1 Царств 17 глава

Первая книга Царств
Библейской Лиги ERV → Пераклад Яна Станкевіча

Филистимляне собрали свои войска для войны и, собравшись в Сохо иудейском, они разбили лагерь между Сокхофом и Азеком, в Ефес-Даммиме.

І зьберлі Пілішчане войскі свае на вайну, і зьберліся ў Соко, каторы ў Юдэі, і разьлягліся табарам памеж Сока і Азэку ў Ефес-Даміме.

А Саул и израильтяне собрались и разбили свой лагерь в долине Елах. Они выстроились и приготовились к войне с филистимлянами.

Саўла ж а мужы Ізраельскія зьберліся, і разьлягліся табарам у даліне ля дуба, і прыгатаваліся да вайны наўпярэймы Пілішчанам.

Филистимляне расположились на одном холме, израильтяне стали на другом, а между ними была долина.

І стаялі Пілішчане на гары з аднаго боку, а Ізраелцы на гары з другога боку, а даліна памеж іх.

Из филистимского лагеря вышел непобедимый боец по имени Голиаф, который был родом из Гефа. Ростом он был 6 локтей и 1 пядь.

І вышаў із табараў Пілісцкіх дужэль, імям Ґоляф, з Ґафу; ростам ён — шэсьць локцяў і пядзя.

На голове у него был бронзовый шлем, и одет он был в чешуйчатую броню. Эта броня была из бронзы и весила около 5 000 шекелей.

І шолам мядзяны на галаве ў яго; і адзеўшыся ён быў у колцавы панцыр, і вага панцыра ягонага — пяць тысячаў сыкляў медзі.

На его ногах были бронзовые наколенники, и за плечами у него было бронзовое копьё.

І мядзяныя повязкі на нагах у яго, і мядзяная дзіда на мяжыкрылах ягоных.

Древко его копья было такое длинное, как навой ткацкого станка, а наконечник копья весил 600 шекелей железа. Оруженосец Голиафа шёл впереди, неся его щит.

І дзяржаньне дзіды ягонае, як навой у ткачоў; а лязо дзіды ягонае шасьцьсот сыкляў зялеза. І шчытаноша йшоў перад ім.

Голиаф стоял и кричал израильским полкам: «Зачем выстроились вы все на битву? Я — филистимлянин, а вы — слуги Саула. Выберите одного воина, и пусть он выйдет сразиться со мной.

І стаў, і крычэў да радоў Ізраельскіх, і сказаў ім: «Нашто вышлі вы ваяваць? Ці не Пілішчанін я, а вы ня слугі Саўлавы? Абярыце сабе чалавека, і хай зыйдзе да мяне.

Если он убьёт меня, филистимляне станут вашими рабами, а если я убью его, то вы станете нашими рабами и будете служить нам».

Калі ён зможа біцца з імною й заб’ець мяне, то мы будзем слугамі вашымі; калі ж я здолею яго й заб’ю яго, то вы будзеце слугамі нашымі, і будзеце служыць нам».

И ещё филистимлянин сказал: «Сегодня я опозорю израильские полки! Выберите человека, и пусть он сразится со мной!»

І сказаў Пілішчанін: «Я паганбіў рады Ізраельскія сядні; дайце імне чалавека, і мы будзем біцца ў двубою».

Услышав слова филистимлянина, Саул и все израильтяне очень испугались.

І пачулі Саўла а ўвесь Ізраель гэтыя словы Пілішчаніна, і спалохаліся а вельмі баяліся.

Давид был сыном Иессея, ефрафянина из Вифлеема иудейского. У Иессея было восемь сыновей, и во времена Саула он был уже старым человеком.

Давід жа — сын Ефрафяніна таго з Бэтлеему Юдзінага, і імя ягонае Есэ, у каторага было восьмі сыноў. І муж гэты за дзён Саўлавых быў старшы меж людзёў.

