1 Коринфянам 13 глава

Первое послание к Коринфянам апостола Павла
Синодальный перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

Если я говорю языками человеческими и ангельскими, а любви не имею, то я — медь звенящая или кимвал звучащий.

Калі я гавару мовамі людзей і анёлаў, а любові не маю, то я — медзь, што звініць, або цымбалы, што гудзяць.

Если имею дар пророчества, и знаю все тайны, и имею всякое познание и всю веру, так что могу и горы переставлять, а не имею любви, — то я ничто.

І калі я маю дар праракавання ды зведаў усе таямніцы і ўсякія веды, і маю ўсю веру, што і горы пераносіць, але любові не маю, — я нішто.

И если я раздам всё имение моё и отдам тело моё на сожжение, а любви не имею, нет мне в том никакой пользы.

І калі б раздаў на бедных усю сваю маёмасць і цела сваё аддаў на спаленне, але любові не меў бы — ніякай мне з гэтага карысці.

Любовь долготерпит, милосердствует, любовь не завидует, любовь не превозносится, не гордится,

Любоў доўгацярплівая, любоў ласкавая, не зайздросціць, не бывае ганарыстай, не надзімаецца,

не бесчинствует, не ищет своего, не раздражается, не мыслит зла,

не амбітная, не шукае таго, што сваё, не злуецца, не думае благога,

не радуется неправде, а сорадуется истине;

не цешыцца з несправядлівасці, але радуецца праўдзе,

всё покрывает, всему верит, всего надеется, всё переносит.

усё пераносіць, ва ўсё верыць, на ўсё спадзяецца, усё церпіць.

Любовь никогда не перестаёт, хотя и пророчества прекратятся, и языки умолкнут, и знание упразднится.

Любоў ніколі не знікае. А вось, прароцтвы знікнуць, і мовы змоўкнуць, і веды занепадуць.

Ибо мы отчасти знаем и отчасти пророчествуем;

Бо мы часткова пазнаём і часткова праракуем.

когда же настанет совершенное, тогда то, что отчасти, прекратится.

Калі ж надыдзе дасканалае, тады знікне тое, што частковае.

Когда я был младенцем, то по-младенчески говорил, по-младенчески мыслил, по-младенчески рассуждал; а как стал мужем, то оставил младенческое.

Калі я быў дзіцём, гаварыў па-дзіцячаму, разумеў па-дзіцячаму, думаў па-дзіцячаму, а як стаў мужам, пазбыўся таго, што дзіцячае.

Теперь мы видим как бы сквозь тусклое стекло, гадательно, тогда же лицом к лицу; теперь знаю я отчасти, а тогда познаю, подобно как я познан.

Цяпер мы бачым быццам праз мутнае шкло, не выразна, а тады тварам у твар. Цяпер пазнаю часткова, а тады пазнаю так, як я сам пазнаны.

А теперь пребывают сии три: вера, надежда, любовь; но любовь из них больше.

Дык цяпер трываюць гэтыя тры: вера, надзея і любоў; але большая з іх — любоў.