К Римлянам 1 глава

Послание к Римлянам святого апостола Павла
В переводе Лутковского → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

Павел, раб Христа Иисуса, призванный апостол, избранный к Божьему благовестию,

Павел, слуга Езуса Хрыста, пакліканы апостал, выбраны дзеля абвяшчэння Евангелля Бога,

в котором Он через пророков Своих предвозвещал в Священных Книгах

якое перад гэтым было абяцана праз Яго прарокаў у святых Пісаннях,

о Сыне Своем, родившемся потомком Давида по плоти,

пра Ягонага Сына, які целам паходзіў з роду Давіда і адкрыўся як Божы Сын у моцы,

после воскресения из мертвых открывшемся как Сын Божий в силе и духе святости, — об Иисусе Христе, Господе нашем,

паводле Духа святасці, праз уваскрасенне з мёртвых, пра Езуса Хрыста, Пана нашага,

от Которого мы получили благодать и апостольство, дабы во имя Его привести к послушанию вере все народы,

праз якога мы атрымалі ласку і апостальства, каб у імя Ягонае зрабіць паслухмянымі веры ўсе народы,

меж которыми и вы — призванные Иисусом Христом;

сярод якіх і вы, пакліканыя Езусам Хрыстом.

всем проживающим в Риме возлюбленным Божьим, призванным святым: да пребудет с вами благодать и мир Бога-Отца нашего и Господа Иисуса Христа!

Усім, хто знаходзіцца ў Рыме, умілаваным Бога, пакліканым святым: ласка вам і спакой ад Бога, Айца нашага, і Пана Езуса Хрыста.

Прежде всего через Иисуса Христа благодарю Бога моего за всех вас, ибо о вере вашей известно во всём мире;

Найперш дзякую Богу майму праз Езуса Хрыста за ўсіх вас, бо вашая вера абвяшчаецца па ўсім свеце.

свидетель мне Бог, Которому духом своим служу благовестием о Сыне Его, что непрестанно поминаю вас,

Маім сведкам ёсць Бог, якому служу ў маім духу праз Евангелле Ягонага Сына, што я пастаянна ўспамінаю пра вас.

испрашивая всегда в молитвах своих, чтобы волею Божьей мне, наконец-то, была дана возможность прийти к вам,

Кожную хвіліну ў сваіх малітвах прашу, каб мне — калі будзе на гэта Божая воля — пашчасціла калі-небудзь прыйсці да вас.

ибо я жажду увидеть вас и, дабы вы укрепились (в вере), разделить с вами радость духовную,

Прагну пабачыць вас, каб пераказаць вам духоўны дар дзеля вашага ўмацавання,

или, лучше сказать, утешить друг друга общею верою, вашею и моею.

але больш, каб парадавацца разам з вамі дзеля ўзаемнага суцяшэння праз супольную веру, вашую і маю.

Не хочу вас братья, оставить в неведении о том, что я неоднократно намеревался прийти к вам, дабы иметь некий плод и у вас, как и у прочих народов, но до сих пор мне препятствует что-то.

Не хачу, браты, каб вы не ведалі, што я шмат разоў збіраўся прыйсці да вас, каб які-небудзь плён сабраць і ў вас, як і сярод іншых народаў, але аж дагэтуль меў перашкоды.

Задолжал я эллинам и варварам, мудрецам и невеждам,

Я даўжнік грэкаў і чужаземцаў, мудрых і неразумных.

а что до меня, то я (хоть сейчас) готов благовествовать и вам, находящимся в Риме,

Таму таксама вельмі прагну і вам, жыхарам Рыма, абвяшчаць Евангелле.

ибо я не стыжусь благовестия о Христе, потому что оно — сила Божья ко спасению каждого верующего — иудея прежде, затем эллина,—

Я не саромеюся Евангелля, бо гэта моц Божая для збаўлення кожнага, хто верыць, спярша юдэя, а потым і грэка.

ибо в нём открывается праведность Божья от веры к вере, как написано: праведник живёт верою.

Бо ў ім адкрываецца Божая справядлівасць з веры для веры, як напісана: «Праведны жыць будзе вераю».

