Деяния 14 глава

Деяния святых апостолов
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад Яна Станкевіча

И было, что в Иконии они таким же образом вошли в Иудейскую синагогу и говорили, так что уверовало великое множество, как Иудеев, так и Еллинов.

І сталася ў Іконі, што яны ўвыйшлі разам у жыдоўскую бажніцу, і так гукалі, што ўверыла вялікая множасьць як Жыдоў, так і Грэкаў.

Но Иудеи, оставшиеся непокорными, возбудили и озлобили души язычников против братьев,

А нявернікі Жыды падвучылі а атруцілі на братоў думкі паган.

Пробыли же они немалое время, говоря с дерзновением в Господе, Который свидетельствовал о слове благодати Своей и давал совершаться руками их знамениям и чудесам.

Яны, адылі, заставаліся ладны час, адважна гукаючы ў Спадару, Каторы даў сьветчаньне слову лаекі Свае, даючы, каб знакі а чудосы чыніліся рукамі іхнымі.

Население города раскололось, и одни были с Иудеями, другие — с апостолами.

І падзяліліся множасьць места: адныя былі із Жыдамі, а другія з апосталамі.

Когда же у язычников и Иудеев с начальниками их возникло стремление подвергнуть их насилию и побить камнями,

А як пагане й Жыды з начэльнікамі сваімі імкнуліся напасьці на іх, каб зьняважыць а ўкаменаваць іх;

они, узнав, бежали в Ликаонские города Листру и Дервию и окрестную область,

Яны, зацеміўшы гэта, уцяклі да местаў Лікаонскіх, Лістры а Дэрвы і аколіцаў іхных;

и там благовествовали.

І там былі, абяшчаючы дабравесьць.

И некий муж в Листрах, не владевший ногами, сидел, хромой от чрева матери своей, он никогда не ходил.

Сядзеў жа адзін мужчына ў Лістры, каторы не валодаў нагамі сваімі, кульгавы ад улоньня маці свае, каторы ніколі не хадзіў.

Он слышал, как говорил Павел, который, устремив на него взор и увидев, что он имеет веру, чтобы быть спасенным,

Гэты чуў Паўлу гукаючага, каторы, уцеміўшыся ў яго і бачачы, што ён меў веру дзеля ўздараўленьня,

сказал громким голосом: встань на ноги твои прямо. И он вскочил и стал ходить,

Сказаў вялікім голасам: «Стань проста на ногі свае!» і ён ускочыў, і хадзіў.

Народ же, увидев, что сделал Павел, возвысил свой голос, говоря по-ликаонски: боги в образе человеческом сошли к нам.

Гурбы ж, абачыўшы, што Паўла ўчыніў, узьнялі галасы свае палікаонску, кажучы: «Багове, перакінуўшыся ў людзёў, зышлі да нас!»

И называли они Варнаву Зевсом, а Павла Гермесом, так как он держал речь.

І назвалі Варнаву Зэўсам, а Паўлу Гэрмам, бо ён быў галоўны прамоўца.

И жрец Зевса, стоящего перед городом, доставив к воротам быков и венки, хотел с народом принести жертву.

Сьвятар жа Зэўсаў, што быў перад местам, прывёўшы валы і прынёсшы вянкі да брамы, хацеў з гурбамі абрачы аброк.

Но апостолы Варнава и Павел, услышав, разорвали одежды свои и с криком бросились в толпу,

Але апосталы, Варнава а Паўла, пачуўшы, разьдзерлі адзецьці свае і кінуліся да гурбаў, крычачы а кажучы:

говоря: мужи, что это вы делаете? И мы — подобные вам люди, благовествующие вам, чтобы вы от этих суетных богов обратились к Богу живому. Который сотворил небо и землю, и море и всё, что в них,

«Мужы! нашто вы гэта робіце? і мы людзі, падобныя прыродаю да вас, і прыносім вам дабравесьць, каб навярнуць вас ад марнасьцяў гэтых да жывога Бога, Каторы ўчыніў неба й зямлю, і мора, і ўсе ў іх;

Который в прошедших поколениях позволил всем народам ходить своими путями,

Каторы ў мінулых пакаленьнях дазволіў усім народам хадзіць сваімі собскімі дарогамі,

хотя и не переставал свидетельствовать о Себе, творя добро, подавая вам с неба дожди и времена плодоносные, исполняя пищею и радостью сердца ваши.

Хоць запраўды не пакінуў Сябе бязь сьветчаньня, дзеючы дабро й даючы зь неба дождж а ўродлівыя поры, поўнячы ежаю а пацехаю сэрцы вашыя».

И говоря это, они едва успокоили народ, чтобы не приносили им жертвы.

І, кажучы гэта ўсе, яны ледзь удзяржалі гурбы ад абраканьня ім.

Но пришли из Антиохии и Иконии Иудеи и, настроив народ, побили Павла камнями и вытащили за город, думая, что он мертв.

Але прышлі Жыды з Антыёхі а Іконі, і пераканалі гурбы, і ўкаменавалі Паўлу, выцягнулі яго зь места, дапушчаючы, што ён памер.

Но после того, как ученики обступили его кругом, он встал и вошел в город. И на другой день он вышел с Варнавой в Дервию.

Як жа вучанікі абступілі яго, ён устаў і пайшоў да места, а назаўтрае пайшоў з Варнаваю да Дэрвы.

И благовествовав этому городу и приобретя достаточно учеников, они возвратились в Листру и в Иконию и в Антиохию,

І абясьціўшы дабравесьць гэтаму месту, і прыдбаўшы шмат вучанікаў, зьвярнуліся да Лістры а Іконі а Антыёхі,

утверждая души учеников, увещая пребывать в вере и поучая, что многими скорбями надлежит нам войти в Царство Божие.

Мацуючы душы вучанікаў, захочуючы іх трываць у веры і навучаючы, што шмат якімі атугамі маем увыйсьці ў гаспадарства Божае.

И поставив им в каждой церкви пресвитеров, они, помолившись с постом, предали их Господу, в Которого уверовали.

І прызначыўшы ім старшых у кажнай царкве, памаліўшыся з постам, паручылі іх Спадару, у Каторага ўверылі.

И пройдя через Писидию, они пришли в Памфилию

І, перайшоўшы перазь Пісыду, прышлі да Памфілі.

и, проповедав слово Господне в Пергии, сошли в Атталию,

І, кажучы слова ў Перзе, зышлі да Аталі;

и оттуда отплыли в Антиохию, откуда они были преданы благодати Божией на дело, которое они исполнили.

А стуль адплылі да Антыёхі, скуль былі паручаны ласцы Божай на працу, каторую й зьдзеялі.

Прибыв же и собрав церковь, они возвестили всё, что сотворил Бог с ними, и как Он открыл язычникам дверь веры.

І прыбыўшы, і зьбершы царкву, яны здалі лічбу ім з усяго, што Бог учыніў імі, і што Ён адчыніў паганам дзьверы веры.

И оставались они немалое время с учениками.

І заставаліся немалы час із вучанікамі.

« 13 глава 15 глава »