Неемия 9 глава

Книга Неемии
Синодальный перевод → Пераклад Яна Станкевіча

В двадцать четвёртый день этого месяца собрались все сыны Израилевы, постящиеся и во вретищах и с пеплом на головах своих.

І дваццаць чацьвертага дня гэтага месяца зьберліся сынове Ізраелявы — постуючыя, і ў зрэб’ю і з попелам на сабе.

И отделилось семя Израилево от всех инородных, и встали и исповедывались во грехах своих и в преступлениях отцов своих.

І аддзялілася насеньне Ізраелява ад усіх чужнікоў, і сталі, і спавядаліся з грахоў сваіх і зь бяспраўяў айцоў сваіх.

И стояли на своём месте, и четверть дня читали из книги закона Господа, Бога своего, и четверть исповедывались и поклонялись Господу, Богу своему.

І стаялі на сваім месцу, і чэцьверць дня чыталі з кнігі Закону СПАДАРА, Бога свайго, і чэцьверць спавядаліся а кланяліся СПАДАРУ, Богу свайму.

И стали на возвышенное место левитов: Иисус, Вания, Кадмиил, Шевания, Вунний, Шеревия, Вания, Хенани, и громко взывали к Господу, Богу своему.

І сталі на вышках зь Левітаў: Ешуа а Вань, Кадмель, Шэваня, Бунь, Шэрэва, Бань, Хенані, і гукалі вялікім голасам да СПАДАРА, Бога свайго.

И сказали левиты — Иисус, Кадмиил, Вания, Хашавния, Шеревия, Годия, Шевания, Петахия: встаньте, славьте Господа, Бога вашего, от века и до века. Да славословят достославное и превысшее всякого славословия и хвалы имя Твоё!

І сказалі Левітаве — Ешуа а Кадмель, Бань, Гашалнея, Шэрэва, Года, Шэваня, Петага: «Станьце, дабраслаўце СПАДАРА, Бога свайго, ад веку аж навекі. Хай дабраславяць славутае імя Твае, і няхай яно ўзьвялічыцца над усі дабраславенствы а хвалу!

Ты, Господи, един, Ты создал небо, небеса небес и всё воинство их, землю и всё, что на ней, моря и всё, что в них, и Ты живишь всё сие, и небесные воинства Тебе поклоняются.

Ты ё Тый, СПАДАРУ, што сам учыніў нябёсы, нябёсы нябёс з усім войскам іх, зямлю а ўсе, што на ёй, моры а ўсе, што ў іх; і Ты жывіш усіх; і войска нябёснае Табе кланяецца.

Ты Сам, Господи Боже, избрал Аврама, и вывел его из Ура Халдейского, и дал ему имя Авраама,

Ты ё Тый, СПАДАРУ Божа, што абраў Абрама, і вывеў яго з Ура Хальдэйскага, і даў яму імя Абрагам,

и нашёл сердце его верным пред Тобою, и заключил с ним завет, чтобы дать семени его землю Хананеев, Хеттеев, Аморреев, Ферезеев, Иевусеев и Гергесеев. И Ты исполнил слово Своё, потому что Ты праведен.

І знайшоў сэрца ягонае верным перад Сабою, і ўчыніў зь ім змову, каб даць насеньню ягонаму зямлю Канаанаў, Гэцічаў, Аморэяў а Перэзэаяў а Евусэяў а Ґерґесэў; і Ты споўніў слова Свае, бо Ты справядлівы.

Ты увидел бедствие отцов наших в Египте и услышал вопль их у Чермного моря,

Ты абачыў гароту бацькоў нашых у Ягіпце, і галашэньне іхнае пачуў ля Чырвонага мора.

и явил знамения и чудеса над фараоном и над всеми рабами его, и над всем народом земли его, так как Ты знал, что они надменно поступали с ними, и сделал Ты Себе имя до сего дня.

І даў знакі а чудосы на фараону, і на ўсіх слугах ягоных і на ўсім людзе зямлі ягонае, бо Ты ведаў, што яны задумлялі ліха на іх, і зрабіў Ты сабе імя дагэтуль.

Ты рассёк пред ними море, и они среди моря прошли посуху, и гнавшихся за ними Ты поверг в глубины, как камень в сильные воды.