Три старших сына Иессея пошли с Саулом на войну. Старшего сына звали Елиав, второго сына звали Авинадав, а третьего — Шамма.

І пайшлі тры старшыя сыны Есавы, пайшлі за Саўлам на вайну; імёны трох сыноў тых, што пайшлі на вайну: старшы Еляў, другі за ім — Авінадаў, а трэйці — Шама.

Давид был самым младшим сыном. Трое старших братьев пошли вместе с войском Саула,

Давід жа быў найменшы. А тры старшыя пайшлі за Саўлам;

а Давид покинул лагерь Саула, чтобы пасти овец своего отца в Вифлееме.

А Давід пайшоў і зьвярнуўся ад Саўлы, пасьціць авечкі айца свайго ў Бэтлееме.

На протяжении сорока дней, утром и вечером, филистимлянин Голиаф выходил и, стоя перед израильтянами, оскорблял их.

І дабліжаўся Пілішчанін тый нараніцы і ўвечары, і выстаўляў сябе сорак дзён.

Однажды Иессей сказал своему сыну Давиду: «Возьми для братьев своих ефу жареных зёрен и десять хлебов и отнеси к ним в стан.

І сказаў Есэ Давіду, сыну свайму: «Вазьмі ж братом сваім ефу сушаных зярнят а дзесяць гэтых букаткаў хлеба і пабяжы да табару да братоў сваіх;

Возьми также десять кусков сыра и отнеси их тысячнику твоих братьев. Узнай, как поживают твои братья, и принеси мне какое-либо доказательство того, что у них всё в порядке.

А гэтыя дзесяць сыраў занясі тысячніку, і даведайся ў братоў сваіх, як яны маюцца, і знакі іхныя возьмеш».

Твои братья с Саулом и со всей израильской армией находятся в долине Елах и готовятся к сражению с филистимлянами».

Саўла ж а яны а ўсі мужы Ізраельскія былі ў даліне дуба і ваявалі зь Пілішчанмі.

Рано утром Давид встал, поручил овец другому пастуху и, погрузив припасы на телегу, отправился туда, куда сказал ему Иессей. Он добрался до стана, когда войско заняло боевые позиции и с боевыми криками готовилось к сражению.

І ўстаў Давід рана нараніцы, і паручыў авечкі вартаўніку, і падняўся, і пайшоў, як расказаў яму Есэ, і прышоў на месца цялежак. А войска вышла ў баявыя рады і крычэла да бітвы.

Израильтяне и филистимляне выстроились друг против друга.

І зладзілі Ізраелцы й Пілішчане лады, лад супроці ладу.

Давид оставил свою ношу сторожу, охранявшему обоз, и побежал туда, где стояли воины, чтобы узнать о братьях.

І ськінуў Давід свае рэчы ізь сябе на руку вартаўніку рэчаў, і пабег да ладу, і прышоў, і папытаўся ў братоў сваіх, як маюцца.

Пока он разговаривал со своими братьями, Голиаф, непобедимый филистимский воин из Гефа, выступил из своих рядов и, как обычно, стал выкрикивать оскорбления, и Давид услышал это.

І як ён гукаў ізь імі, і вось, аднадолец наймя Голяф, Пілішчанін із Ґафу, узышоў з ладу Пілісцкага, і гукаў падобна да тых словаў, і Давід пачуў.

Увидев этого человека, израильтяне бежали от него в великом страхе.

І ўсі Ізраелцы, абачыўшы гэтага чалавека, уцяклі ад яго, і надта баяліся.

Один израильтянин сказал: «Видите этого человека? Он выходит каждый день и оскорбляет Израиль. Тот, кто убьёт его, получит от царя Саула большое богатство. Саул также выдаст за него свою дочь и освободит его семью от уплаты налогов в Израиле».