Ибо открывается с небес гнев Божий на любое кощунство и нечестие людей, заменивших истину на нечестие,

Гнеў жа Божы аб’яўляецца з неба супраць усялякай бязбожнасці і несправядлівасці людзей, якія стрымліваюць праўду несправядлівасцю.

поскольку познание Бога известно им: Бог им открыл;

Бо тое, што можна ведаць пра Бога, відавочнае сярод іх, таму што Бог адкрыў ім.

ведь то, что невидимо в Нём, — вечная сила Его и Божественность — от создания мира умопостигаемы, в творениях видимы, так что нет у них оправдания.

Ад стварэння свету Яго нябачныя рысы — адвечная Яго моц і Боскасць — бачныя ў заўважальных чынах, таму няма ім апраўдання.

А поскольку они, познав Бога, не прославили Его, как Бога, и не возблагодарили, но, в омрачении безрассудного сердца их, закоснели в своем пустословии,

Яны ж, пазнаўшы Бога, не як Бога праслаўлялі Яго і дзякавалі Яму, але сталі нікчэмнымі ў сваіх разважаннях, і зацямнілася іх неразумнае сэрца.

возомнив, что они мудрые, обезумели

Называючы сябе мудрымі, яны сталі неразумнымі

и славу нетленного Бога подменили подобием тленного человека, и птиц, и животных, и пресмыкающихся, —

і славу нятленнага Бога замянілі на вобраз тленнага чалавека, птушак, чатырохногіх і паўзуноў.

то Бог и оставил их в нечистоте, с похотью в сердцах своих оскверняющих тела свои друг с другом, —

Таму і аддаў іх Бог праз пажадлівасць іхніх сэрцаў нячыстасці, каб яны самі зняславілі свае целы.

тех, которые истину Божью променяли на ложь, и почитали, и молились творению вместо Творца, Который благословен во веки, аминь.

Яны замянілі праўду Божую на фальш і пачалі пакланяцца і служыць стварэнню, а не Стварыцелю, які благаслаўлёны навекі. Амэн.

Поэтому Бог предоставил их постыдным страстям: женщины их изменили естественные отношения на противоестественные,

Таму выдаў іх Бог ганебным страсцям. Іх жанчыны змянілі згоднае з натурай жыццё на тое, што супраць натуры.

равно как и мужчины, презрев естественное отношение с женщиной, воспылали страстью друг к другу — мужчины к мужчинам, — за содеянный срам и заблуждение их сами в себе получая должное воздаяние.

Таксама і мужчыны, пакідаючы натуральнае сужыццё з жанчынай, запалалі пажадлівасцю адзін да аднаго. Мужчыны з мужчынамі чынячы нягоднае, самі на сябе наклікалі належную кару за вычварэнне.

А поскольку они извратили познание Бога, Бог и оставил их с извращенным сознанием — совершать недостойное:

А паколькі не палічылі патрэбным мець пазнанне Бога, выдаў іх Бог няздольнаму розуму, каб чынілі неадпаведнае.

они преисполнены всякого непотребства, лукавства, корыстолюбия, злодеяний, полны зависти, вражды, коварства, распущенности, жажды убийств, тайных доносов;

Яны поўныя ўсялякай несправядлівасці, нягоднасці, прагнасці, злосці, напоўненыя зайздрасцю, забойствам, спрэчкай, подступам, зласлівасцю, абмовай.

они клеветники, богоненавистники, наглы, высокомерны, хвастливы, злокозненны, к родителям непочтительны,

Яны паклёпнікі, ненавіснікі Бога, крыўдзіцелі, пыхлівыя, самахвалы, выдумшчыкі ліхога, непаслухмяныя бацькам,

безрассудны, безответственны, безжалостны, непримиримы, немилосердны,

неразумныя, вераломныя, пазбаўленыя любові, бязлітасныя.

и хотя им известно, что по закону Божьему поступающие так достойны смерти, они не только сами это делают, но и поступающих так — одобряют.

Яны ведаюць наказ Бога, што той, хто так чыніць, варты смерці, аднак не толькі самі так робяць, але і згаджаюцца з тымі, хто так робіць.

2 глава »