Плач 5 глава

Плач Ярэміі
Пераклад Антонія Бокуна → Библейской Лиги ERV

 
 

Узгадай, ГОСПАДЗЕ, што сталася з намі; гледзячы, узглянь і пабач ганьбу нашую.
 
Господи, вспомни, что с нами случилось, посмотри на наш позор.

Спадчына нашая перададзеная чужым, дамы нашыя — чужынцам.
 
Наша земля другим народам была отдана, чужестранцам наши дома достались.

Мы сталіся сіротамі; няма бацькі, маці нашыя — як удовы.
 
Сиротами мы стали без отца, а наши матери как вдовы.

Ваду сваю мы п’ем за срэбра, дровы нашыя прадаюць нам на грошы.
 
Должны мы воду питьевую покупать, и за дрова должны платить мы.

Перасьледвальнікі на шыі нашай, мы цяжка працуем, ня маем супачынку.
 
Ярмо на шею нас заставили надеть, изнемогаем мы, а отдыха нам нет.

Мы выцягнулі руку сваю да Эгіпту і да Асірыі, каб насыціцца хлебам.
 
С Египтом и Ассирией мы соглашение заключили, чтоб хлеба вдоволь получить.

Бацькі нашыя грашылі; і іх няма, і беззаконьні іхнія мы носім.
 
Против Тебя грешили наши предки, и, хотя их больше нет в живых, мы всё же за их грехи страдаем.

Слугі пануюць над намі, і няма [нікога], хто вызваліць нас з рукі іхняй.
 
Рабы теперь над нами правят, и некому от них спасти нас.

Прыносім хлеб свой, наражаючы душу сваю на меч у пустыні.
 
Хлеб достаём себе в пустыне, жизнью рискуя от меча.

Скура нашая распаленая, як печ, ад палючага голаду.
 
От жгучего голода наша кожа горяча как печь.

Жанчын гвалцілі на Сыёне, дзяўчат — у гарадах Юды.
 
Враги насилуют женщин Сиона, бесчестят их в городах иудейских.

Князі павешаныя рукамі іхнімі, абліччы старых ня маюць пашаны.
 
Враги повесили наших князей, они не почитают наших старцев.

Юнакі носяць камяні млыновыя, хлопцы спатыкаюцца, [носячы] дровы.
 
Наших юношей они заставили на мельнице зерно молоть, отроки спотыкаются под тяжестью дров.

Старыя больш не сядзяць у брамах, юнакі не сьпяваюць.
 
Старцы уже не сидят у городских ворот, и юноши не поют.

Спынілася вясёласьць сэрца нашага, перамяніліся ў жалобу карагоды нашыя.
 
Радость ушла из наших сердец, а наши танцы обратились в плач над мёртвыми.

Звалілася карона з галавы нашай; гора нам, бо мы саграшылі.
 
Корона с головы упала нашей, несчастья к нам пришли за то, что грешили мы.

Дзеля гэтага млявае сэрца нашае, дзеля гэтага зацемраныя вочы нашыя,
 
Оттого ослабели наши сердца и притупились глаза наши.

бо спустошаная гара Сыён, лісы ходзяць па ёй.
 
Гора Сион пустынной стала, лисицы бегают по ней.

Ты, ГОСПАДЗЕ, трываеш на вякі, пасад Твой — з пакаленьня ў пакаленьне.
 
Но Ты, Господи, правишь вечно. Твой престол стоит из поколения в поколение.

Чаму Ты забыўся на нас назаўсёды, пакінуў нас на доўгія дні?
 
Почему Ты забыл нас навсегда? Зачем Ты покинул нас на долгое время?

Навярні нас да Сябе, ГОСПАДЗЕ, і мы навернемся; аднаві дні нашыя, як даўней [было].
 
Возврати нас к Себе, Господи, мы с радостью к Тебе вернёмся. Сделай нашу жизнь как прежде!

Няўжо Ты, адкідаючы, адкінуў нас? Няўжо Ты загневаўся на нас аж так моцна?
 
Неужели Ты совсем отверг нас? Неужели безграничен гнев Твой против нас?



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.