Судьи 19 глава

В те времена у Израиля не было царя. В отдалённой части горной страны Ефрема жил некий левит. У него была наложница из Вифлеема иудейского.

 

У тыя дні не было яшчэ цара ў Ізраэлі. Быў жа нейкі левіт, які, як чужаземец, жыў на ўзбоччы гары Эфраім і меў за жонку наложніцу з Бэтлехэма Юдэйскага.

Но эта женщина поссорилась с левитом и ушла от него в дом своего отца в Вифлеем иудейский, и пробыла там четыре месяца.

 

Яна, з ім пасварыўшыся, вярнулася ў дом бацькі свайго ў Бэтлехэм і заставалася ў яго чатыры месяцы.

Взяв с собой слугу и пару ослов, муж пошёл за ней, так как хотел поговорить с ней по-хорошему, чтобы она вернулась к нему. Отец женщины был счастлив, когда левит подошёл к его дому. Он вышел ему навстречу и приветствовал его.

 

І пайшоў за ёю муж яе, жадаючы прамовіць да сэрца яе і вывезці яе з сабою, маючы з сабой паслугача і двух аслоў. Яна прыняла яго і завяла ў дом бацькі свайго. Калі цесць убачыў яго, ён, узрадаваўшыся, выйшаў яму насустрач

Отец той женщины пригласил левита в свой дом и предложил ему остаться, и левит пробыл там три дня. Он ел, пил и спал в доме своего тестя.

 

і затрымаў там гэтага чалавека. І заставаўся зяць у доме цесця тры дні, снедаючы з ім і па-сяброўску выпіваючы.

На четвёртый день они встали рано утром, и левит готовился идти, но отец женщины сказал ему: «Поешь сначала, а потом отправишься в дорогу».

 

А чацвёртага дня, калі ён устаў уночы і пажадаў адправіцца, цесць сказаў яму: «Пакаштуй спярша троху хлеба, умацуй сэрца сваё, а потым пойдзеш у дарогу».

Левит остался и вместе со своим тестем ел и пил. После этого отец женщины сказал левиту: «Останься ещё на ночь, отдохни и повеселись».

 

І зноў сядзелі яны разам абодва, і елі, і пілі. І бацька той жанчыны сказаў зяцю свайму: «Прашу цябе, каб ты сёння пабыў тут, і хай павесялімся разам».

Левит встал, чтобы уйти, но тесть уговорил его остаться ещё на одну ночь.

 

Але ён, устаўшы, пачаў збірацца ісці. Але ўсё адно, усімі сіламі цесць затрымліваў яго і прымусіў яго застацца ў сябе.

На пятый день левит встал рано утром, чтобы идти, но отец женщины сказал зятю: «Поешь сначала, отдохни и не уходи до полудня». И они снова ели и пили вместе.

 

Калі ж настала раніца пятага дня, левіт сабраўся ў дарогу, але цесць зноў кажа яму: «Прашу цябе, каб умацаваў ты сэрца сваё». І марудзілі да канца дня; і абодва частаваліся разам.

Когда левит, его наложница и слуга встали, чтобы идти, отец женщины сказал: «Уже темнеет. День клонится к вечеру. Переночуй здесь и повеселись, а завтра утром встанете пораньше и пойдёте своей дорогой».

 

І ўстаў той юнак, каб разам з жонкай сваёй і паслугачом адпраўляцца. Цесць, бацька жанчыны, зноў сказаў яму: «Падумай, дзень ужо хіліцца на вечар; застаньцеся ў мяне таксама і сёння, пераначуй тут і будзь у добрым настроі, а заўтра раніцай адправіцеся, каб вярнуцца ў дом свой».

Но левит не согласился остаться ещё на одну ночь. Он взял своих ослов и наложницу и пошёл. И пришли они к городу Иевус. (Сейчас он называется Иерусалим).

