Деяния 14 глава

Деяния апостолов
Русского Библейского Центра → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

В Иконии они вдвоем пришли в иудейскую синагогу и говорили так, что многие и многие — как иудеи, так и эллины — приняли веру.

У Іконіі сталася падобнае. Яны разам увайшлі ў юдэйскую сінагогу і прамаўлялі так, што паверыла вялікае мноства юдэяў і грэкаў.

Но те иудеи, что были не согласны, сумели враждебно настроить язычников против братьев.

Юдэі, якія не паверылі, падбухторылі і варожа настроілі язычнікаў супраць братоў.

Все-таки Павел и Варнава пробыли здесь довольно долго. Они смело говорили о Господе, а Он их речам сообщал Свою благодатную силу и их руками совершал дивные дела и чудеса.

Нягледзячы на гэта яны прабылі там доўгі час, мужна прамаўляючы пра Пана, які даваў сведчанне слову сваёй ласкі і здзяйсняючы іх рукамі знакі і цуды.

Город разделился надвое: одни взяли сторону иудейскую, другие — апостольскую.

Так народ у горадзе падзяліўся: адны былі з юдэямі, а другія — з Апосталамі.

Язычники, иудеи и местная власть сговорились было учинить над ними расправу: побить камнями.

Калі язычнікі і юдэі разам са сваімі кіраўнікамі сабраліся іх зняважыць і ўкаменаваць,

Почуяв это, апостолы бежали в ликаонские города Листру и Дербу и в тех краях

яны ўцяклі ў лікаонскія гарады Лістру і Дэрбэ ды ў іхнія ваколіцы

Продолжали возвещать евангелие.

і там абвяшчалі Евангелле.

В Листре сидел и никогда от рождения не ходил некий калека с отнявшимися ногами.

У Лістры сядзеў адзін чалавек, хворы на ногі, кульгавы ад свайго нараджэння, які ніколі не хадзіў.

Павел говорил, он слушал, и Павел, пристально глядя на него, увидел в нем для исцеления достаточно веры

Ён слухаў, як прамаўляў Павел. А калі той паглядзеў на яго і ўбачыў, што ён мае веру для аздараўлення,

И крикнул: «А ну-ка, вставай!». Тот вскочил и пошел.

сказаў гучным голасам: «Стань на свае ногі і выпрастайся!» Той ускочыў і пачаў хадзіць.

Павел сделал это у всех на глазах, и толпа ликаонян начала выкрикивать на своем языке: «Сошли к нам в образе человеческом боги!».

Калі натоўп убачыў, што ўчыніў Павел, узняў голас свой, кажучы па-лікаонску: «Багі ў людскім падабенстве сышлі да нас!»

Ликаоняне называли Варнаву Зевсом, а Павла — за его веское слово — Гермесом.

Барнабу называлі Зеўсам, а Паўла — Гермесам, бо ён быў галоўным прамоўцам.

Жрец Зевса — идола, установленного на окраине города, — пригнал к воротам быков, увешанных венками. Здесь перед толпой он стал готовиться принести им жертву.

Жрэц Зеўса, ідал якога знаходзіўся перад горадам, разам з натоўпам прывёў да брамы быкоў і прынёс вянкі, і хацеў скласці ахвяру.

Когда это дошло до Варнавы и Павла, апостолы разодрали на себе одежду и с громкими криками выбежали к толпе. Они говорили:

Калі пачулі пра гэта апосталы Барнаба і Павел, разадралі сваё адзенне, кінуліся ў натоўп і крычалі, кажучы:

«Что вы делаете? Мы такие же люди, как вы, а только пришли к вам с добрым словом: от этих безделиц обратитесь к Богу Живому, сотворившему и небо, и землю, и море, и все, что в них.

«Людзі, навошта гэта робіце? Мы такія самыя людзі, як вы. Абвяшчаем Евангелле, каб вы ад гэтых марнасцяў навярнуліся да Бога жывога, які стварыў неба і зямлю, мора і ўсё, што ў іх ёсць.

Он в первых поколениях позволил всем народам пройти их собственным путем,

Які ў мінулых пакаленнях дазволіў усім народам хадзіць сваімі дарогамі.

Хотя и не прекращал напоминать о Себе благодеяниями: дождями с неба, обилием плодов ко времени, пищей у вас на столе, всей радостью жизни».

Аднак не пераставаў сведчыць пра сябе, чынячы дабро, даючы вам дождж з неба і ўраджайныя поры, даючы ежу і напаўняючы вяселлем вашыя сэрцы».

Этими словами они, хоть и с трудом, но все-таки успокоили толпу, не позволив ей принести им жертву.

Так кажучы, ледзь стрымалі людзей, каб не прыносілі ім ахвяры.

Но пришли иудеи из Антиохии и Икония и переманили толпу. Павла побили камнями и, полагая, что он мертв, оттащили за город.

Прыйшлі ў Лістру юдэі з Антыёхіі і Іконіі і, падбухторыўшы народ, укаменавалі Паўла і выцягнулі яго за горад, думаючы, што ён памёр.

Вокруг него собрались ученики. И тут он встал. В город он вернулся, но на другой день ушел с Варнавой в Дербу.

Але, калі абступілі яго вучні, ён устаў і ўвайшоў у горад, і на другі дзень пайшоў з Барнабам у Дэрбэ.

Возвестив евангельскую весть в этом городе, они приобрели много учеников и затем вернулись в Листру, Иконию и Антиохию.

У тым горадзе яны абвяшчалі Евангелле і прыдбалі шмат вучняў. Пасля вярнуліся ў Лістру, Іконію ды Антыёхію,

В учениках они поддерживали решимость никогда не терять веры и говорили им: «Путь в Божье Царство пролегает через многие страдания».

умацоўваючы душы вучняў і заахвочваючы іх трываць у веры, бо нам трэба прайсці праз многія цярпенні, каб увайсці ў Божае Валадарства.

Во главе каждой церкви они поставили пресвитеров и, помолившись, с постом, предали их Господу по своей в Него вере.

Праз ускладанне рук устанавілі ім у кожным Касцёле старэйшын, у малітве і посце даручылі іх Пану, у якога паверылі.

Пройдя через Писидию, они пришли в Памфилию,

Прайшоўшы праз Пісідыю, прыбылі ў Памфілію.

Где проповедовали Слово в Перге. Спустились в Атталию.

І, абвясціўшы слова ў Пэргэ, сышлі ў Аталію.

Оттуда они отплыли в Антиохию, где по Божьей милости начинали дело, которое теперь исполнили.

Адтуль адплылі ў Антыёхію, дзе праз ласку Божую былі прызначаныя на справу, якую выканалі.

По прибытии туда они собрали церковь и всех известили о том, как распорядился ими Бог и как язычникам Он отворил дверь веры.

Калі прыйшлі туды і сабралі Касцёл, расказалі, што Бог учыніў з імі і як Ён адчыніў брамы веры язычнікам.

И не сразу закончился этот их визит к ученикам.

І доўгі час заставаліся яны разам з вучнямі.

« 13 глава 15 глава »