Деяния 28 глава

Деяния апостолов
Русского Библейского Центра → Пераклад Сабілы і Малахава

Опасность миновала. Остров, как вскоре нам стало известно, назывался Мальта.

І, выратаваўшыся, тады (яны) даведаліся, што востраў называецца Мэліта.

Островитяне были на редкость приветливы. Дождь не прекращался, было холодно, и они разложили для нас костер, обогрели нас.

Барбары ж спрычынілі нам нябывалую людзкасьць: бо, распаліўшы агонь, прынялі нас усіх, бо быў дождж і сьцюжа.

Павел подошел и бросил в костер охапку хвороста, и тут змея, отпрянув от огня, обвилась вокруг его руки.

Калі ж Паўла набраў бе́рамя хворасту і паклаў на агонь, дык ад жару выйшаўшы яхідна ўчапілася за ягоную руку.

Островитяне увидели гадину, повисшую у него на руке, и стали говорить: «Этот человек, как видно, убийца. В море спасся, а не жилец. Это ему возмездие».

Калі ж ба́рбары ўбачылі зьвісаючага зь ягонай рукі гада, гаварылі паміж сабою: пэўна, што чалавек гэты — душагуб, бо (і) уратаванаму ад мора справядлівасьць ня пакінула жыць.

Но Павел стряхнул гадину в костер и остался невредим.

Але ён, абтросшы гада ў агонь, ня дазна́ў нічога благога.

Ждали, что появится опухоль или что он вдруг упадет замертво. В конце концов стало понятно, что ему ничего не делается, и они изменили мнение. Стали говорить, что он бог.

Яны ж чакалі, што ён пачне пухнуць, ці ўраз упадзе́ няжывы. Але пачакаўшы доўга і ўбачыўшы, што нічога благога зь ім ня сталася, яны зьмянілі думкі (і) казалі, што ён Бог.

Публий, наместник на острове, жил в своей вилле неподалеку от берега. Он принял нас, и в течение трех дней мы пользовались его щедрым гостеприимством.

Навакол жа таго мейсца былі землі начальніка вострава на імя Публій, які, прыняўшы нас тры дні прыязна частаваў.

Как раз тогда отец Публия лежал в сильном жару: болел дизентерией. Павел пришел к нему и помолился, возложил на него руки и исцелил его.

І сталася, што бацька Публія ляжаў хворы на гарачку і дызентэрыю. Паўла, увайшоўшы да яго і памаліўшыся, узлажыў на яго ру́кі і аздаравіў яго.

После этого исцеления стали приходить другие немощные на острове и исцелялись.

Калі ж гэта сталася, і другія хворыя на востраве прыходзілі і былі аздароўлены.

Нас окружили почетом, а когда пришла пора собираться нам в дорогу, снабдили всем необходимым.

Дык выявілі нам шматлікія пашаны, а як (мы) адплывалі, надавалі што трэба было.

Мы отплыли через три месяца на александрийском корабле «Диоскуры», зимовавшем на острове.

Цераз тры месяцы вырушылі (мы) на аляксандрыйскім караблі са знакам Дыяскураў, што зімаваў на востраве.

Придя в Сиракузы, мы пробыли там три дня

І прыплыўшы ў Сіракузы прабылí (там) тры дні.

И опять вышли в море. Прибыли в Регию. День спустя подул южный ветер, и на другой день мы были уже в Путеолах.

Адплыўшы стуль (мы) прыплылí ў Рэгію, і, (як) цераз адзін дзень узьняўся паўдзённы вецер, дык на другі (дзень) прыйшлі ў Путэолі,

Братья, которых мы здесь нашли, упросили нас остаться у них на неделю. Наконец, перед нами был уже Рим.

дзе знайшлі братоў і былі запрошаны імі прабыць (у іх) сем дзён; ды гэтак прыйшлі ў Рым.

Тамошние братья знали о нашем прибытии и вышли навстречу. На Аппиевой площади и у Трех Таверн, где мы встретились, Павел возблагодарил Бога и воспрянул.

І стуль браты, пачуўшы аб нас, павыходзілі нам насустрач да Аппіявае плошчы і Трох гасьцініц. Убачыўшы іх, Паўла, падзякаваўшы Богу, акрыяў.

Когда мы пришли в Рим, Павлу разрешили под охраной солдата поселиться отдельно.

Калі ж мы прыйшлі ў Рым, сотнік здаў вязьняў ваяводзе; Паўлу ж дазволена было жыць у сябе з жаўнерам, што яго вартаваў.

