Деяния 14 глава

Деяния святых апостолов
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад Сабілы і Малахава

И было, что в Иконии они таким же образом вошли в Иудейскую синагогу и говорили, так что уверовало великое множество, как Иудеев, так и Еллинов.

Сталася ж у Іконіі ўвайсьці ім разам у сынагогу жыдоўскую і прамаўляць гэтак, што ўверыла жыдоў і грэкаў вялікае мноства.

Но Иудеи, оставшиеся непокорными, возбудили и озлобили души язычников против братьев,

А няверучыя жыды падбурылі і варожа настроілі душы паганаў супраць братоў.

Пробыли же они немалое время, говоря с дерзновением в Господе, Который свидетельствовал о слове благодати Своей и давал совершаться руками их знамениям и чудесам.

Але яны прабылí шмат часу, адважна прамаўляючы аб Госпадзе, Які сьведчыў аб Слове Багадаці Сваёй і даваў тварыць цуды і знакі цераз рукі іхныя.

Население города раскололось, и одни были с Иудеями, другие — с апостолами.

І была падзелена грамада́ мястовая: і адны былі з жыдамі, другія ж з Апосталамі.

Когда же у язычников и Иудеев с начальниками их возникло стремление подвергнуть их насилию и побить камнями,

Калі ж пагане і жыды разам з начальнікамі іхнымі памкнуліся напасьці на іх, каб зьнява́жыць ды пабіць каме́ньмі,

они, узнав, бежали в Ликаонские города Листру и Дервию и окрестную область,

дык (яны), даведаўшыся, уцяклі ў месты Лікаоні: Лістру і Дэрбу, дый у навако́льле.

и там благовествовали.

І былі тамака (і) абвяшчалі Эвангельле.

И некий муж в Листрах, не владевший ногами, сидел, хромой от чрева матери своей, он никогда не ходил.

У Лістры ж нейкі мужчына са спаралізаванымі нагамі сядзеў, бо быў ад чэрава маткі сваёй кульгавым, які ніколі ня хадзіў.

Он слышал, как говорил Павел, который, устремив на него взор и увидев, что он имеет веру, чтобы быть спасенным,

Ён слухаў, як прамаўляў Паўла. Той, паўзіраўшыся на яго і ўбачыўшы, што мае веру на аздараўленьне,

сказал громким голосом: встань на ноги твои прямо. И он вскочил и стал ходить,

сказаў моцным голасам: Устань на ногі твае роўна. І (той) падскочыў ды хадзіў.

Народ же, увидев, что сделал Павел, возвысил свой голос, говоря по-ликаонски: боги в образе человеческом сошли к нам.

І людзі, убачыўшы, што зрабíў Паўла, узвысілі галасы свае, кажучы па-лікаонску: (самі) бо́гі, упадо́бленыя людзям, зыйшлі да нас!

И называли они Варнаву Зевсом, а Павла Гермесом, так как он держал речь.

І называ́лі Барнабу Зэўсам, а Паўлу — Гэрмэсам, бо ён быў вяду́чым у слове.

И жрец Зевса, стоящего перед городом, доставив к воротам быков и венки, хотел с народом принести жертву.

А жрэц Зэўса, пастаўленага перад местам іхнім, прывёўшы быкоў зь вянкамі да варотаў, хацеў разам з народам учыніць ахвярапрынашэньне.

Но апостолы Варнава и Павел, услышав, разорвали одежды свои и с криком бросились в толпу,

Пачуўшы ж, Апосталы Барнаба і Паўла, разадраўшы вопраткі свае, кíнуліся ў народ, крычучы

говоря: мужи, что это вы делаете? И мы — подобные вам люди, благовествующие вам, чтобы вы от этих суетных богов обратились к Богу живому. Который сотворил небо и землю, и море и всё, что в них,

ды ка́жучы: мужчыны, што гэта (вы) ро́біце? І мы ёсьць падо́бныя вам людзі, якія дабравесьцяць вам, каб (вы) ад гэтых ма́рных навярнуліся да Бога Жывога, Які сатварыў неба і зямлю, і мора, і ўсё, што ў іх,

Который в прошедших поколениях позволил всем народам ходить своими путями,

Які ў міну́лых родах дапусьціў усім народам хадзіць шляхамі сваімі,

хотя и не переставал свидетельствовать о Себе, творя добро, подавая вам с неба дожди и времена плодоносные, исполняя пищею и радостью сердца ваши.

хаця і ня пакíнуў сьведчыць аб Сабе, робячы дабро зь неба нам, даючы дажджы і по́ры ўраджайныя, напаўняючы ежай і ўцехай сэрцы нашыя.

И говоря это, они едва успокоили народ, чтобы не приносили им жертвы.

І, гэта кажучы, ледзьве спынíлі народ, каб ня чынілі ахвярапрынашэньне ім.

Но пришли из Антиохии и Иконии Иудеи и, настроив народ, побили Павла камнями и вытащили за город, думая, что он мертв.

З Антыёхі ж і Іконіі прыйшлі жыды і, падбурыўшы народ ды ўкаменаваўшы Паўлу, вывалаклі (яго) за места, падумаўшы, што ён памёр.

Но после того, как ученики обступили его кругом, он встал и вошел в город. И на другой день он вышел с Варнавой в Дервию.

Калі ж абступілі яго вучні, (ён) устаўшы, увайшоў у места і на наступны дзень выйшаў разам з Барнабаю ў Дэрбу.

И благовествовав этому городу и приобретя достаточно учеников, они возвратились в Листру и в Иконию и в Антиохию,

І абвясьціўшы Эвангельле гэнаму месту ды прыдбаўшы шмат вучняў, (яны) вярнуліся назад у Лістру, і Іконію і Антыёху,

утверждая души учеников, увещая пребывать в вере и поучая, что многими скорбями надлежит нам войти в Царство Божие.

умацоўваючы душы вучняў, заклікаючы трываць у веры, ды што праз шмат мукаў належыць нам увайсьці ў Валадарства Бога.

И поставив им в каждой церкви пресвитеров, они, помолившись с постом, предали их Господу, в Которого уверовали.

Рукапаклаўшы ж ім па цэрквах старэйшынаў (ды) памаліўшыся з по́стам, даручылі іх Госпаду, у Якога ўверылі.

И пройдя через Писидию, они пришли в Памфилию

І, прайшоўшы Пісідыю, прыйшлі ў Памхвілю.

и, проповедав слово Господне в Пергии, сошли в Атталию,

І, узьвясьціўшы Слова ў Пэрзе, зыйшлі ў Атталю,

и оттуда отплыли в Антиохию, откуда они были преданы благодати Божией на дело, которое они исполнили.

а адтуль адплылí да Антыёхі, адкуль былí аддадзены Багадаці Бога на справу, якую выпаўнілі.

Прибыв же и собрав церковь, они возвестили всё, что сотворил Бог с ними, и как Он открыл язычникам дверь веры.

Прыйшоўшы ж ды склікаўшы царкву, яны расказалі ўсё, што ўчыніў зь імі Бог і як расчыніў паганам дзьверы веры.

И оставались они немалое время с учениками.

І былі тамака ня малы час з вучнямі.

« 13 глава 15 глава »