Ты прадзяліў перад імі мора, і яны сярод мора прайшлі па сушы, і тых, што гналіся за імі, ты ўкінуў у глыбіні, як камень у вялікія воды.

В столпе облачном Ты вёл их днём и в столпе огненном — ночью, чтоб освещать им путь, по которому идти им.

У стаўпе болачным Ты вёў іх удзень і ў стаўпе агняным — ночы, каб сьвяціць ім дарогу, кудэй ісьці ім.

И снисшёл Ты на гору Синай и говорил с ними с неба, и дал им суды справедливые, законы верные, уставы и заповеди добрые.

І зышоў Ты на гару Сынай, і гукаў зь імі зь неба, і даў ім справядлівыя суды, праўдзівыя правы, добрыя ўставы а расказаньні;

И указал им святую Твою субботу и заповеди, и уставы и закон преподал им через раба Твоего Моисея.

І сьвятую сыботу Сваю азнайміў ім, і расказаў ім расказаньні, уставы а правы рукою Масея, слугі Свайго.

И хлеб с неба Ты давал им в голоде их, и воду из камня источал им в жажде их, и сказал им, чтоб они пошли и овладели землёю, которую Ты, подняв руку Твою, клялся дать им.

І хлеб ізь неба Ты даваў ім у галадоў іхную, і ваду із скалы тачыў ім у смазе іхнай, і сказаў ім прыйсьці адзяржаць на спадак зямлю, праз каторую Ты падняў руку даць ім.

Но они и отцы наши упрямствовали, и шею свою держали упруго, и не слушали заповедей Твоих;

Але яны а бацькі нашыя задумлялі ліха, і скалянілі завыйкі свае, і ня слухалі расказаньняў Тваіх;

не захотели повиноваться и не вспомнили чудных дел Твоих, которые Ты делал с ними, и держали шею свою упруго, и, по упорству своему, поставили над собою вождя, чтобы возвратиться в рабство своё. Но Ты Бог, любящий прощать, благий и милосердый, долготерпеливый и многомилостивый, и Ты не оставил их.

І адмовіліся слухаць, і ня ўспомнелі чудосаў Тваіх, што Ты ўчыніў у іх, і скалянілі шыі свае, і ў сваёй упорлівасьці ўстанавілі правадыра, каб зьвярнуцца да няволі свае. Але Ты Бог дараваньняў, ласкучынюшчы а спагадлівы, памальны да гневу а вельма міласэрны, і не пакінуў іх.

И хотя они сделали себе литого тельца, и сказали: «вот бог твой, который вывел тебя из Египта», и хотя делали великие оскорбления,

Нават, як яны зрабілі сабе выліванае цялё й сказалі: "Гэта бог твой, што вывеў цябе зь Ягіпту", і рабілі вялікія блявузґаньні;

но Ты, по великому милосердию Твоему, не оставлял их в пустыне; столп облачный не отходил от них днём, чтобы вести их по пути, и столп огненный — ночью, чтобы светить им на пути, по которому им идти.

Але Ты, зь вялікае бачнасьці Свае не пакінуў іх на пустыні: стоўп болачны не адходзіў ад іх у дзень, каб весьці іх па дарозе, і стоўп агняны — ночы, каб сьвяціць ім па дарозе, кудэй ім ісьці.

И Ты дал им Духа Твоего благого, чтобы наставлять их, и манну Твою не отнимал от уст их, и воду давал им для утоления жажды их.

І Ты даў ім Духа Свайго добрага, каб навучаць іх, і манну Сваю не адыймаў ад вуснаў іхных, і ваду даваў ім прагнаць смагу іхную.

Сорок лет Ты питал их в пустыне; они ни в чём не терпели недостатка; одежды их не ветшали, и ноги их не пухли.

І сорак год Ты жывіў іх на пустыні; яны ня мелі нястачы; адзецьці іхныя не старэлі, і ногі ня пухлі.

И Ты дал им царства и народы и разделил им, и они овладели землёю Сигона, и землёю царя Есевонского, и землёю Ога, царя Васанского.

І Ты даў ім гаспадарствы а люды, і надзяліў ім кажны куток, і яны апанавалі зямлю Сыгона, і зямлю караля Гэшбонскага, і зямлю Оґа, караля Вашанскага.

