1 Самуэля 1 глава

Першая кніга Самуэля
Пераклад Чарняўскага 2017 → Cовременный перевод WBTC

 
 

Быў адзін чалавек у Раматаіме-Цуфіце з гары Эфраіма, на імя Элькана, сын Ерахама, сына Элію, сына Тогу, сына Суфа, эфраімец.
 
Жил один человек по имени Елкана, из Рамафаим-Цофима на горе Ефремовой. Елкана был из семьи Цуфа. Елкана был сыном Иерохима. Иерохим был сыном Илии. Илия был сыном Тоху. А Тоху был сыном Цуфа Ефрафянина.

І ён меў дзвюх жонак: імя адной Ганна, а імя другой Фанэна. І ў Фанэны былі сыны, а ў Ганны дзяцей не было.
 
У Елкана было две жены. Одну звали Анна, а другую — Феннана. У Феннаны были дети, а у Анны детей не было.

І штогод той чалавек хадзіў са свайго горада, каб пакланіцца і ўскласці ахвяру Госпаду Магуццяў у Сіло. Былі ж там два сыны Гэлі: Хофні і Пінхас, святары Госпада.
 
Каждый год Елкана уходил из своего города в Силом поклоняться и приносить жертву Господу Всемогущему. В Силоме священниками Господа были Офни и Финеес. Они были сыновьями Илия.

Такім чынам, прыходзіў дзень, і Элькана ўскладаў ахвяру і даваў жонцы сваёй Фанэне і ўсім яе сынам і дочкам па частцы,
 
Каждый раз, когда Елкана приносил жертву, он давал часть еды своей жене Феннане и её детям.

а Ганне даваў адну найлепшую частку, бо Ганну ён любіў; але Госпад замкнуў улонне яе.
 
Анне же Елкана всегда давал вдвое больше, ибо любил Анну, несмотря на то, что Господь не дал ей детей.

Таксама яе суперніца чыніла шкоду і вельмі дакучала ёй, каб яе засмучаць, таму што Госпад замкнуў яе ўлонне.
 
Феннана всегда очень огорчала Анну из-за того, что та не могла иметь детей.

І так яна рабіла многія гады; калі тая прыходзіла ў святыню Госпада, яна, у зручны момант, моцна узрушвала яе. Ганна пасля таго плакала і не прымала ежы.
 
Так бывало каждый год. Каждый раз, когда их семья ходила в дом Господень в Силом, Феннана огорчала Анну. Однажды, когда Елкана совершал жертвоприношение, Анна опечалилась и заплакала. Она ничего не ела,

Дык сказаў ёй Элькана, муж яе: «Ганна, чаму ты плачаш і чаму не ясі? І чаму сумуе сэрца тваё? Ці ж я табе не мілейшы, чым дзесяць сыноў?»
 
и муж её, Елкана, сказал ей: "Анна, почему ты плачешь и почему не ешь? О чём скорбит твоя душа? У тебя есть муж, разве я не лучше для тебя десяти сыновей?"

Ганна ўстала, калі ў Сіло скончылі есці і піць і калі святар Гэлі сядзеў на крэсле перад брамай святыні Госпада.
 
После того, как они поели и попили, Анна тихо встала и вышла помолиться Господу. Илий же, священник, сидел у входа в храм Господа.

Паколькі Ганна была сумная душою, яна малілася Госпаду, горка плачучы,
 
Анна была очень опечалена и горько плакала, молясь Господу.

і давала абяцанне, кажучы: «Госпад Магуццяў, калі Ты, глянуўшы, убачыш смутак паслугачкі Сваёй і прыгадаеш мяне, і не забудзешся на паслугачку Сваю, і паслугачцы Сваёй дасі дзіця мужчынскага полу, то аддам яго Госпаду на ўсе дні жыцця яго, і лязо не дакранецца да галавы яго».
 
И дала она обет Богу, говоря: "Господи Всемогущий, посмотри на скорбь мою. Вспомни обо мне! Не забудь меня. Если Ты дашь мне сына, я отдам его Тебе. Он будет назореем и не станет пить ни вина, ни крепких напитков, и никто не острижёт его волос".

Дык, калі яна памнажала малітвы перад Госпадам, здарылася, што Гэлі прыглядаўся да яе вуснаў.
 
Анна долго молилась Господу, а Илий всё это время следил за её губами.

А Ганна гаварыла ў глыбіні сэрца свайго; і толькі варушыліся вусны яе, але голасу не было чуваць, таму Гэлі падумаў, што яна п’яная,
 
Но Анна молилась в сердце своём, поэтому губы её шевелились, а голоса слышно не было, и Илий подумал, что Анна пьяна.

і сказаў ёй: «Дакуль будзеш п’яная? Працверазей трохі ад віна, з-за якога ты п’яная!»
 
Он сказал ей: "Ты слишком много пила! Пора оставить вино".

