1 У той час Езус праходзіў паміж збожа ў суботу, а вучні ягоны, будучы галоднымі, пачалі зрываць каласы і есьці.
2 А фарызэі, угледеўшы, сказалі яму: Вось вучні твае робяць, чаго ня можна рабіць у суботу.
3 Але ён сказаў ім: Ці вы ня чыталі, што зрабіў Давід, калі захацеў есьці і тыя, што з ім былі?
4 Як ён увайшоў у дом Божы і еў ахвярныя хлябы, якіх ня можна было есьці ані яму, ані тым, што з ім былі, а толькі сьвятарам?
5 Або ці вы ня чыталі ў законе, што ў суботу сьвятары ў сьвятыні ломяць суботу і астаюцца бяз віны?
6 А я вам кажу, што тут ёсьць большы за сьвятыню.
7 А калі-б вы ведалі, што значыць: «Міласэрдзя хачу, а не ахвяры» (Оз. 6:6), то ніколі не асудзілі-б бязвінных.
8 Бо Сын чалавечы ёсьць Панам і суботы.
9 І калі адыйшоў адтуль, прыйшоў у іхную бажніцу.
10 І вось чалавек, які меў сухую руку. І каб яго абвінаваціць, спыталіся ў яго, кажучы: Ці можна ў суботу аздараўляць?
11 Ён-жа сказаў ім: Ці ёсьць спаміж вас такі чалавек, каторы, маючы адну авечку, ня ўзяў-бы і ня выцягнуў-бы яе, калі-б яна ў суботу ўвалілася ў яму?
12 Наколькі-ж лепшы чалавек за аўцу? Дзеля гэтага можна ў суботу рабіць дабро.
13 Тады сказаў чалавеку: Выцягні руку тваю! І выцягнуў — і стала яна здарова, як і другая.
14 А фарызэі, выйшаўшы, зрабілі нараду проціў яго, як-бы яго загубіць.
15 Але Езус, ведаючы, адыйшоў адтуль, і пайшлі за ім многія і аздаравіў іх усіх.
16 І загадаў ім, каб не выяўлялі яго;
17 каб споўнілася тое, што было сказана праз Ізраіля прарока (Із. 42:1-4), які кажа:
18 «Вось слуга мой, каторага я выбраў; узлюблены мой, каторага вельмі спадабала душа мая. Узлажу на яго духа майго і будзе абвяшчаць суд народам.
19 Ня будзе спорыць і ня будзе крычаць, і ніхто не пачуе на вуліцах голасу яго.
20 Трысьціны надломленае не пераломіць і лону тлеючага не пагасіць, пакуль не давядзе суду да перамогі.
21 І ў імя яго будуць надзеяцца народы.
22 Тады прыявялі да яго чалавека, які меў д’ябэльства, сьляпога і нямога, і аздаравіў яго, так што гаварыў і відзеў.
23 І стаўпянелі ўсе грамады і казалі: Ці гэта ня Сын Давіда?
24 А фарызэі, пачуўшы, сказалі: Ён выганяе д’яблаў ня інакш, як праз Бэльзэбуба, д’ябэльскага князя.
25 Але Езус, знаючы іх думкі, сказаў ім: Усякае каралеўства, разьдзяліўшыся проціў сябе, апусьцее, і ўсякі горад або дом, разьдзяліўшыся проціў сябе, не ўстаіць.
26 А калі д’ябал д’ябла выганяе, то ён разьдзяліўшыся проціў сябе, дык як устаіць ягонае каралеўства?
27 І калі я праз Бэльзэбуба выганяю д’яблаў, то вашыя сыны праз каго выганяюць? Дзеля гэтага яны будуць вашымі судзьдзямі.
28 Але калі я Духам Божым выганяю д’яблаў, дык прыйшло да вас каралеўства Божае.
29 Або як можа ўвайсьці хто ў дом дужага і разграбіць яго рэчы, калі перш ня зьвяжага дужага? І тады разграбіць дом ягоны.
30 Хто не са мной, той проціў мяне, і хто не зьбірае са мной, раскідае.
31 Дзеля таго кажу вам: Усякі грэх і блюзьнерства будзе адпушчана людзям, але блюзьнерства проціў Духа ня будзе адпушчана.
32 І хто-б сказаў слова проціў Сына чалавечага, будзе яму адпушчана, але хто-б сказаў проціў Духа Сьвятога, ня будзе яму адпушчана ані ў гэтым ані ў будучым веку.
33 Або прызнайце дзерава добрым і плод яго добрым, або прызнайце дзерава благім і плод яго благім, бо-ж дзерава пазнаецца з плоду.
34 Родзе гадавы! як вы можаце гаврыць добрае, калі вы благія? Бо з паўнаты сэрца вусны гавораць.
35 Добры чалавек з добрага скарбу выносіць добрае, а благі чалавек з благога скарбу выносіць благое.
36 Але я ваму кажу, з кожнага пустога слова, якое скажуць людзі, дадуць адказ у судны дзень.
37 Бо са слоў сваіх ты будзеш асуджаны.
38 Тады адказалі яму некаторыя з кніжнікаў і фарызэяў, кажучы: Вучыцель, мы хочам ад цябе знак убачыць.
39 Ён, адказаўшы, сказаў ім: Род злы і чужаложны знаку шукае, але знак яму ня будзе дадзены, апрача знаку Ёны прарока.
40 Бо як Ёна быў унутры рыбы тры дні і тры ночы, так будзе Сын чалавечы ўнутры зямлі тры дні і тры ночы.
41 Мужы Нінівійскія стануць на судзе з гэтым родам і асудзяць яго, бо яны пакутавалі на абвяшчаньне Ёнава, а вось тут большы за Ёну.
