Да Габрэяў 7 глава

Пасланьне да Габрэяў
Пераклад Васіля Сёмухі → Cовременный перевод WBTC

 
 

Бо Мелхісэдэк, цар Саліма, сьвятар Бога Ўсявышняга, — той, які сустрэў Абрагама і дабраславіў яго, калі гэты вяртаўся пасьля паражэньня цароў,
 
Мелхиседек был царём Салима и священником Бога Всевышнего. Встретив Авраама, возвращавшегося после победы над царями, Мелхиседек благословил его.

якому і дзесяціну выдзеліў Абрагам з усяго, — па-першае, згодна са значэньнем імя — цар праўды, а потым і цар Саліма, што азначае — цар сьвету,
 
И Авраам отдал ему десятую часть захваченного в битве. (Имя Мелхиседека, царя Салимского, имеет два толкования: во-первых, Мелхиседек означает "царь праведности", а "царь Салима" означает также "царь мира".)

бяз бацькі, бяз маці, без радаводу, ня маючы ні пачатку дзён, ні канца жыцьця, прыпадобнены да Сына Божага, застаецца сьвятаром назаўсёды.
 
Никто не знает, ни кто были отец и мать Мелхиседека, ни его родословной, никто не знает, когда он родился и когда умер. Подобно Сыну Божьему, он остаётся первосвященником во веки веков.

Бачыце, які вялікі той, каму і Абрагам-патрыярх даў дзесяціну з найлепшых здабыткаў сваіх.
 
Вы видите, каково величие этого человека! Даже Авраам, наш патриарх, отдал ему десятую часть своей доли.

Тыя з сыноў Левііных, што прымаюць сьвятарства, маюць запаведзь — браць па законе дзесяціну з народу, гэта значыць, са сваіх братоў, хоць і гэтыя паходзяць са сьцёгнаў Абрагамавых.
 
Закон гласит, что потомки Левия, которые становятся священниками, должны собирать десятину с народа. Они собирают десятину с собратьев своих, хотя и те и другие- потомки Авраамовы.

Але гэты, які не паходзіць з роду іхняга, узяў дзесяціну з Абрагама і дабраславіў таго, хто меў абяцаньні.
 
Мелхиседек же, хотя и не произошёл от Левия, собрал десятину с Авраама и благословил имевшего обещание Божье.

Бяз усякага супраціву меншага дабраслаўляе большы.
 
Нет сомнения, что тот, кто раздаёт благословения, выше того, кто принимает их.

І тут дзесяціны бяруць людзі сьмяротныя, а там той, хто мае пра сябе сьведчаньне, што ён жыве.
 
Священники собирают десятину, но они всего лишь люди, которые живут, а потом умирают, Мелхиседек же, собравший десятину с Авраама, продолжает жить, как сказано в Писании.

І, можна сказаць, сам Левій, які бярэ дзесяціну, у асобе Абрагама даў дзесяціну:
 
Можно даже сказать, что Левий, собирающий десятину, в самом деле уплатил Мелхиседеку десятину через Авраама.

бо ён быў яшчэ ў сьцёгнах у бацькі, калі Мелхісэдэк спаткаў яго.
 
Левий ещё не был рождён, но был воплощён в теле предка своего Авраама, когда Мелхиседек встретил его.

І вось, калі б дасканаласьць дасягалася празь лявіцкае сьвятарства, — бо зь ім спалучаны закон народу, — дык якая яшчэ была б патрэба зьяўляцца іншаму сьвятару па чыне Мелхісэдэка, а не па чыне Абрагамавым звацца?
 
Если бы совершенство было достижимо через священничество Левитов (ибо закон был дан народу, исходя из этого), то почему же была необходимость в том, чтобы появился другой священник, подобный Мелхиседеку, а не Аарону?

Бо зь пераменаю сьвятарства павінен перамяніцца і закон,
 
Если произойдёт смена в священничестве, то и закон должен измениться.

