2 Паралипоменон 20 глава

Вторая книга Паралипоменон
Новый русский перевод → Пераклад Васіля Сёмухі

 
 

После этого моавитяне и аммонитяне с некоторыми из меунитян[71] пришли, чтобы воевать с Иосафатом.
 
Пасьля гэтага Маавіцяне і Аманіцяне, а зь імі некаторыя з стараны Мааніцкай, пайшлі вайною на Ёсафата.

Вестники пришли и доложили Иосафату: «Из Эдома,[72] из-за моря[73], против тебя движется огромное войско. Они уже в Хацацон-Тамаре (то есть в Эн-Геди)».
 
І прыйшлі, і данесьлі Ёсафату, кажучы: ідзе на цябе мноства вялікае з-за мора, ад Сірыі, і вось яны ў Хацацон-Тамары, гэта значыць, у Энгеды.

Встревожившись, Иосафат решил вопросить Господа и объявил по всей Иудее пост.
 
І збаяўся Ёсафат, і павярнуў твар свой ісьціць Госпада, і абвясьціў пост па ўсёй Юдэі.

Народ Иудеи собрался, чтобы искать помощи у Господа; люди пришли из всех городов Иудеи, чтобы искать Его.
 
І сабраліся Юдэі прасіць дапамогі ў Госпада; з усіх гарадоў Юдавых прыйшлі яны ўмольваць Госпада.

Иосафат встал в собрании жителей Иудеи и Иерусалима в Господнем доме перед новым двором
 
І стаў Ёсафат на сходзе Юдэяў і Ерусалімлянаў у доме Гасподнім, перад новым дваром,

и сказал: «Господи, Бог наших отцов, разве Ты не Бог, Который на небесах? Ты правишь всеми царствами народов. В Твоей руке власть и мощь, и никто не может противостоять Тебе.
 
і сказаў: Госпадзе Божа бацькоў нашых! Ці ня Ты Бог на небе? І Ты валадарыш над усімі царствамі народаў, і ў Тваёй руцэ сіла і моц, і ніхто ня ўстоіць супроць Цябе!

Бог наш, разве Ты не прогнал обитателей этой земли перед Твоим народом, Израилем, и не отдал её навеки семени Авраама, Твоего друга?
 
Ці ня Ты, Божа наш, выгнаў жыхароў зямлі гэтай перад абліччам народу Твайго Ізраіля і аддаў яе семені Абрагама, сябра Твайго, навек?

Они жили в ней и построили в ней святилище для Твоего имени, говоря:
 
І яны пасяліліся на ёй і пабудавалі Табе на ёй сьвятыню ў імя Тваё, кажучы:

„Если к нам придет беда, будь то меч наказания, мор или голод, мы предстанем пред Тобою перед этим храмом, который называется Твоим именем, и воззовем к Тебе в нашем горе, и Ты услышишь и спасешь нас“.
 
калі прыйдзе на нас бедства: меч карны, альбо пошасьць, альбо голад, дык мы станем перад домам гэтым і прад абліччам Тваім, бо імя Тваё ў доме гэтым; і заклічам Цябе ва ўціску нашым, і Ты пачуеш і выратуеш.

Но вот явились жители Аммона, Моава и горы Сеир, чьи земли Ты не позволил завоевать израильтянам, когда они вышли из Египта, и они свернули в сторону от них и не погубили их.
 
І сёньня вось Аманіцяне і Маавіцяне, і жыхары гары Сэіра, празь землі якіх Ты не дазволіў прайсьці Ізраільцянам, калі яны ішлі зь зямлі Егіпецкай, а таму яны абмінулі іх і ня вынішчылі іх,

Взгляни же, чем они воздают нам, явившись, чтобы выгнать нас из наших владений, которые Ты дал нам в наследие.
 
вось яны плацяць нам тым, што прыйшлі выгнаць нас са спадчыннага валоданьня Твайго, якое Ты аддаў нам.

Бог наш, неужели Ты не осудишь их? Ведь у нас нет сил, чтобы противостать этому огромному войску, которое идет на нас. Мы не знаем, что нам делать, но глаза наши устремлены на Тебя».
 
Божа наш! Ты судзі іх. Бо няма ў нас сілы супроць мноства гэтага вялікага, якое прыйшло на нас, і мы ня ведаем, што рабіць, але да Цябе вочы нашыя.

Все мужчины Иудеи со своими женами, младенцами и старшими детьми предстали там пред Господом.
 
І ўсе Юдэі стаялі прад абліччам Гасподнім, і малыя дзеці іхнія, жонкі іхнія і сыны іхнія.

И Дух Господень сошел на Иахазиила, сына Захарии, сына Бенаи, сына Иеила, сына Маттании, левита и потомка Асафа, когда он стоял в собрании.
 
