытайся, чый ён сын, юнак гэты».

Когда Давид вернулся после поражения филистимлянина, Авенир взял его и привёл к Саулу, и голова Голиафа ещё была в руках Давида.

І калі па забойстве філістынца Давід вярнуўся, несучы галаву філістынца ў руцэ, узяў яго Абнэр і прывёў да Саўла.

Саул спросил его: «Чей ты сын, юноша?» Давид ответил: «Я сын слуги твоего, Иессея из Вифлеема».

І спытаўся ў яго Саўл: «З якога ты роду, юнача?» І Давід адказаў: «Я сын паслугача твайго Ясэя з Бэтлехэма».

« 16 глава 18 глава »