І сказалі Ізраелцы: «Бачыце гэтага чалавека, што ўзышоў? Бо ганьбіць Ізраеля ён узышоў. І будзе, што мужа, каторы заб’ець яго, забагаціць кароль вялікім багацьцям, і дачку сваю выдасьць за яго, і дом айца ягонага зробе вольным у Ізраелю».

Давид спросил стоящих возле него людей: «Какая награда будет тому, кто убьёт этого филистимлянина и снимет позор с Израиля? Кто такой этот необрезанный филистимлянин, чтобы так оскорблять войско Бога живого?»

І сказаў Давід людзём, што стаялі зь ім, кажучы: «Што зробяць таму, хто заб’ець гэтага Пілішчаніна й здыйме ганьбу з Ізраеля? бо хто Пілішчанін неабрэзаны гэты, што ганьбе лад Бога жывога?»

Тогда израильтяне повторили сказанное ему и добавили: «Вот какая награда достанется тому, кто убьёт его».

І сказаў яму люд подле тога слова, кажучы: «Во, што зробяць таму чалавеку, каторы заб’ець яго».

Елиав, старший брат Давида, услышав, что он разговаривает с воинами, рассердился на него. Он спросил Давида: «Зачем ты пришёл сюда и на кого ты оставил немногих овец наших в пустыне? Я знаю твоё дерзкое непослушание! Ты пришёл сюда только для того, чтобы посмотреть на сражение».

І пачуў Еляў, старшы брат Давідаў, як гукаў ён ізь людзьмі, і зазлаваўся Еляў на Давіда, і сказаў: «Чаго ты зышоў сюды, і на каго пакінуў гэную крыху авец на пустыні? Я ведаю благія замеры твае й злосьць сэрца твайго; бо ты зышоў, каб паглядзець на бітву».

Давид сказал: «Что я сделал? Я не сделал ничего плохого. Я просто разговаривал!»

І сказаў Давід: «Што ж я зрабіў цяпер? Ці ня словы гэта?»

И, повернувшись к другим людям, задал им тот же вопрос, и они отвечали ему как прежде.

І адвярнуўся ад яго насупроці другога, і сказаў подле слова гэтага, і адказаў яму люд словам, як уперад.

Услышав слова Давида, несколько воинов привели Давида к Саулу и пересказали ему Давидовы слова.

І пачулі словы, каторыя гукаў Давід, і сказалі Саўлу, і тый узяў яго.

Тогда Давид сказал Саулу: «Пусть народ не падает духом из-за этого филистимлянина. Я, слуга твой, выйду на битву с Голиафом!»

І сказаў Давід Саўлу: «Няхай не лякаецца нічые сэрца з прычыны яго: слуга твой пойдзе й будде біцца з гэтым Пілішчанінам».

Но Саул возразил: «Как же ты можешь сразиться с этим филистимлянином? Ты ведь даже не состоишь в моей армии».

І сказаў Саўла Давіду: «Ня можаш ты йсьці да гэтага Пілішчаніна, каб біцца зь ім, бо ты маладзёнак, а ён воін із маленства свайго».

Тогда Давид ответил Саулу: «Я, твой слуга, пас овец у своего отца, и, когда приходил лев или медведь и уносил овцу из стада,

І сказаў Давід Саўлу: «Пастухом авец быў слуга твой у вайца свайго, і як, бывала, прыходзіў леў альбо мядзьведзь і хапаў казянё із стады,

я гнался за ним, нападал и отнимал добычу из его пасти. Если он набрасывался на меня, я хватал его за гриву и убивал.

То я выходзіў за ім, і біў яго, і ратаваў зь ляпы ягонае; а калі ён кідаўся на мяне, то я хапаў яго за бараду, і біў яго, і забіваў яго.

И льва, и медведя убил твой слуга! То же произойдёт и с этим необрезанным филистимлянином, который насмехался над войском Бога живого.

І лява, і медзьвядзя біваў слуга твой, і будзе гэты Пілішчанін неабрэзаны, як кажны ізь іх, бо ён ганьбе лады Бога жывога».