 

Але зяць не паддаўся на яго ўгаворы, і зараз жа адправіўся, і прыбыў у Евус, гэта значыць у Ерузалім, ведучы з сабой двух наўючаных аслоў і наложніцу.

Когда они подошли к городу, был уже почти вечер. Слуга сказал своему хозяину: «Давай зайдём в этот город иевусеев и переночуем там».

 

І ўжо былі яны каля Евуса, і дзень ператвараўся ў ноч; і кажа паслугач гаспадару свайму: «Хадзем, прашу, звернем у горад евусеяў і затрымаемся там».

Но левит ответил: «Нет, мы не зайдём в чужой город, где люди родом не из сынов Израиля, а пойдём в Гиву».

 

Яму адказаў гаспадар: «Не, не пойдзем у горад чужога народа, бо ён не з сыноў Ізраэля, але пройдзем да Габы».

Он сказал слуге: «Пойдём. Попытаемся дойти до Гивы или Рамы и переночуем в одном из этих городов».

 

І сказаў слузе свайму: «Хадзем, дабяромся да адной з мясцовасцей, і пераначуем у Габе або ў Раме».

И они пошли дальше. Солнце заходило, когда они подходили к Гиве Вениаминовой.

 

І мінулі яны Евус, і працягвалі пачатую дарогу; і зайшло ім сонца каля Габы, што належыць пакаленню Бэньяміна.

Они остановились в Гиве, чтобы переночевать в этом городе, пришли на городскую площадь и сели там. Но никто не пригласил их к себе в дом переночевать.

 

І завярнулі яны туды, каб там пераначаваць; калі туды ўвайшлі, сядзелі яны на плошчы горада і ніхто не хацеў узяць іх на пастой.

В этот вечер один старик возвращался в город с поля. Этот старик был родом из горной страны Ефрема, но сейчас жил в Гиве. Жители же Гивы были из рода Вениамина.

 

І вось, з’явіўся стары чалавек, што вяртаўся вечарам са сваёй працы ў полі; ён і сам быў з гары Эфраім і як чужынец жыў у Габе; а ў той мясцовасці людзі былі з пакалення Бэньяміна.

Старик увидел левита на городской площади и спросил: «Куда ты идёшь и откуда ты пришёл?»

 

І, падняўшы вочы, убачыў стары падарожнага чалавека, што сядзеў на гарадской плошчы, і спытаўся ў яго: «Адкуль ты прыйшоў і куды ідзеш?»

Левит ответил: «Мы идём из Вифлеема иудейского в горную страну Ефрема, где я живу. Я был в Вифлееме иудейском, а теперь иду к себе домой. Но никто не пригласил нас переночевать.

 

Той адказаў яму: «Адправіліся мы з Бэтлехэма Юдэйскага і вяртаемся ў сваю мясцовасць, што на ўзбоччы гары Эфраім, адкуль пайшоў я ў Бэтлехэм. А цяпер іду я да дому свайго, і ніхто не хоча прыняць мяне пад дах свой,

У нас есть и солома, и корм для ослов, есть хлеб и вино для меня, для женщины и для моего слуги. Мы ни в чём не нуждаемся».

 

а я маю салому і корм для аслоў нашых, а хлеб і віно для сваіх спадарожнікаў: для ўжывання паслугачкі тваёй і гэтага маладога чалавека, які ідзе разам з паслугачом тваім; нічога не патрабуем, акрамя пастою».

Старик сказал ему: «Добро пожаловать в мой дом. Я дам тебе всё, что тебе необходимо. Только не ночуй на городской площади!»

 

Стары яму адказаў: «Будзь у супакоі! Я дам табе ўсё, што патрэбна; толькі, калі ласка, не начуй на плошчы».

Тогда старик пригласил левита и тех, кто был с ним, к себе в дом и дал корм его ослам. Потом они омыли ноги и сели есть и пить.

 

І завёў яго ў дом свой, і даў мяшанку аслам, і, пасля таго як памыў ногі свае, прыняў іх на пачастунак.

