1-е Коринфянам 13 глава

Первое послание Коринфянам
Русского Библейского Центра → Пераклад Анатоля Клышкi

Если я говорю на языках, и человеческих, и ангельских, а любовью ничтожен, — я медь звенящая, кимвал бряцающий.

Калі я гавару на мовах людзей і Анёлаў, але любові не маю, — то я стаў звонкай меддзю ці гулкімі літаўрамі.

Если я владею даром пророчества, и всеми тайнами, и всеми знаниями и, собрав всю свою веру, могу передвигать горы, а любовью ничтожен, — я пустое место.

І калі я маю дар прароцтва і ведаю ўсе таямніцы і ўсё веданне, і калі маю ўсю веру, так каб і горы перастаўляць, а любові не маю, — я нішто.

Если я раздам все, что у меня есть, и еще геройски пожертвую собой, а любовью ничтожен, — нет мне от этого никакого проку.

І нават калі я раздам усю сваю маёмасць на пракорм бедным, і калі аддам сваё цела, каб мяне пахвалілі12, а любові не маю, то няма мне ніякай карысці.

Любовь удивительно терпелива. Любовь добра, не завистлива. Любовь — не хвастлива, не заносчива.

Любоў доўга церпіць, любоў міласэрная, любоў не зайздросціць, не выхваляецца, не надзімаецца,

Она не бесчинствует, не ищет выгоды, не торопится с обидой, не держит зла,

не паводзіць сябе непрыстойна, не шукае свайго; не раздражняецца, не думае ліха,

Не радуется неправде — наоборот, радуется истине.

не радуецца няправеднасці, але радуецца разам з праўдай;

Любовь все простит, всему поверит, во всем увидит надежду, ни от чего не надломится.

усё пакрывае, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё вытрымлівае.

Любовь никогда себя не исчерпает, если и пророчества прервутся, и языки умолкнут, и знание потеряет смысл.

Любоў ніколі не праходзіць; а калі прароцтвы — яны знікнуць, калі мовы — яны змоўкнуць, калі веды — яны стануць непатрэбнымі.

Ущербны наши знания, ущербны пророчества.

Бо мы ведаем часткова і прарочым часткова.

Но когда придет совершенство, ущербность останется в прошлом.

Калі ж прыйдзе дасканалае, — [тады] тое, што частковае, знікне.

Когда-то я по-детски лепетал, по-детски мыслил, по-детски рассуждал. Но повзрослел, и детское забылось.

Калі я быў дзіцем, я гаварыў як дзіця, думаў як дзіця, разважаў як дзіця; калі я стаў мужчынам, я пакінуў дзіцячае.

Сегодня видим отражение в мутном зеркале, а тогда — лицом к лицу. Сегодня знаю лишь кое-что, а тогда все до конца буду знать так, как всего меня знает Бог.

Бо цяпер мы глядзім на адлюстраванне няпэўна, тады ж — тварам у твар; цяпер я ведаю часткова, тады ж пазнаю поўнасцю, як і сам я пазнаны.

И всегда пребывают эти три: вера, надежда, любовь. Но любовь из них — первая.

А цяпер застаюцца вера, надзея, любоў — гэтыя тры, але найбольшая з іх — любоў.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

3 12: У некат. рукап.: спалілі.

« 12 глава 14 глава »