бо Той, пра Якога гаворыцца гэта, належаў да іншага роду, зь якога ніхто ня служыў каля ахвярніка;
 
Христос, о Ком сказано всё это, принадлежал к иному племени, чем Левиты, и никто из Его рода не служил у алтаря.

бо вядома, што Гасподзь наш зазьзяў з роду Юдавага, пра які Майсей нічога не сказаў адносна сьвятарства.
 
Ибо очевидно, что Господь наш произошёл из рода Иуды, а Моисей не упоминал о священниках из этого племени.

І гэта яшчэ ясьней відаць з таго, калі ў падабенстве Мелхісэдэкавым паўстае сьвятар іншы,
 
И это становится ещё очевиднее, когда появляется священник, подобный Мелхиседеку.

які стаўся такім не паводле закона запаведзі цялеснай, а з моцы жыцьця няспыннага.
 
Он стал Священником не по закону, основанному на людских уставах, а по воле неистребимой силы жизни.

Бо засьведчана: «Ты сьвятар навекі па чыне Мелхісэдэка».
 
Ибо вот что сказано о Нём в Писании: "Ты стал Священником на веки вечные, подобно Мелхиседеку."

А скасаваньне ранейшай запаведзі бывае з прычыны яе нямоцнасьці і непатрэбнасьці,
 
Старая заповедь отныне отменена, ибо она бесполезна и бессильна.

бо закон нічога не давёў да дасканаласьці; але ўводзіцца лепшая надзея, празь якую мы набліжаемся да Бога.
 
Закон Моисея ничего не мог сделать совершенным, теперь же нам даровано нечто лучшее, чем закон, — надежда, благодаря которой мы приобщаемся к Богу.

А як гэта было не бяз прысягі, —
 
Важно также, что Бог дал клятву, когда сделал Иисуса Первосвященником. Когда те, другие, стали священниками, то произошло это без клятвы,

бо тыя былі сьвятарамі бяз прысягі, а Гэты з прысягаю, бо пра яго сказана: «прысягаўся Гасподзь і не раскаецца: Ты сьвятар навекі па чыне Мелхісэдэка»,
 
Христос же стал священнослужителем, когда Бог поклялся и сказал: "Господь дал клятву и не изменит ей: Ты будешь священником на веки вечные."

дык і лепшага запавету заручнікам стаўся Ісус.
 
Это означает, что Иисус — залог более прочного соглашения.

Прытым тых сьвятароў было многа, бо сьмерць не дапускала быць аднаму;
 
Первосвященников было множество, ибо смерть прерывала их служение.

а Гэты, як што жыве вечна, мае і сьвятарства непрамінушчае,
 
Иисус же будет жить вечно, и священничество Его вечно.

таму і можа заўсёды ратаваць тых, якія прыходзяць празь Яго да Бога, Які заўсёды жывы, каб хадайнічаць за іх.
 
Поэтому Он и может спасти тех, кто придёт к Богу через Него, ибо будет жить вечно и всегда будет ходатайствовать за них.

Такі і павінен быць у нас Першасьвятар: сьвяты, несаўдзельны злу, беззаганны, далёкі ад грэшнікаў і ўзьнесены вышэй за нябёсы,
 
И потому Иисус именно такой Первосвященник, какой нам нужен. Он — святой, безгрешный и невинный, Он не поддаётся влиянию грешников и вознесён над небесами.

Які ня мае патрэбы, як тыя першасьвятары, штодня прыносіць ахвяры сьпярша за свае грахі, а потым за грахі народу; бо Ён гэта зрабіў аднаго разу, ахвяраваўшы Самім Сабою.
 
Ему нет нужды каждодневно приносить жертвы, подобно другим первосвященникам, сперва за свои грехи, а потом за человеческие. Он принёс Себя в жертву раз и навсегда.

Бо закон устаноўлівае першасьвятарамі людзей немачных; а слова прысяжнае, пасьля закона, паставіла Сына, навек дасканалага.
 
Закон назначает первосвященниками тех, кто имеет человеческие слабости, клятвенное же обещание, пришедшее после закона, сделало первосвященником Сына Божьего, ставшего совершенным навечно.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.