Через три дня Павел пригласил к себе верхушку иудеев. Когда гости пришли, он сказал: «Мужи братья! Я ничего не сделал против нашего народа и обычаев наших отцов, но вот из Иерусалима узником передан в руки римлян.

І сталася, (што) цераз тры дні склікаў Паўла першакоў жыдоўскіх. Калі ж яны зыйшліся, сказаў да іх: мужчыны браты! Я нічога ня ўчыніўшы супраць народу і звычаяў ба́цькаў, (але) зь Ярузаліму я быў пераданы як вязень у ру́кі рымлян.

Они допросили меня и за отсутствием вины, достаточной для смертного приговора, хотели отпустить.

Яны, зрабіўшы мне допыт, хацелі (мяне) звольніць, бо ніякае сьмяротнае віны на мне няма.

Но иудеи не согласились, и тогда мне пришлось потребовать суда кесаря — конечно, не для того, чтобы судиться с моим народом.

Як жа жыды супрацівіліся, дык я быў прыму́шаны паклікацца на кесара, (але) ня для таго, каб у чым абвінаваціць мой народ.

Я созвал вас, чтобы открыто перед вами высказаться. Вот, за надежду Израиля закован в цепи».

Дык па гэтай прычыне я (і) паклікаў вас, каб пабачыць і пагутарыць: бо за надзею Ізраэля закаваны я ў путы гэтыя.

Они сказали ему: «Мы ни писем о тебе не получали из Иудеи, ни новостей от вновь прибывших братьев о тебе не слышали. Худого слова о тебе никто не говорил.

Яны ж сказалі яму: мы ані лістоў аб табе ня даста́лі зь Юдэі, ані ніхто з братоў, прыходзіўшых ня абвясьціў і ня сказаў аб табе нічога благога.

Хотелось бы тебя послушать. Что у тебя за мысли? Все, что мы знаем — это что с новым толком нигде нет согласия».

Але хочам пачуць ад цябе, як (ты) думаеш; бо аб гарэзіі гэтай ведама нам, што ўсюды працівяцца ёй.

В условленный день их еще больше собралось у него в странноприимном доме. С утра до самого вечера он красноречиво в деталях рассказывал им о Божьем Царстве и доводил до их сознания правду об Иисусе, ссылаясь на Закон Моисея и пророков.

І, назначыўшы яму дзень, прыйшлі да яго ў гасьцініцу досыць многа. І ад ранку да вечара (ён) тлумачыў ім, сьведчучы аб Валадарстве Бога ды пераконваючы іх аб Ісусе із Закону Масея і Прарокаў.

Сказанное одних убедило, в других вызвало недоверие.

І адны былі пераконваемы словамі (ягонымі), другія ж ня верылі.

Они заспорили друг с другом, стали уходить, и Павел сказал: «Хорошо Дух Святой сказал нашим отцам через пророка Исайю:

І, пярэчачы адзін аднаму, яны пачалі адыходзіць, калі Паўла сказаў адно слова: добра сказаў да ба́цькаў нашых Дух Сьвяты праз Прарока Гісаю,

“Пойди к народу этому и скажи: ухом будете слышать и не понимать. Оком будете смотреть и не видеть.

мовячы: пайдзі да народу гэтага і скажы: слыхам пачуеце ды ня зразумееце, і, бачучы, глядзець будзеце, ды ня ўбачыце,

Закоснели умы в этом народе. Заложило у них уши и заслонились глаза, и не могут они глазами видеть, ушами слышать, сердцем понимать и ко Мне обратиться, чтобы Я исцелил их.”

бо загрубела сэрца народу гэтага, і вушыма цяжка чуюць, і вочы свае заплюшчылі, каб ня ўбачыць вачыма і ня пачуць вушыма ды сэрцам ня ўцяміць і ня навярнуцца (да Мяне), каб Я аздаравіў іх. (Гісая 6:9−10).

Да будет вам известно, что язычникам послана Божья весть о спасении: они и услышат».

Таму няхай будзе вам ве́дама, што паганам пасла́на выратаваньне ад Бога, яны і пачуюць.

[ отсутствует ]

І, калі ён гэта сказаў, жыды адыйшлі, крэпка спрачаючыся між сабою.

И еще два года прожил там Павел, снимая покои, где он всегда кого-то принимал

Паўла ж цэлыя два гады жыў у сваім нанятым памяшканьні і прымаў усіх, што прыходзілі да яго,

И с чувством полной свободы беспрепятственно возвещал Божье Царство и учение о Господе Иисусе Христе.

абвяшчаючы Валадарства Бога ды з усёй адвагай бяз перашкоды навучаючы пра Госпада Ісуса Хрыста.

« 27 глава 1 глава »