42 Каралева з Поўдня стане на судзе з гэтым родам і асудзіць яго, бо яна прыйшла з канцоў зямлі, каб паслухаць Саламонавай мудрасьці, а вось тут большы за Саламона.
43 А калі дух нячысты выйдзе з чалавека, блукаецца па бязводных мясцох, шукаючы супачынку, і не знаходзіць.
44 Тады кажа: «Вярнуся ў дом мой, адкуль я выйшаў». І, прыйшоўшы, знаходзіць яго незанятым, вымеценым і прыбраным.
45 Тады ідзе і бярэ з сабою сем другіх духаў, горшых за сябе, і, увайшоўшы, жывуць там і бываюць апошнія справы гэтага чалавека горшыя за першыя. Так будзе і з гэтым родам ліхім.
46 Калі-ж ён яшчэ гаварыў да грамадаў, вось маці яго і браты стаялі на дварэ, хочучы з ім гаварыць.
47 Нехта-ж сказаў яму: Вось маці твая і браты твае стаяць на дварэ, шукаючы цябе.
48 Але ён, адказаўшы таму, што гаварыў да яго, сказаў: Хто-ж мая матка і хто мае браты?
49 І, паказваючы рукою на вучняў сваіх, сказаў: Вось матка мая і браты мае.
50 Бо хто-б спаўняў волю Айца майго, каторы ёсьць у небе, той мне брат і сястра і матка.
Зноскі:
1 Закон Майсеяў пазваляў бедным людзям зрываць каласы на чужым полі і есьці.
5 У соботы жыдоўскія сьвятары (капланы) прыгатаўлялі ўсё патрэбнае да ахвяраў, прыгэтым цяжка працуючы, аднак праз гэта не ламалі суботы.
7 Бог ня хоча вонкавай ахвяры, калі разам з ёю няма рэлігійнага пачуцьця і любові.
12 Калі можна жывёліне памагчы ў суботу, то чаму ня можна чалавеку? Гэтым прыраўнаньнем Хрыстус выказвае крывізну суботніх практык фарызэяў.
20 У гэтых славах, узятых з прарока Ізаія, прадстаўляецца ціхасьць і дабрата Езуса.
27 Езус гаворыць тут аб эгзарцыстах жыдоўскіх, якія, пры помачы Бога, выганялі д'яблаў. Хрыстус кажа: калі гэныя вашы эгзарцысты выганяюць д'яблаў і кажуць, што яны гэта робяць моцай Бога, то вы ім верыце, а калі я гэтае самае раблю, то вы кажаце, што раблю моцай Бэльзэбуба. Дзе-ж у вас праўда?
30 У адносінах да справы Божай чалавек ня можа быць роўнадушным. Калі чалавек не працуе для справы Божай, робіцца праціўнікам Божым.
31 Блюзьнерства проціў Духа Сьв. будзе тады, кали нехта вочавидныя справы Божыя, якия адносяцца да людзкога збаўленьня, адкідае або зьневажае, напр. прыпісваючы іх дзейнасьці духа злога. Бог прадбачыў такую злую волю ў чалавека, якая ўжо згары і наперад выключае ўсялякі паварот да Бога і пакуту і дзеля гэтага пастанавіў ня даць такому чалавеку патрэбнай і ў гэтым выпадку канечнай ласкі да паправы. Гэтак Богам часам карае злых і нягодных людзей. Аднак усе людзі атрымоўваюць ласкі выстарчаючыя да збаўленьня.
32 Калі людзі бачыць Сына Божага ў беднаце і пагардзе, зьненавіджанага вучонымі гэтага сьвету, то прынамся будуць магчы адгаварывацца, што ня ведалі, каму верыць; але калі чалавек ведае і разам блюзьніць, то гэта ўжо будзе грэх проціў Духа Сьв. і ня будзе адпушчаны, як ужо было сказана.
33 Як добры плод ня можа паходзіць ад дрэннага дзерава, так і добрыя чыны Езуса ня могуць ісьці ад благое асобы або д'ябла.
34 Калі сэрца поўнае добрага, то добрае будзе і на вуснах чалавека, а калі благое на сэрцы, то благое будуць гаварыць і вусны. У далейшых радкох сэрца чалавека прыраўнавана да скарбу.
42 Каралева з поўдня — гэта каралева Саба з паўдзённай Арабіі.
43 «Бязводныя мясцы» азначаюць тут пустыню, дзе няма душы людзкой.
44-45 Сэрца, незанятае Богам і добрымі справамі, падпадае пад уплывы злога духа. Сем духаў — гэта паводле многіх — сем галоўных благіх нахілаў людзкога сэрца (сем галоўнх грахоў). «Першыя справы» жыдоўскага народу — гэта адпаданьне яго да балвахвальства, а «апошнія» — забойства Мэсыяша, Сына Божага.
46 Гэта былі стрэчныя браты Езуса, сыны Марыі Клеофасавай, якая прыходзілася сваячкай для Маткі Хрыстуса. Два такія браты Езуса (Якуб Малодшы і Юда Тадэуш) належалі да вучняў Езуса, а другія прыйшлі, каб яго ўзяць з сабою ў Назарэт, бо і яны ня верылі ў Божае і мэсыянскае пасланства Езуса.
На ўсходзе ўсіх, нават далейшых сваякоў завуць братамі і сёстрамі.
50 Асобы, слухаючыя навукі Хрыстовай і спаўняючыя ягону волю, ёсьць для яго найдаражэйшыя.
Сьвятая Эванэлія Езуса Хрыста паводле Матэуша, 12 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.
