Деяния 14 глава

Деяния апостолов
Русского Библейского Центра → Пераклад Антонія Бокуна

В Иконии они вдвоем пришли в иудейскую синагогу и говорили так, что многие и многие — как иудеи, так и эллины — приняли веру.

Сталася ж у Іконіі, што ўвайшлі яны разам у сынагогу Юдэйскую і гаварылі гэтак, што паверыла вялікае мноства Юдэяў і Грэкаў.

Но те иудеи, что были не согласны, сумели враждебно настроить язычников против братьев.

А Юдэі, якія ня верылі, паднялі і раз’юшылі супраць братоў душы паганаў.

Все-таки Павел и Варнава пробыли здесь довольно долго. Они смело говорили о Господе, а Он их речам сообщал Свою благодатную силу и их руками совершал дивные дела и чудеса.

Аднак яны былі там даволі часу, адважна гаворачы пра Госпада, Які сьведчыў пра слова ласкі Сваёй і чыніў знакі і цуды праз рукі іхнія.

Город разделился надвое: одни взяли сторону иудейскую, другие — апостольскую.

І падзялілася мноства ў горадзе, і адны былі з Юдэямі, а другія — з апосталамі.

Язычники, иудеи и местная власть сговорились было учинить над ними расправу: побить камнями.

А калі пагане і Юдэі з начальнікамі сваімі намерваліся зьняважыць і ўкаменаваць іх,

Почуяв это, апостолы бежали в ликаонские города Листру и Дербу и в тех краях

яны, даведаўшыся, уцяклі ў гарады Лікаонскія Лістру і Дэрбу, і ў ваколіцу,

Продолжали возвещать евангелие.

і былі там, дабравесьцячы.

В Листре сидел и никогда от рождения не ходил некий калека с отнявшимися ногами.

І нейкі чалавек у Лістры, немачны на ногі, сядзеў, бо ад чэрава маці сваёй быў кульгавы і ніколі не хадзіў.

Павел говорил, он слушал, и Павел, пристально глядя на него, увидел в нем для исцеления достаточно веры

Ён слухаў Паўла, які гаварыў, і той, глянуўшы на яго і бачачы, што ён мае веру дзеля збаўленьня,

И крикнул: «А ну-ка, вставай!». Тот вскочил и пошел.

сказаў моцным голасам: «Стань на ногі твае проста!» І ён падскочыў, і хадзіў.

Павел сделал это у всех на глазах, и толпа ликаонян начала выкрикивать на своем языке: «Сошли к нам в образе человеческом боги!».

А натоўп, бачачы, што зрабіў Павал, падняў голас свой, кажучы па-лікаонску: «Богі, падобныя да людзей, зыйшлі да нас!»

Ликаоняне называли Варнаву Зевсом, а Павла — за его веское слово — Гермесом.

І называлі Барнабу Зэўсам, а Паўла — Гермэсам, бо ён быў правадыром у слове.

Жрец Зевса — идола, установленного на окраине города, — пригнал к воротам быков, увешанных венками. Здесь перед толпой он стал готовиться принести им жертву.

А сьвятар Зэўса, што стаяў перад горадам іхнім, прывёўшы валоў з вянкамі да брамаў, хацеў разам з натоўпам закалоць іх [у ахвяру].

Когда это дошло до Варнавы и Павла, апостолы разодрали на себе одежду и с громкими криками выбежали к толпе. Они говорили:

Апосталы ж Барнаба і Павал, пачуўшы [пра гэта], разьдзёршы адзеньне сваё, кінуліся ў натоўп, крычучы і кажучы:

«Что вы делаете? Мы такие же люди, как вы, а только пришли к вам с добрым словом: от этих безделиц обратитесь к Богу Живому, сотворившему и небо, и землю, и море, и все, что в них.

«Мужы! Што вы гэта робіце? І мы падобныя да вас людзі, якія дабравесьцім вам, каб адвярнуліся ад гэтых марнасьцяў да Бога Жывога, Які стварыў неба, і зямлю, і мора, і ўсё, што ў іх,

Он в первых поколениях позволил всем народам пройти их собственным путем,

Які ў мінулых пакаленьнях пакінуў усе народы хадзіць сваімі шляхамі,

Хотя и не прекращал напоминать о Себе благодеяниями: дождями с неба, обилием плодов ко времени, пищей у вас на столе, всей радостью жизни».

ды не пакінуў сьведчыць пра Сябе, робячы дабро, даючы нам з неба дажджы і поры ўраджайныя, напаўняючы ежай і радасьцю сэрцы нашыя!»

Этими словами они, хоть и с трудом, но все-таки успокоили толпу, не позволив ей принести им жертву.

І, гаворачы гэтае, ледзь супакоілі натоўп, каб не заколвалі [ахвяры] для іх.

Но пришли иудеи из Антиохии и Икония и переманили толпу. Павла побили камнями и, полагая, что он мертв, оттащили за город.

А з Антыёхіі і Іконіі прыйшлі Юдэі і, намовіўшы натоўп і ўкаменаваўшы Паўла, вывалаклі яго за горад, думаючы, што ён памёр.

Вокруг него собрались ученики. И тут он встал. В город он вернулся, но на другой день ушел с Варнавой в Дербу.

Калі ж акружылі яго вучні, ён, устаўшы, увайшоў у горад і на заўтра выйшаў з Барнабам у Дэрбу.

Возвестив евангельскую весть в этом городе, они приобрели много учеников и затем вернулись в Листру, Иконию и Антиохию.

І дабравесьціўшы гэтаму гораду, і навучыўшы многіх, яны вярнуліся ў Лістру і Іконію, і Антыёхію,

В учениках они поддерживали решимость никогда не терять веры и говорили им: «Путь в Божье Царство пролегает через многие страдания».

умацоўваючы душы вучняў, просячы трываць у веры і што праз шмат мукаў мусім мы ўвайсьці ў Валадарства Божае.

Во главе каждой церкви они поставили пресвитеров и, помолившись, с постом, предали их Господу по своей в Него вере.

І, ускладаючы рукі, яны [паставілі] ім старостаў у кожнай царкве, і, памаліўшыся з постам, даручылі іх Госпаду, у Якога яны паверылі.

Пройдя через Писидию, они пришли в Памфилию,

І, прайшоўшы праз Пісыдыю, прыйшлі ў Памфілію.

Где проповедовали Слово в Перге. Спустились в Атталию.

І, прамовіўшы слова ў Пэргіі, зыйшлі ў Аталію.

Оттуда они отплыли в Антиохию, где по Божьей милости начинали дело, которое теперь исполнили.

Адтуль паплылі ў Антыёхію, адкуль былі аддадзеныя ласцы Божай на справу, якую выканалі.

По прибытии туда они собрали церковь и всех известили о том, как распорядился ими Бог и как язычникам Он отворил дверь веры.

Прыйшоўшы і сабраўшы царкву, яны расказалі, што ўчыніў з імі Бог і як расчыніў дзьверы веры паганам.

И не сразу закончился этот их визит к ученикам.

І былі яны там немалы час з вучнямі.

« 13 глава 15 глава »