Господь, Который спас меня ото льва и медведя, спасёт меня и от этого филистимлянина». Затем Саул сказал Давиду: «Иди, и пусть будет с тобой Господь».

І сказаў Давід: «СПАДАР, Каторы выбаўляў мяне ад лапы лява і ад лапы медзьвядзя, выбаве мяне й ад рукі гэтага Пілішчаніна». І сказаў Саўла Давіду: «Ідзі, і хай будзе СПАДАР із табою».

Саул одел Давида в свои одежды, надел на него броню и на его голову возложил бронзовый шлем.

І адзеў Саўла Давіда ў свае адзецьці, і ўзлажыў мядзяны шолам на галаву ягоную, і надзеў на яго панцыр.

Давид опоясался мечом и попробовал пройтись. Но он не привык к таким тяжёлым доспехам. Тогда Давид сказал Саулу: «Я не могу сражаться в этих доспехах. Я не привык», и снял с себя всё это.

І паперазаўся Давід мячом ягоным па адзецьцю, і хацеў хадзіць, бо ён яшчэ не прабаваў. І сказаў Давід Саўлу: «,Я не магу хадзіць у гэтым, я ня прывыкшы». І ськінуў іх Давід ізь сябе.

Давид взял в руку свой посох, нашёл в ручье пять гладких камней, положил их в пастушью сумку и с пращой в руке вышел навстречу филистимлянину.

І ўзяў кій свой у руку сваю, і выбраў сабе пяць гладкіх каменчыкаў з ручая, і палажыў іх у пастускі капшук, што быў зь ім; і хатуль, і пушчала ў руццэ ў яго, і дабліжыўся да Пілішчаніна.

Между тем филистимлянин медленно приближался к Давиду. Оруженосец Голиафа шёл впереди него, неся щит.

І крануўся Пілішчанін, ідучы а бліжачыся да Давіда, і чалавек нёс шчыт сьпераду яго.

Голиаф с презрением смотрел на Давида, потому что тот был очень молод, красив и полон здоровья.

І прыгледзеўся Пілішчанін, і абачыўшы Давіда, пагрэбаваў ім, бо ён быў малец, і румены, з пазорным відам.

Он сказал Давиду: «Что ты идёшь на меня с палкой? Разве я собака?» — и проклял Давида своими богами.

І сказаў Пілішчанін Давіду: «Ці сабака я, што ты прышоў на мяне зь кіям?» І праклінаў Пілішчанін Давіда сваімі багамі.

Затем Голиаф сказал Давиду: «Подойди сюда, и я отдам твоё тело птицам небесным и диким зверям!»

І сказаў Пілішчанін Давіду: «Падыйдзі да мяне, і я аддам цела твае птуству нябёснаму і жывёле палявой».

Давид ответил филистимлянину: «Ты вышел против меня с мечом, копьём и щитом, а я иду против тебя во имя Господа Всемогущего, Бога войска израильского, над Которым ты смеялся.

А Давід сказаў Пілішчаніну: «Ты прышоў на мяне зь мячом а зь дзідаю а шчытом, я ж прышоў на цябе ў імя СПАДАРА войскаў, Бога ладоў Ізраельскіх, каторыя ты ганьбіў.

Сегодня Господь предаст тебя в мои руки. Я убью тебя и сниму с тебя голову, и отдам трупы филистимлян на съедение птицам небесным и зверям земным. Тогда вся земля узнает, что есть Бог в Израиле!

Сядні аддасьць цябе СПАДАР у руку маю, і я заб’ю цябе, і здыйму зь цябе галаву тваю, і аддам труп войска Пілісцкага птуству нябёснаму і зьверу земнаму, і пазнае ўся зямля, што ё Бог у Ізраелю.

И узнают все люди, собравшиеся здесь, что не мечом и копьём спасает Господь. Это — война Господа, и Он предаст вас в наши руки».

