Галашэньне 5 глава

Галашэньне Ярэмава
Пераклад Яна Станкевіча → Библейской Лиги ERV

 
 

Успомні, СПАДАРУ, што сталася нам; разваж а глянь на паганьбеньне наша:
 
Господи, вспомни, что с нами случилось, посмотри на наш позор.

Спадак наш абернены да чужых, дамы нашы — да чужаземцаў.
 
Наша земля другим народам была отдана, чужестранцам наши дома достались.

Сіротамі мы сталі: няма айца, маці нашы — як ўдовы;
 
Сиротами мы стали без отца, а наши матери как вдовы.

Ваду сваю п’ем за срэбра, дровы нашы прадаюць нам;
 
Должны мы воду питьевую покупать, и за дрова должны платить мы.

Перасьледаваньнікі на шыі нашай, мы робім цяжка, ня маем супачынку;
 
Ярмо на шею нас заставили надеть, изнемогаем мы, а отдыха нам нет.

Мы выцягнулі руку сваю да Ягіпту, Асыры, каб мець досыць хлеба,
 
С Египтом и Ассирией мы соглашение заключили, чтоб хлеба вдоволь получить.

Айцове нашы грашылі; іх няма, і бяспраўі іхныя мы мусім насіць.
 
Против Тебя грешили наши предки, и, хотя их больше нет в живых, мы всё же за их грехи страдаем.

Слугі радзяць нас, і няма каму вывальніць нас із рукі іхнае.
 
Рабы теперь над нами правят, и некому от них спасти нас.

Зь небясьпечнасьцю душы сваёй прыносім хлеб свой, з прычыны мяча пустыні.
 
Хлеб достаём себе в пустыне, жизнью рискуя от меча.

Скура наша распаленая, як печ, ад пякучае галадові.
 
От жгучего голода наша кожа горяча как печь.

Яны ганьбілі жанкі на Сыёне, дзеўкі — у местах Юдэйскіх.
 
Враги насилуют женщин Сиона, бесчестят их в городах иудейских.

Князі засілены рукамі іхнымі, відаў старых не паважалі.
 
Враги повесили наших князей, они не почитают наших старцев.

Узялі маладзёнаў да жорнаў, хлапцы валяцца пад дрыўмі.
 
Наших юношей они заставили на мельнице зерно молоть, отроки спотыкаются под тяжестью дров.

Старыя перасталі сядзець у брамах, маладзёны не пяюць.
 
Старцы уже не сидят у городских ворот, и юноши не поют.

Перастала весялосьць сэрца нашага, скокі абярнуліся ў плач.
 
Радость ушла из наших сердец, а наши танцы обратились в плач над мёртвыми.

Вянок зваліўся з галавы вашае; бяда нам, што мы ізграшылі.
 
Корона с головы упала нашей, несчастья к нам пришли за то, что грешили мы.

Ад гэтага баліць сэрца наша, ад гэтага прыцьмелі вочы нашы,
 
Оттого ослабели наши сердца и притупились глаза наши.

Бо па спусьцелай гары Сыёне лісы ходзяць.
 
Гора Сион пустынной стала, лисицы бегают по ней.

Ты, СПАДАРУ, застаешся на векі, пасад Твой ад пакаленьня да пакаленьня.
 
Но Ты, Господи, правишь вечно. Твой престол стоит из поколения в поколение.

Чаму забыўся нас назаўсёды, пакінуў нас на даўгія дні?
 
Почему Ты забыл нас навсегда? Зачем Ты покинул нас на долгое время?

Навярні нас да Сябе, СПАДАРУ, і мы навернемся; аднаві дні нашы, як даўней.
 
Возврати нас к Себе, Господи, мы с радостью к Тебе вернёмся. Сделай нашу жизнь как прежде!

Ці Ты супоўна адкінуў нас? ці надзвычайна ўгневаўся на нас?
 
Неужели Ты совсем отверг нас? Неужели безграничен гнев Твой против нас?



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.