Деяния 14 глава

Деяния апостолов
Русского Библейского Центра → Пераклад Чарняўскага 2017

В Иконии они вдвоем пришли в иудейскую синагогу и говорили так, что многие и многие — как иудеи, так и эллины — приняли веру.

І сталася ў Іконіі, што падобным чынам увайшлі яны ў юдэйскую сінагогу і прамаўлялі так, што вялікае мноства юдэяў і грэкаў уверыла.

Но те иудеи, что были не согласны, сумели враждебно настроить язычников против братьев.

Але тыя юдэі, што не ўверылі, падбуралі і раздражнялі паганаў супраць братоў.

Все-таки Павел и Варнава пробыли здесь довольно долго. Они смело говорили о Господе, а Он их речам сообщал Свою благодатную силу и их руками совершал дивные дела и чудеса.

Аднак яны прабылі там доўгі час, дзейнічаючы з вераю ў Госпада, Які сведчыў слова ласкі Сваёй і даваў цуды і знакі чыніць іх рукамі.

Город разделился надвое: одни взяли сторону иудейскую, другие — апостольскую.

Дык жыхары горада падзяліліся: і адны былі з юдэямі, а другія — з Апосталамі.

Язычники, иудеи и местная власть сговорились было учинить над ними расправу: побить камнями.

Калі, аднак, пагане і юдэі сумесна з начальнікамі сваімі пачалі намагацца, каб зняважыць іх і ўкаменаваць,

Почуяв это, апостолы бежали в ликаонские города Листру и Дербу и в тех краях

яны, дазнаўшыся, уцяклі ў гарады лікаонскія, Лістру і Дэрбу, і ў іх ваколіцы,

Продолжали возвещать евангелие.

і там абвяшчалі Евангелле.

В Листре сидел и никогда от рождения не ходил некий калека с отнявшимися ногами.

І сядзеў у Лістры адзін чалавек, хворы на ногі, калека ад нараджэння свайго, які ніколі не хадзіў.

Павел говорил, он слушал, и Павел, пристально глядя на него, увидел в нем для исцеления достаточно веры

Ён слухаў, што казаў Паўла. Той жа глянуў на яго ўважна ды, бачачы, што ён мае веру, каб быць збаўленым,

И крикнул: «А ну-ка, вставай!». Тот вскочил и пошел.

сказаў моцным голасам: «Стань проста на ногі твае!» І той падскочыў і стаў хадзіць.

Павел сделал это у всех на глазах, и толпа ликаонян начала выкрикивать на своем языке: «Сошли к нам в образе человеческом боги!».

І людзі, бачачы, што ўчыніў Паўла, узвысілі голас свой, кажучы па-лікаонску: «Багі сталіся падобнымі да людзей і сышлі да нас!»

Ликаоняне называли Варнаву Зевсом, а Павла — за его веское слово — Гермесом.

І назвалі Барнабу Зеўсам, а Паўлу — Гермесам, бо ён быў правадыром у слове.

Жрец Зевса — идола, установленного на окраине города, — пригнал к воротам быков, увешанных венками. Здесь перед толпой он стал готовиться принести им жертву.

А святар храма Зеўса, які быў перад іх горадам, прывёў да брамы валоў ды прынёс вянкі і хацеў разам з народам скласці ахвяру.

Когда это дошло до Варнавы и Павла, апостолы разодрали на себе одежду и с громкими криками выбежали к толпе. Они говорили:

Калі пра гэта даведаліся Апосталы Барнаба і Паўла, раздзёрлі адзенне сваё ды кінуліся ў народ, крычучы

«Что вы делаете? Мы такие же люди, как вы, а только пришли к вам с добрым словом: от этих безделиц обратитесь к Богу Живому, сотворившему и небо, и землю, и море, и все, что в них.

і кажучы: «Людзі, што гэта вы робіце? І мы людзі, падобныя да вас, абвяшчаем вам Евангелле, каб вы адвярнуліся ад гэтых марнасцей да Бога жывога, Які стварыў неба, і зямлю, і мора, ды ўсё, што ў іх ёсць.

Он в первых поколениях позволил всем народам пройти их собственным путем,

Дапусціў Ён у даўнейшых пакаленнях, каб усе народы хадзілі сваімі дарогамі,

Хотя и не прекращал напоминать о Себе благодеяниями: дождями с неба, обилием плодов ко времени, пищей у вас на столе, всей радостью жизни».

але не пераставаў сведчыць аб Сабе, чынячы дабро, даючы нам дажджы, урадлівую пару, напаўняючы ежай і радасцю сэрцы нашы».

Этими словами они, хоть и с трудом, но все-таки успокоили толпу, не позволив ей принести им жертву.

І гэтымі словамі ледзь стрымалі натоўп, каб не складалі ім ахвяры.

Но пришли иудеи из Антиохии и Икония и переманили толпу. Павла побили камнями и, полагая, что он мертв, оттащили за город.

Тым часам падышлі юдэі з Антыёхіі і Іконіі і, падбурыўшы людзей, укаменавалі Паўлу ды выцягнулі яго за горад, думаючы, што ён мёртвы.

Вокруг него собрались ученики. И тут он встал. В город он вернулся, но на другой день ушел с Варнавой в Дербу.

Але калі сабраліся вакол яго вучні, ён, узняўшыся, пайшоў у горад. А на другі дзень разам з Барнабам накіраваўся ў Дэрбу.

Возвестив евангельскую весть в этом городе, они приобрели много учеников и затем вернулись в Листру, Иконию и Антиохию.

І ў гэтым горадзе прапаведавалі Евангелле, і навучалі многіх, а пасля вярнуліся ў Лістру, Іконію ды Антыёхію,

В учениках они поддерживали решимость никогда не терять веры и говорили им: «Путь в Божье Царство пролегает через многие страдания».

умацоўваючы душы вучняў, навучаючы іх трыванню ў веры і што каб увайсці ў Валадарства Божае, трэба прайсці праз многа прыцясненняў.

Во главе каждой церкви они поставили пресвитеров и, помолившись, с постом, предали их Господу по своей в Него вере.

Потым з малітвай і постам для кожнай царквы прызначылі з іх ліку старэйшых ды даручылі іх Госпаду, у Якога ўверылі.

Пройдя через Писидию, они пришли в Памфилию,

І, праходзячы ў Пісідыю, прыйшлі ў Памфілію,

Где проповедовали Слово в Перге. Спустились в Атталию.

і прапаведавалі слова ў Пэргэ, а затым пайшлі ў Аталію.

Оттуда они отплыли в Антиохию, где по Божьей милости начинали дело, которое теперь исполнили.

І адтуль паплылі ў Антыёхію, адкуль былі аддадзены ласцы Божай на справу, якую выканалі.

По прибытии туда они собрали церковь и всех известили о том, как распорядился ими Бог и как язычникам Он отворил дверь веры.

І, калі прыйшлі і склікалі царкву, расказалі, што Бог учыніў з імі, ды як адкрыў Ён дзверы веры паганам.

И не сразу закончился этот их визит к ученикам.

І шмат часу былі яны там сярод вучняў.

« 13 глава 15 глава »