І пазнае ўся гэта грамада, што не мячом а дзідаю выбаўляе СПАДАР, бо СПАДАРОВА вайна, і Ён аддасьць вас у рукі нашы».

Когда филистимлянин стал приближаться, чтобы сразиться с Давидом, Давид быстро побежал ему навстречу.

І сталася, як паўстаў Пілішчанін, і йшоў, і бліжыўся наўпярэймы Давіду, то пабарзьдзіў Давід і пабег да ладу наўпярэймы Пілішчаніну.

Он достал камень из сумки и метнул его из пращи. Камень попал Голиафу прямо в лоб и вонзился в него, и филистимлянин упал лицом на землю.

І засунуў Давід руку сваю ў капшук, і ўзяў стуль камень, і пусьціў пушчалам, і выцяў Пілішчаніна ў лоб, ажно камень унізаўся ў лоб ягоны, і ён паваліўся відам на зямлю.

Так Давид одолел филистимлянина пращой и камнем. Он поразил врага, убив его без меча.

Дык Давід быў дужшы за Пілішчаніна пушчалам а каменям, і выцяў Пілішчаніна, і забіў яго, мяча ж ня было ў руццэ ў Давіда.

Давид подбежал к Голиафу и, вынув меч филистимлянина из его ножен, отсёк ему голову. Увидев, что их герой погиб, филистимляне повернулись и побежали.

Тады Давід падбег і стаў на Пілішчаніна, узяў меч ягоны, і агаліў, і забіў яго, і адцяў ім галаву ягоную; і абачылі Пілішчане, што памер асілак іхны, і ўцякалі.

Тогда поднялись народ израильский и иудейский и с криками погнались за филистимлянами, и преследовали их до границ Гефа и до самых ворот Екрона. Вся Шааримская дорога была усыпана телами филистимлян, до самого Гефа и Екрона.

І ўсталі мужы Ізраельскія а Юды, і крычэлі, і гналі Пілішчан, аж пакуль ты ўходзіш у даліну й аж да брамы Екрону. І падалі цятыя Пілішчане па дарозе Шаараімскай, аж да Ґафу й аж да Екрону.

После погони израильтяне вернулись в лагерь филистимлян и забрали оттуда все ценные вещи.

І зьвярнуліся сынове Ізраелявы з пагону за Пілішчанмі, і разглабалі табары іхныя.

Давид взял голову филистимлянина и отнёс её в Иерусалим, а его оружие положил в свой шатёр.

І ўзяў Давід галаву Пілішчаніна, і занёс яе да Ерузаліму, а зброю ягоную палажыў у будане сваім.

Когда Саул увидел Давида, выходившего против филистимлянина, он спросил у Авенира, начальника войска: «Авенир, чей сын этот юноша?» Авенир ответил: «Клянусь твоей жизнью, царь мой, я не знаю».

Як абачыў Саўла Давіда, каторы выходзіў супроці Пілішчаніна, то сказаў Аўніру, вайводцу: «Аўніру, чый сын гэты малец?» Аўнір сказаў: «Хай жывець душа твая, каролю, ня ведаю».

И сказал царь: «Тогда узнай, кто отец его».

І сказаў кароль: «Дык папытайся, чый сын гэты дзяцюк».

Когда Давид вернулся после поражения филистимлянина, Авенир взял его и привёл к Саулу, и голова Голиафа ещё была в руках Давида.

А як Давід зварачаўся па забіцьцю Пілішчаніна, то Аўнір узяў яго й прывёў да Саўлы, і галава Пілішчаніна была ў руццэ ў яго.

Саул спросил его: «Чей ты сын, юноша?» Давид ответил: «Я сын слуги твоего, Иессея из Вифлеема».

І сказаў яму Саўла: «Чый сын ты, мальча?» І сказаў Давід: «Сын слугі твайго Еса Бэтлеемляніна».

« 16 глава 18 глава »