2 Samuel 1 глава

Samuel
New American Standard Bible → Пераклад Васіля Сёмухі

Now it came about after the death of Saul, when David had returned from the slaughter of the Amalekites, that David remained two days in Ziklag.

Пасьля сьмерці Саўла, калі Давід вярнуўся ад разгрому Амалікіцянаў і прабыў у Сэкелагу два дні,

On the third day, behold, a man came out of the camp from Saul, with his clothes torn and dust on his head. And it came about when he came to David that he fell to the ground and prostrated himself.

вось, на трэці дзень прыходзіць чалавек з табара Саўлавага: вопратка на ім падраная і пыл на галаве ягонай. Прыйшоўшы да Давіда, ён упаў на зямлю і пакланіўся.

Then David said to him, “From where do you come?” And he said to him, “I have escaped from the camp of Israel.”

І сказаў яму Давід: адкуль ты прыйшоў? І сказаў той: я ўцёк з табара Ізраільскага.

David said to him, “How did things go? Please tell me.” And he said, “The people have fled from the battle, and also many of the people have fallen and are dead; and Saul and Jonathan his son are dead also.”

І сказаў яму Давід: што адбылося? раскажы мне. І той сказаў: люд пабег зь бітвы, і мноства зь люду ўпала і памерла, і памерлі і Саўл і сын ягоны Ёнатан.

So David said to the young man who told him, “How do you know that Saul and his son Jonathan are dead?”

І сказаў Давід хлопчыку, які расказваў яму: як ты ведаеш, што Саўл і сын яго Ёнатан памерлі?

The young man who told him said, “By chance I happened to be on Mount Gilboa, and behold, Saul was leaning on his spear. And behold, the chariots and the horsemen pursued him closely.

і сказаў хлопчык, які расказваў яму: я выпадкова прыйшоў на гару Гэлвуйскую, і вось, Саўл упаў на сваю дзіду, а калясьніцы і верхаўцы даганялі яго.

“When he looked behind him, he saw me and called to me. And I said, ‘Here I am.’

Тады ён азірнуўся назад і, угледзеўшы мяне, паклікаў мяне.

“He said to me, ‘Who are you?’ And I answered him, ‘I am an Amalekite.’

І я сказаў: вось я. Ён сказаў мне: хто ты? І я сказаў яму: я — Амалікіцянін.

“Then he said to me, ‘Please stand beside me and kill me, for agony has seized me because my life still lingers in me.’

Тады ён сказаў мне: падыдзі да мяне і забі мяне, бо скруха сьмяротная агарнула мяне, душа мая ўсё яшчэ ўва мне.

“So I stood beside him and killed him, because I knew that he could not live after he had fallen. And I took the crown which was on his head and the bracelet which was on his arm, and I have brought them here to my lord.”

І я падышоў да яго і забіў яго, бо ведаў, што ён ня будзе жывы пасьля свайго падзеньня; і ўзяў я вянок, які быў на галаве ў яго, і запясьце, якое было на руцэ ў яго, і прынёс іх гаспадару майму сюды.

Then David took hold of his clothes and tore them, and so also did all the men who were with him.

Тады схапіў Давід вопратку сваю і падраў яе, таксама і ўсе людзі, якія былі зь ім,

They mourned and wept and fasted until evening for Saul and his son Jonathan and for the people of the LORD and the house of Israel, because they had fallen by the sword.

і галасілі і плакалі, і пасьціліся да вечара за Саўла і за сына ягонага Ёнатана, і за народ Гасподні і за дом Ізраілеў, што загінулі яны ад меча.

David said to the young man who told him, “Where are you from?” And he answered, “I am the son of an alien, an Amalekite.”

І сказаў Давід хлопчыку, які расказваў яму: адкуль ты? і сказаў той: я — сын прыхадня Амалікіцяніна.

Then David said to him, “How is it you were not afraid to stretch out your hand to destroy the LORD’S anointed?”

Тады Давід сказаў яму: як не пабаяўся ты падняць руку, каб забіць памазанца Гасподняга?

And David called one of the young men and said, “Go, cut him down.” So he struck him and he died.

І паклікаў Давід аднаго хлопчыка і сказаў яму: падыдзі, забі яго. І той забіў яго, і ён памёр.

David said to him, “Your blood is on your head, for your mouth has testified against you, saying, ‘I have killed the LORD’S anointed.’”

І сказаў яму Давід: кроў твая на галаве тваёй, бо твае вусны сьведчылі на цябе, калі ты казаў: я забіў памазанца Гасподняга.

Then David chanted with this lament over Saul and Jonathan his son,

І аплакаў Давід Саўла і сына ягонага Ёнатана гэтаю плачнаю песьняю

and he told them to teach the sons of Judah the song of the bow; behold, it is written in the book of Jashar.

і загадаў навучыць сыноў Юдавых луку, як напісана ў кнізе праведнага, і сказаў:

“Your beauty, O Israel, is slain on your high places! How have the mighty fallen!

краса твая, о Ізраіле, разьбітая на вышынях тваіх! як загінулі моцныя!

“Tell it not in Gath, Proclaim it not in the streets of Ashkelon, Or the daughters of the Philistines will rejoice, The daughters of the uncircumcised will exult.

Не расказвайце ў Гэце, не абвяшчайце на вуліцах Аскалона, каб ня радаваліся дочкі Філістымлянаў, каб не весяліліся дочкі неабрэзаных.

“O mountains of Gilboa, Let not dew or rain be on you, nor fields of offerings; For there the shield of the mighty was defiled, The shield of Saul, not anointed with oil.

Горы Гэлвуйскія! ні раса, ні дождж на вас, хай ня будзе на вас палёў з пладамі, бо там павалены шчыт моцных, шчыт Саўла, як бы ня быў ён памазаны алеем.

“From the blood of the slain, from the fat of the mighty, The bow of Jonathan did not turn back, And the sword of Saul did not return empty.

Бяз крыві параненых, бяз тлушчу моцных лук Ёнатана не вяртаўся назад, і меч Саўлаў не вяртаўся марна.

“Saul and Jonathan, beloved and pleasant in their life, And in their death they were not parted; They were swifter than eagles, They were stronger than lions.

Саўл і Ёнатан, любасныя і згодныя ў жыцьці сваім, не разлучыліся і ў сьмерці сваёй; імклівейшыя за арлоў, дужэйшыя за львоў яны былі.

“O daughters of Israel, weep over Saul, Who clothed you luxuriously in scarlet, Who put ornaments of gold on your apparel.

Дочкі Ізраільскія! плачце па Саўле, які апранаў вас у пурпуру з акрасамі і здабываў на вопратку вашую залатыя аздобы.

“How have the mighty fallen in the midst of the battle! Jonathan is slain on your high places.

Як загінулі моцныя ў бітве! Забіты Ёнатан на вышынях тваіх.

“I am distressed for you, my brother Jonathan; You have been very pleasant to me. Your love to me was more wonderful Than the love of women.

Смуткую па табе, браце мой Ёнатане; ты быў вельмі дарагі мне; любоў твая была мне вышэйшая за любоў жаночую.

“How have the mighty fallen, And the weapons of war perished!”

Як загінулі моцныя, загінула зброя баявая!

« 31 глава 2 глава »