Деяния 14 глава

Деяния апостолов
Русского Библейского Центра → Пераклад Сабілы і Малахава

В Иконии они вдвоем пришли в иудейскую синагогу и говорили так, что многие и многие — как иудеи, так и эллины — приняли веру.

Сталася ж у Іконіі ўвайсьці ім разам у сынагогу жыдоўскую і прамаўляць гэтак, што ўверыла жыдоў і грэкаў вялікае мноства.

Но те иудеи, что были не согласны, сумели враждебно настроить язычников против братьев.

А няверучыя жыды падбурылі і варожа настроілі душы паганаў супраць братоў.

Все-таки Павел и Варнава пробыли здесь довольно долго. Они смело говорили о Господе, а Он их речам сообщал Свою благодатную силу и их руками совершал дивные дела и чудеса.

Але яны прабылí шмат часу, адважна прамаўляючы аб Госпадзе, Які сьведчыў аб Слове Багадаці Сваёй і даваў тварыць цуды і знакі цераз рукі іхныя.

Город разделился надвое: одни взяли сторону иудейскую, другие — апостольскую.

І была падзелена грамада́ мястовая: і адны былі з жыдамі, другія ж з Апосталамі.

Язычники, иудеи и местная власть сговорились было учинить над ними расправу: побить камнями.

Калі ж пагане і жыды разам з начальнікамі іхнымі памкнуліся напасьці на іх, каб зьнява́жыць ды пабіць каме́ньмі,

Почуяв это, апостолы бежали в ликаонские города Листру и Дербу и в тех краях

дык (яны), даведаўшыся, уцяклі ў месты Лікаоні: Лістру і Дэрбу, дый у навако́льле.

Продолжали возвещать евангелие.

І былі тамака (і) абвяшчалі Эвангельле.

В Листре сидел и никогда от рождения не ходил некий калека с отнявшимися ногами.

У Лістры ж нейкі мужчына са спаралізаванымі нагамі сядзеў, бо быў ад чэрава маткі сваёй кульгавым, які ніколі ня хадзіў.

Павел говорил, он слушал, и Павел, пристально глядя на него, увидел в нем для исцеления достаточно веры

Ён слухаў, як прамаўляў Паўла. Той, паўзіраўшыся на яго і ўбачыўшы, што мае веру на аздараўленьне,

И крикнул: «А ну-ка, вставай!». Тот вскочил и пошел.

сказаў моцным голасам: Устань на ногі твае роўна. І (той) падскочыў ды хадзіў.

Павел сделал это у всех на глазах, и толпа ликаонян начала выкрикивать на своем языке: «Сошли к нам в образе человеческом боги!».

І людзі, убачыўшы, што зрабíў Паўла, узвысілі галасы свае, кажучы па-лікаонску: (самі) бо́гі, упадо́бленыя людзям, зыйшлі да нас!

Ликаоняне называли Варнаву Зевсом, а Павла — за его веское слово — Гермесом.

І называ́лі Барнабу Зэўсам, а Паўлу — Гэрмэсам, бо ён быў вяду́чым у слове.

Жрец Зевса — идола, установленного на окраине города, — пригнал к воротам быков, увешанных венками. Здесь перед толпой он стал готовиться принести им жертву.

А жрэц Зэўса, пастаўленага перад местам іхнім, прывёўшы быкоў зь вянкамі да варотаў, хацеў разам з народам учыніць ахвярапрынашэньне.

Когда это дошло до Варнавы и Павла, апостолы разодрали на себе одежду и с громкими криками выбежали к толпе. Они говорили:

Пачуўшы ж, Апосталы Барнаба і Паўла, разадраўшы вопраткі свае, кíнуліся ў народ, крычучы

«Что вы делаете? Мы такие же люди, как вы, а только пришли к вам с добрым словом: от этих безделиц обратитесь к Богу Живому, сотворившему и небо, и землю, и море, и все, что в них.

ды ка́жучы: мужчыны, што гэта (вы) ро́біце? І мы ёсьць падо́бныя вам людзі, якія дабравесьцяць вам, каб (вы) ад гэтых ма́рных навярнуліся да Бога Жывога, Які сатварыў неба і зямлю, і мора, і ўсё, што ў іх,

Он в первых поколениях позволил всем народам пройти их собственным путем,

Які ў міну́лых родах дапусьціў усім народам хадзіць шляхамі сваімі,

Хотя и не прекращал напоминать о Себе благодеяниями: дождями с неба, обилием плодов ко времени, пищей у вас на столе, всей радостью жизни».

хаця і ня пакíнуў сьведчыць аб Сабе, робячы дабро зь неба нам, даючы дажджы і по́ры ўраджайныя, напаўняючы ежай і ўцехай сэрцы нашыя.

Этими словами они, хоть и с трудом, но все-таки успокоили толпу, не позволив ей принести им жертву.

І, гэта кажучы, ледзьве спынíлі народ, каб ня чынілі ахвярапрынашэньне ім.

Но пришли иудеи из Антиохии и Икония и переманили толпу. Павла побили камнями и, полагая, что он мертв, оттащили за город.

З Антыёхі ж і Іконіі прыйшлі жыды і, падбурыўшы народ ды ўкаменаваўшы Паўлу, вывалаклі (яго) за места, падумаўшы, што ён памёр.

Вокруг него собрались ученики. И тут он встал. В город он вернулся, но на другой день ушел с Варнавой в Дербу.

Калі ж абступілі яго вучні, (ён) устаўшы, увайшоў у места і на наступны дзень выйшаў разам з Барнабаю ў Дэрбу.

Возвестив евангельскую весть в этом городе, они приобрели много учеников и затем вернулись в Листру, Иконию и Антиохию.

І абвясьціўшы Эвангельле гэнаму месту ды прыдбаўшы шмат вучняў, (яны) вярнуліся назад у Лістру, і Іконію і Антыёху,

В учениках они поддерживали решимость никогда не терять веры и говорили им: «Путь в Божье Царство пролегает через многие страдания».

умацоўваючы душы вучняў, заклікаючы трываць у веры, ды што праз шмат мукаў належыць нам увайсьці ў Валадарства Бога.

Во главе каждой церкви они поставили пресвитеров и, помолившись, с постом, предали их Господу по своей в Него вере.

Рукапаклаўшы ж ім па цэрквах старэйшынаў (ды) памаліўшыся з по́стам, даручылі іх Госпаду, у Якога ўверылі.

Пройдя через Писидию, они пришли в Памфилию,

І, прайшоўшы Пісідыю, прыйшлі ў Памхвілю.

Где проповедовали Слово в Перге. Спустились в Атталию.

І, узьвясьціўшы Слова ў Пэрзе, зыйшлі ў Атталю,

Оттуда они отплыли в Антиохию, где по Божьей милости начинали дело, которое теперь исполнили.

а адтуль адплылí да Антыёхі, адкуль былí аддадзены Багадаці Бога на справу, якую выпаўнілі.

По прибытии туда они собрали церковь и всех известили о том, как распорядился ими Бог и как язычникам Он отворил дверь веры.

Прыйшоўшы ж ды склікаўшы царкву, яны расказалі ўсё, што ўчыніў зь імі Бог і як расчыніў паганам дзьверы веры.

И не сразу закончился этот их визит к ученикам.

І былі тамака ня малы час з вучнямі.

« 13 глава 15 глава »