Ганна, адказваючы, прамовіла: «Не, гаспадару мой, бо я вельмі нешчаслівая жанчына: я не піла ані віна, ані чагосьці, што можа ап’яніць, але выліваю я душу сваю перад Госпадам.
 
Анна сказала: "Нет, господин мой, я не пила ни вина, ни пива. Я глубоко скорблю и изливаю душу свою перед Господом.

Не лічы паслугачку сваю за адну з дачок Бэліяла, бо я з-за вялікага болю і смутку свайго гаварыла да сённяшняга моманту».
 
Не считай меня плохой женщиной. Я молилась так долго от великой печали и скорби моей".

Гэлі тады сказаў ёй: «Ідзі ў супакоі, а Бог Ізраэля хай споўніць просьбу тваю, пра што маліла Яго».
 
Илий ответил: "Иди с миром. Пусть Бог Израилев даст тебе то, о чём ты просила Его".

І яна сказала: «О, няхай знойдзе паслугачка твая ласку ў вачах тваіх». І адышла тая жанчына дарогаю сваёй, і ела, і аблічча яе не было ўжо такім, як раней.
 
Анна сказала: "Да найду я милость в глазах твоих!" Затем она ушла, поела немного и не была уже такой печальной, как прежде.

І падняліся назаўтра рана, і пакланіліся перад Госпадам. І пайшлі ў дарогу зваротную, і прыбылі ў дом свой у Раме. А Элькана пазнаў жонку сваю Ганну, і Госпад прыгадаў яе.
 
На следующее утро семья Елкана встала рано. Они поклонились перед Господом и вернулись домой в Раму. Елкана спал со своей женой Анной, и Господь вспомнил о ней.

І здарылася па нейкім часе, што Ганна пачала, і нарадзіла сына, і дала яму імя Самуэль, таму што ад Госпада выпрасіла яго.
 
Через некоторое время Анна забеременела и, когда пришло время, родила сына и назвала его Самуилом. Она сказала: "Я назвала его так потому, что просила его у Господа".

Муж яе Элькана і ўвесь дом яго пайшоў, каб ускласці гадавую ахвяру Госпаду і споўніць абяцанне сваё.
 
В тот год Елкана пошёл в Силом принести жертву и сдержать обеты, данные Богу. Он взял с собой всю свою семью.

І Ганна не пайшла, бо яна сказала мужу свайму: «Не пайду, пакуль хлапчаня не будзе аднята ад грудзей, і завяду яго, і ён стане перад абліччам Госпада і застанецца там назаўсёды».
 
Но Анна не пошла. Она сказала Елкане: "Когда я отниму мальчика от груди, и он подрастёт и станет есть твёрдую пищу, я отведу его в Силом и отдам его Господу. Он станет назореем и останется там навсегда".

Адказаў ёй Элькана, муж яе: «Рабі, што табе здаецца добрым, і заставайся, пакуль яго не адымеш ад грудзей; і я малюся, каб Госпад здзейсніў слова Сваё». Дык засталася жанчына і карміла сына свайго, пакуль не адняла яго ад грудзей сваіх.
 
Елкана, муж её, сказал: "Делай, как хочешь. Оставайся дома, пока мальчик не подрастёт и не станет есть твёрдую пищу. И пусть Господь утвердит слова твои". Анна осталась дома и нянчила своего сына, пока не вскормила его.

І павяла яго з сабою пасля таго, як адняла, з трохгадовым быком, адной эфай мукі і з бурдзюком віна; і прывяла яго ў дом Госпада ў Сіло. А хлопец быў яшчэ дзіцём.
 
Когда мальчик подрос и стал есть твёрдую пищу, Анна повела его в дом Господа в Силом. Она взяла с собой трёхлетнего тельца, одну ефу муки и бутыль вина.

І прынеслі яны ў ахвяру быка, і прадставілі хлопца Гэлі.
 
Они предстали перед Господом. Елкана заколол тельца и принёс жертву Господу, как делал обычно. И тогда Анна отдала мальчика Илию.

І сказала тады Ганна: «Прашу, гаспадару мой, хай жыве душа твая, гаспадару; я тая самая жанчына, якая стаяла тут перад табой і маліла Госпада.
 
Она сказала: "Прости меня, господин мой. Я — та самая женщина, которая здесь при тебе стояла и молилась Господу. Поверь мне,

Маліла я пра гэтае дзіця, і споўніў Госпад просьбу маю, аб якой я прасіла ў Яго.
 
я молилась об этом ребёнке, и Господь исполнил мою просьбу. Он дал мне это дитя.

Таму і даручаю яго Госпаду; на ўсе дні, колькі будзе жыць, ён адданы на службу Госпаду». І пакланілася там Госпаду.
 
И теперь я отдаю его Господу, и он будет служить Ему всю свою жизнь". Анна оставила там мальчика, и он почтил Господа.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.