Тады на Ёзііла, сына Захара, сына Ванэі, сына Еэла, сына Матаніі, лявіта з сыноў Асафавых, сышоў Дух Гасподні сярод сходу

Он сказал: «Слушайте, все жители Иудеи и Иерусалима и царь Иосафат! Так говорит вам Господь: „Не бойтесь и не ужасайтесь из-за этого огромного войска. Ведь битва эта не ваша, а Божья.
 
і сказаў ён: слухайце, усе Юдэі і жыхары Ерусаліма і цар Ёсафат! Так кажа Гасподзь вам: ня бойцеся і не жахайцеся мноства гэтага вялікага, бо ня ваша вайна, а Божая.

Выступайте завтра против них. Они будут подниматься по перевалу Циц, и вы найдете их в конце долины перед пустыней Иеруил.
 
Заўтра выступіце супроць іх: вось яны ўзыходзяць на ўзвышша Цыц, і вы знойдзеце іх у канцы даліны, перад пустыняю Еруілам.

Не вам биться в этом сражении. Вы лишь встаньте, стойте и смотрите на спасение Господне, которое Он даст вам, Иудея и Иерусалим. Не бойтесь, не ужасайтесь. Выходите завтра навстречу этим людям, и Господь будет с вами“».
 
Ня вам біцца гэтым разам; вы станьце, стойце і глядзеце на ратаваньне Гасподняе, пасыланае вам. Юда і Ерусалім, ня бойцеся і не жахайцеся. Заўтра выступіце насустрач ім, і Гасподзь будзе з вамі.

Иосафат низко поклонился, коснувшись лицом земли, и все жители Иудеи и Иерусалима пали ниц, чтобы поклониться Господу.
 
І схіліўся Ёсафат тварам да зямлі, і ўсе Юдэі і жыхары Ерусаліма ўпалі прад Госпадам, каб пакланіцца Госпаду.

И некоторые левиты из каафитов и корахитов встали, чтобы во весь голос славить Господа, Бога Израиля.
 
І ўсталі лявіты з сыноў Каатавых, і з сыноў Карэевых — хваліць Госпада Бога Ізраілевага голасам вельмі гучным.

Ранним утром войско Иосафата тронулось в путь к пустыне Текоа, и когда они выходили, Иосафат встал и сказал: — Слушайте меня, Иудея и Иерусалим! Верьте Господу, вашему Богу, и вы будете непоколебимы, верьте Его пророкам, и вам будет сопутствовать успех.
 
І ўсталі яны з самага рана, і выступілі да пустыні Тэкойскай, і калі яны выступілі, устаў Ёсафат і сказаў: паслухайце мяне, Юдэі і жыхары Ерусаліма! Верце Госпаду Богу вашаму, і будзеце цьвёрдыя; верце прарокам Ягоным, і будзе вам посьпех.

Посоветовавшись с народом, Иосафат назначил людей, которые должны были петь для Господа и славить великолепие Его святости[74], идя во главе войска и говоря: «Славьте Господа, потому что Его милость — навеки».
 
І раіўся ён з народам, і паставіў сьпевакоў Госпаду, каб яны ў харастве сьвятыні, выступаючы наперадзе ўзброеных, славасловілі і казалі: слаўце Госпада, бо вавек міласьць Ягоная.

Они начали петь и славить, а Господь устроил засаду против моавитян, аммонитян и жителей горы Сеир, которые вторглись в Иудею, и те были разгромлены.
 
І ў той час, як яны пачалі ўсклікаць і славасловіць, Гасподзь абудзіў нязгодзіцу паміж Аманіцянамі, Маавіцянамі і жыхарамі гары Сэіра, якія прыйшлі ў Юдэю, і былі яны пабітыя:

Аммонитяне и моавитяне напали на жителей горы Сеир, чтобы губить и уничтожать[75] их, а покончив с жителями Сеира, принялись убивать друг друга.
 
бо паўсталі Аманіцяне і Маавіцяне на жыхароў гары Сэіра, пабіваючы і зьнішчаючы іх, а калі пакончылі з жыхарамі Сэіра, тады пачалі зьнішчаць адзін аднаго.

Народ Иудеи, добравшись до сторожевой башни над пустыней и взглянув на огромное войско, увидел только мертвые тела, лежавшие на земле: никто не уцелел.
 
І калі Юдэі прыйшлі на ўзвышша да пустыні і зірнулі на тое шматлюдства, і вось, — трупы ляжаць на зямлі, і няма ацалелага.

Иосафат со своими людьми пришли, чтобы забрать у них свою добычу, и нашли у них много добра, одежды и дорогих вещей — больше, чем могли унести. Добычи было так много, что им пришлось собирать её три дня.
 
