1 Коринфянам 13 глава

Первое послание к Коринфянам апостола Павла
Синодальный перевод → Пераклад Анатоля Клышкi

Если я говорю языками человеческими и ангельскими, а любви не имею, то я — медь звенящая или кимвал звучащий.

Калі я гавару на мовах людзей і Анёлаў, але любові не маю, — то я стаў звонкай меддзю ці гулкімі літаўрамі.

Если имею дар пророчества, и знаю все тайны, и имею всякое познание и всю веру, так что могу и горы переставлять, а не имею любви, — то я ничто.

І калі я маю дар прароцтва і ведаю ўсе таямніцы і ўсё веданне, і калі маю ўсю веру, так каб і горы перастаўляць, а любові не маю, — я нішто.

И если я раздам всё имение моё и отдам тело моё на сожжение, а любви не имею, нет мне в том никакой пользы.

І нават калі я раздам усю сваю маёмасць на пракорм бедным, і калі аддам сваё цела, каб мяне пахвалілі12, а любові не маю, то няма мне ніякай карысці.

Любовь долготерпит, милосердствует, любовь не завидует, любовь не превозносится, не гордится,

Любоў доўга церпіць, любоў міласэрная, любоў не зайздросціць, не выхваляецца, не надзімаецца,

не бесчинствует, не ищет своего, не раздражается, не мыслит зла,

не паводзіць сябе непрыстойна, не шукае свайго; не раздражняецца, не думае ліха,

не радуется неправде, а сорадуется истине;

не радуецца няправеднасці, але радуецца разам з праўдай;

всё покрывает, всему верит, всего надеется, всё переносит.

усё пакрывае, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё вытрымлівае.

Любовь никогда не перестаёт, хотя и пророчества прекратятся, и языки умолкнут, и знание упразднится.

Любоў ніколі не праходзіць; а калі прароцтвы — яны знікнуць, калі мовы — яны змоўкнуць, калі веды — яны стануць непатрэбнымі.

Ибо мы отчасти знаем и отчасти пророчествуем;

Бо мы ведаем часткова і прарочым часткова.

когда же настанет совершенное, тогда то, что отчасти, прекратится.

Калі ж прыйдзе дасканалае, — [тады] тое, што частковае, знікне.

Когда я был младенцем, то по-младенчески говорил, по-младенчески мыслил, по-младенчески рассуждал; а как стал мужем, то оставил младенческое.

Калі я быў дзіцем, я гаварыў як дзіця, думаў як дзіця, разважаў як дзіця; калі я стаў мужчынам, я пакінуў дзіцячае.

Теперь мы видим как бы сквозь тусклое стекло, гадательно, тогда же лицом к лицу; теперь знаю я отчасти, а тогда познаю, подобно как я познан.

Бо цяпер мы глядзім на адлюстраванне няпэўна, тады ж — тварам у твар; цяпер я ведаю часткова, тады ж пазнаю поўнасцю, як і сам я пазнаны.

А теперь пребывают сии три: вера, надежда, любовь; но любовь из них больше.

А цяпер застаюцца вера, надзея, любоў — гэтыя тры, але найбольшая з іх — любоў.

Пераклад Анатоля Клышкi

3 12: У некат. рукап.: спалілі.