Да Жыдоў 7 глава

Пасланьне Паўлы да Жыдоў
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Cовременный перевод WBTC

 
 

Бо Мэльхісэдэк, цар Саліму, сьвяшчэньнік Бога Найвышэйшага, той, што спаткаў Аўраама, як варочаўся з пабоішча цароў, і пабагаславіў яго,
 
Мелхиседек был царём Салима и священником Бога Всевышнего. Встретив Авраама, возвращавшегося после победы над царями, Мелхиседек благословил его.

ды яму дзесяціну аддзяліў Аўраам ад усяго (— пе́ршае ў перакладзе цар праўды, а пасьля і цар Салімскі, гэта ёсьць цар міру),
 
И Авраам отдал ему десятую часть захваченного в битве. (Имя Мелхиседека, царя Салимского, имеет два толкования: во-первых, Мелхиседек означает "царь праведности", а "царь Салима" означает также "царь мира".)

бяз бацькі, бяз маткі, без радаводу, ня маючы ні пачатку дзён, ні канца жыцьця, упадоблены-ж Сыну Божаму, астае́цца сьвяшчэньнікам назаўсёды.
 
Никто не знает, ни кто были отец и мать Мелхиседека, ни его родословной, никто не знает, когда он родился и когда умер. Подобно Сыну Божьему, он остаётся первосвященником во веки веков.

Ба́чыце-ж, як вялік той, каму й дзесяціну даў Аўраам патрыарх із найле́пшае здабычы.
 
Вы видите, каково величие этого человека! Даже Авраам, наш патриарх, отдал ему десятую часть своей доли.

І тыя з сыноў Ле́віных, што прымаюць сьвяшчэнства, маюць за́паведзь — браць паводле закону дзесяціну з народу, гэта ёсьць з сваіх братоў, хаця й гэтыя паходзяць ад сьцягнаў Аўраамавых.
 
Закон гласит, что потомки Левия, которые становятся священниками, должны собирать десятину с народа. Они собирают десятину с собратьев своих, хотя и те и другие- потомки Авраамовы.

Ён жа, не паходзячы з іхняга роду, дастаў дзесяціну ад Аўраама і пабагаславіў таго, што ме́ў прырачэньне.
 
Мелхиседек же, хотя и не произошёл от Левия, собрал десятину с Авраама и благословил имевшего обещание Божье.

Бяз усякае-ж спрэчкі ме́ншае багаслаўляецца большым.
 
Нет сомнения, что тот, кто раздаёт благословения, выше того, кто принимает их.

І тут дзесяціны бяруць людзі сьмяротныя, а там — той, аб Якім сьве́дчыцца, што жыве́.
 
Священники собирают десятину, но они всего лишь люди, которые живут, а потом умирают, Мелхиседек же, собравший десятину с Авраама, продолжает жить, как сказано в Писании.

І, адным словам, праз Аўраама ўзята дзесяціна і з Ле́вія, які сам бярэ дзесяціны,
 
Можно даже сказать, что Левий, собирающий десятину, в самом деле уплатил Мелхиседеку десятину через Авраама.

бо ён быў яшчэ ў сьцягнах бацькавых, калі спаткаў яго Мэльхісэдэк.
 
Левий ещё не был рождён, но был воплощён в теле предка своего Авраама, когда Мелхиседек встретил его.

Дык, калі-б зьвяршэньне было праз сьвяшчэнства лявіцкае, (бо народ ад яго закон дастаў), дык якая йшчэ патрэба паўставаць іншаму сьвяшчэнству па уставу Мэльхісэдэкаваму, а не па уставу Аронаваму называцца?
 
Если бы совершенство было достижимо через священничество Левитов (ибо закон был дан народу, исходя из этого), то почему же была необходимость в том, чтобы появился другой священник, подобный Мелхиседеку, а не Аарону?

Бо з зьме́най сьвяшчэнства кане́чнай робіцца і зьме́на закону.
 
Если произойдёт смена в священничестве, то и закон должен измениться.

Бо Той, аб Кім гаворыцца гэтае, нале́жаў да другога кале́на, з якога ніхто не прыступаў да ахвярніка;
 
Христос, о Ком сказано всё это, принадлежал к иному племени, чем Левиты, и никто из Его рода не служил у алтаря.