І прыйшоў Ёсафат і народ ягоны забіраць здабычу, і знайшлі ў іх у мностве і маёмасьць, і вопратку, і каштоўныя рэчы, і набралі сабе столькі, што не маглі несьці. І тры дні яны забіралі здабычу, такая вялікая была яна!

На четвертый день они собрались в долине благословения, где благословили Господа. Вот почему до сегодняшнего дня она называется долиной Бераха[76].
 
А на чацьвёрты дзень сабраліся ў даліну дабраславеньні, бо там яны дабраславілі Госпада. Таму і называюць тое месца далінаю дабраславеньня да сёньня.

Затем под предводительством Иосафата все мужчины Иудеи и Иерусалима с радостью вернулись в Иерусалим, потому что Господь дал им повод возрадоваться над своими врагами.
 
І пайшлі назад усе Юдэі і Ерусалімляне і Ёсафат на чале іх, каб вярнуцца ў Ерусалім зь весялосьцю, бо даў ім Гасподзь перамогу над ворагамі іхнімі.

Они вступили в Иерусалим и пошли к храму Господа с лирами, арфами и трубами.
 
І прыйшлі ў Ерусалім з псалтырамі і цытрамі і трубамі да дома Гасподняга.

Страх перед Богом напал на все царства окружающих земель, когда они услышали, как Господь сразился с врагами Израиля.
 
І быў страх Божы на ўсіх царствах зямных, калі яны пачулі, што Сам Гасподзь ваяваў супроць ворагаў Ізраіля.

И в царстве Иосафата был мир, потому что Бог его даровал ему покой со всех сторон.
 
І спакойнае стала царства Ёсафатавае, і даў яму Бог ягоны спакой з усіх бакоў.

Так Иосафат правил Иудеей. Ему было тридцать пять лет, когда он стал царем Иудеи, и правил он в Иерусалиме двадцать пять лет. Его мать звали Азува, дочь Шилхи.
 
Так валадарыў Ёсафат над Юдэяй: трыццаць пяць гадоў было яму, калі зацараваў, і дваццаць пяць гадоў валадарыў у Ерусаліме. Імя маці ягонай Азува, дачка Салаіла.

Он ходил путями своего отца Асы и не уклонялся от них, делая то, что было правильным в глазах Господа.
 
І хадзіў ён шляхам бацькі свайго Асы і ня ўхіляўся ад яго, робячы заўгоднае ў вачах Гасподніх.

Но святилища на возвышенностях не были убраны, и народ всё ещё не обратил свое сердце к Богу их отцов.
 
Толькі вышыні ня былі адменены, і народ яшчэ не павярнуў цьвёрда сэрца свайго да Бога бацькоў сваіх.

Прочие события правления Иосафата, от первых до последних, записаны в летописях Ииуя, сына Ханани, которые включены в книгу царей Израиля.
 
Астатнія дзеі Ёсафата, першыя і апошнія, апісаны ў запісах Іуя, сына Ананіевага, якія ўнесены ў кнігу цароў Ізраілевых.

Впоследствии Иосафат, царь Иудеи, заключил договор с Охозией, царем Израиля, который творил беззакония.
 
Але пасьля таго ўступіў Ёсафат, цар Юдэйскі, ў зносіны з Ахозіем, царом Ізраільскім, які ўчыняў беззаконна.

Он договорился с ним построить флотилию кораблей, чтобы отправить их в Таршиш. Корабли были построены в Эцион-Гевере,
 
і паяднаўся зь ім, каб пабудаваць караблі, каб выправіць іх у Тарсіс; і пабудавалі яны караблі ў Эцыён-Гавэры.

и Элиезер, сын Додавагу из Мареши, изрек пророчество против Иосафата, сказав: «Раз ты заключил договор с Охозией, Господь разрушит то, что ты построил». Корабли разбились и не смогли отплыть в Таршиш.
 
І сказаў тады Эліезэр, сын Дадавы з Марэшы, прароцтва на Ёсафата, кажучы: таму што ты ўступіў у зносіны з Ахозіем, дык парушыў Гасподзь дзею тваю. — І разьбіліся караблі, і не маглі ісьці ў Тарсіс.

Примечания:

 
Новый русский перевод
1 [71] — Ср. 2Пар 26:7; букв.: из аммонитян.
2 [72] — Так в одной из евр. рукописей; в нормативном евр. тексте: из Арама.
2 [73] — В знач.: «из-за Мертвого моря».
21 [74] — Или: славить Его в святом облачении; или: славить Его в великолепном святилище.
23 [75] — На евр. стоит слово, которое говорит о полном уничтожении предметов или людей.
26 [76] — Означает: долина Благословения.
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.