Пока левит и люди, бывшие с ним, отдыхали и наслаждались, несколько развратных жителей города окружили дом. Они стучались в двери и кричали старику: «Выведи мужчину, который пришёл в дом твой. Мы хотим познать его».

 

Калі яны балявалі з вясёлым сэрцам, прыбылі мужчыны горада таго, сыны Бэліяла, і, абкружыўшы дом старога, пачалі грукаць у дзверы, крычучы і кажучы гаспадару дома: «Выведзі мужчыну, які ўвайшоў у дом твой, каб мы скарысталі яго».

Старик вышел к ним и сказал: «Нет, братья мои, не делайте зла! Этот человек — гость в моём доме. Не грешите так!

 

І выйшаў да іх стары і казаў: «Не, браты, не рабіце гэтага ліха, бо прыйшоў да мяне чалавек у госці, і не рабіце гэтае дурасці.

Смотрите, вот моя дочь-девственница и его наложница. Я выведу их к вам, и делайте с ними всё, что вам угодно. Только не совершайте такого страшного греха по отношению к этому человеку».

 

Маю дачку дзяўчыну, а гэты чалавек мае наложніцу: выведу іх да вас, каб зняважылі іх і зрабілі з імі, што вам падабаецца; толькі, прашу, чалавеку гэтаму не рабіце знявагі».

Но они не хотели слушать старика. Тогда левит взял свою наложницу и вытолкнул её на улицу к этим развратным людям, и они познали её. Они издевались над ней и насиловали её всю ночь, а на заре отпустили её.

 

Яны не хацелі слухаць словы яго; бачачы гэта, узяў той чалавек і вывеў да іх сваю наложніцу: і яны скарысталі яе і гвалтавалі яе ўсю ноч, а раніцай адпусцілі яе.

Перед наступлением зари женщина вернулась к тому дому, где был её хозяин, упала у дверей и лежала там, пока не настал день.

 

І жанчына, калі адступіла цемра, дайшла да брамы дома, дзе заставаўся гаспадар яе, і там упала.

Утром левит встал рано, чтобы идти домой. Он открыл двери, чтобы выйти, и увидел свою наложницу. Она лежала у дверей дома, а её руки лежали на пороге.

 

Раніцай устаў чалавек і адчыніў браму, каб прадоўжыць пачатую дарогу; і вось, наложніца яго ляжыць перад брамаю, раскінуўшы рукі на парозе.

Левит сказал ей: «Вставай, пойдём!» Но она не ответила, она была мертва. Левит положил наложницу на своего осла и пошёл домой.

 

Ён ёй сказаў: «Уставай, пойдзем». Калі яна нічога не адказала, ён, зразумеўшы, што яна нежывая, узяў яе і паклаў на асла; і вярнуўся ў дом свой.

Придя домой, он взял нож и разрезал наложницу на двенадцать частей. Он разослал эти части во все районы, где жил израильский народ.

 

Калі ўвайшоў у дом, схапіў ён меч і, пасекшы цела жонкі разам з косткамі на дванаццаць частак, кускі разаслаў па ўсіх межах Ізраэля.

Всякий, кто видел это, говорил: «Не бывало такого раньше в Израиле. Мы не видели ничего подобного с тех пор, как вышли из Египетской земли. Поговорите об этом между собой и скажите, что нам делать».

 

Кожны, бачачы гэта, крычаў: «Ніколі такога не было і не бачана нічога падобнага ў Ізраэлі ад таго дня, у які бацькі нашы выйшлі з Егіпта, па цяперашні час!» Бо загадаў ён мужчынам, якіх паслаў, кажучы: «Вось што скажыце кожнаму ізраэльцу: “Ці зроблена было што-небудзь падобнае з дня, калі выйшлі сыны Ізраэля з зямлі Егіпта аж па цяперашні час?” Звярніце ўвагу на гэта, парайцеся і скажыце, што рабіць».