бо ве́дама, што Госпад наш зазьяў з кале́на Юдавага, а аб гэтым кале́не Майсе́й нічога не сказаў адносна сьвяшчэнства.
 
Ибо очевидно, что Господь наш произошёл из рода Иуды, а Моисей не упоминал о священниках из этого племени.

І яшчэ ясьне́й відаць з таго, што нападобу Мэльхісэдэку ўстае́ іншы сьвяшчэньнік,
 
И это становится ещё очевиднее, когда появляется священник, подобный Мелхиседеку.

Які не па закону за́паведзі цяле́снае стаўся, але па сіле нязьнішчальнага жыцьця.
 
Он стал Священником не по закону, основанному на людских уставах, а по воле неистребимой силы жизни.

Бо сьве́дчыцца: Ты — сьвяшчэньнік наве́к па уставу Мэльхісэдэкаваму.
 
Ибо вот что сказано о Нём в Писании: "Ты стал Священником на веки вечные, подобно Мелхиседеку."

А ране́й быўшая за́паведзь адкінена праз бяссільле яе́ і бескарыснасьць;
 
Старая заповедь отныне отменена, ибо она бесполезна и бессильна.

бо закон нічога не давяршыў; але ўводзіцца лепшая надзе́я, праз якую набліжаемся да Бога.
 
Закон Моисея ничего не мог сделать совершенным, теперь же нам даровано нечто лучшее, чем закон, — надежда, благодаря которой мы приобщаемся к Богу.

І паколькі гэта не бяз прысягі, —
 
Важно также, что Бог дал клятву, когда сделал Иисуса Первосвященником. Когда те, другие, стали священниками, то произошло это без клятвы,

(бо тыя ставаліся сьвяшчэньнікамі бяз прысягі, а Гэты — з прысягай Таго, Хто казаў да Яго: Кляўся Госпад і не пака́ецца: Ты — сьвяшчэньнік наве́к па уставу Мэльхісэдэкаваму) (Псальм 109:4),
 
Христос же стал священнослужителем, когда Бог поклялся и сказал: "Господь дал клятву и не изменит ей: Ты будешь священником на веки вечные."

пагэ́талькі парукай ле́пшага запаве́ту стаўся Ісус.
 
Это означает, что Иисус — залог более прочного соглашения.

І тых сьвяшчэньнікаў было бале́й, бо сьме́рць недапускала трываць;
 
Первосвященников было множество, ибо смерть прерывала их служение.

а Гэты праз тое, што ве́чна трывае, ма́е сьвяшчэнства непраходзячае,
 
Иисус же будет жить вечно, и священничество Его вечно.

дык і можа назаўсёды збаўляць тых, што прыходзяць праз Яго да Бога, заўсёды жывы, каб заступацца за іх.
 
Поэтому Он и может спасти тех, кто придёт к Богу через Него, ибо будет жить вечно и всегда будет ходатайствовать за них.

Гэткага і трэба было нам Архірэя: сьвятога, вольнага ад зла, беззаганнага, адлу́чанага ад грэшнікаў і узвы́шанага па-над нябёсы,
 
И потому Иисус именно такой Первосвященник, какой нам нужен. Он — святой, безгрешный и невинный, Он не поддаётся влиянию грешников и вознесён над небесами.

Які ня ма́е патрэбы штодня, як архірэі, прынасіць ахвяры сьпярша за свае́ грахі, пасьля за грахі народу: бо Ён зрабіў гэта за-ра́з, прыне́сшы (ў ахвяру) Сябе́.
 
Ему нет нужды каждодневно приносить жертвы, подобно другим первосвященникам, сперва за свои грехи, а потом за человеческие. Он принёс Себя в жертву раз и навсегда.

Бо закон стаўляе за Архірэяў людзе́й, маючых слабасьці; а слова прырачэньня, што пасьля закону, (паставіла) Сына, наве́кі дасканалага.
 
Закон назначает первосвященниками тех, кто имеет человеческие слабости, клятвенное же обещание, пришедшее после закона, сделало первосвященником Сына Божьего, ставшего совершенным навечно.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.