И сыновей их Ты размножил, как звёзды небесные, и ввёл их в землю, о которой Ты говорил отцам их, что они придут владеть ею.

І сыноў іхных Ты размножыў, як зоры нябёсныя, і прывёў іх да тае зямлі, праз каторую Ты казаў бацьком іхным, што яны прыйдуць дзяржаць яе.

И вошли сыновья их, и овладели землёю. И Ты покорил им жителей земли, Хананеев, и отдал их в руки их, и царей их, и народы земли, чтобы они поступали с ними по своей воле.

І ўвыйшлі сынове іхныя, і апанавалі зямлю. І Ты ўслышыў перад імі жыхараў зямлі, Канаанаў, і аддаў іх у рукі іхныя, і каралёў іхных, і люды зямлі, каб яны рабілі зь імі подле волі свае.

И заняли они укреплённые города и тучную землю, и взяли во владение домы, наполненные всяким добром, водоёмы, высеченные из камня, виноградные и масличные сады и множество дерев с плодами для пищи. Они ели, насыщались, тучнели и наслаждались по великой благости Твоей;

І заваявалі яны ўмацаваныя месты й сытую зямлю, і замелі дамы, поўныя ўсялякага дабра, копані, вінныя а аліўныя сады і множасьць садовых дзерваў. Дык яны елі, і пад’елі, і ўеліся, і раскашаваліся ў Тваёй вялікай дабрыні;

и сделались упорны и возмутились против Тебя, и презрели закон Твой, убивали пророков Твоих, которые увещевали их обратиться к Тебе, и делали великие оскорбления.

Але яны спрацівіліся а збунтаваліся супроці Цябе, і закінулі Права Твае за хрыбет свой, і забівалі прарокаў Тваіх, каторыя сьветчылі супроці іх, каб навярнуць іх да Цябе, і зрабілі вялікія блявузґаньні.

И Ты отдал их в руки врагов их, которые теснили их. Но когда, в тесное для них время, они взывали к Тебе, Ты выслушивал их с небес и, по великому милосердию Твоему, давал им спасителей, и они спасали их от рук врагов их.

І Ты аддаў іх у рукі ўцісканьнікаў іхных, каторыя немарасьцілі іх. І часу бяды свае яны галасілі да Цябе, і Ты зь нябёс выслухаваў і, подле шмат якіх бачнасьцяў Сваіх, Ты даваў ім ратаваньнікаў, каторыя ратавалі іх ад рукі ўцісканьнікаў іхных.

Когда же успокаивались, то снова начинали делать зло пред лицом Твоим, и Ты отдавал их в руки неприятелей их, и они господствовали над ними. Но когда они опять взывали к Тебе, Ты выслушивал их с небес и, по великому милосердию Твоему, избавлял их многократно.

Як жа супакоеваліся, то ізноў пачыналі рабіць ліха перад відзеньням Тваім, і Ты пакідаў іх у руках непрыяцеляў іхных, і яны панавалі над імі. Але як яны зьвярнуліся а галасілі да Цябе, Ты выслухаваў іх ізь нябёс і выбаўляў іх шмат разоў, подле бачнасьцяў Сваіх.

Ты напоминал им обратиться к закону Твоему, но они упорствовали и не слушали заповедей Твоих, и отклонялись от уставов Твоих, которыми жил бы человек, если бы исполнял их, и хребет свой сделали упорным, и шею свою держали упруго, и не слушали.

Ты сьветчыў ім зьвярнуцца да Права Твайго, але яны задумлялі ліха й ня слухалі расказаньняў Тваіх а судоў Тваіх, каторымі жыў бы чалавек, калі б паўніў іх, але грашылі супроці іх, і адхінулі плечы свае, і скалянілі завыек свой, і ня слухалі.

Ожидая их обращения, Ты медлил многие годы и напоминал им Духом Твоим через пророков Твоих, но они не слушали. И Ты предал их в руки иноземных народов.

І Ты адвалок дзеля іх шмат год, і сьветчыў ім Духам Сваім прарокамі Сваімі; але яны не прыслухаліся. І Ты аддаў іх у руку людам земляў.

Но, по великому милосердию Твоему, Ты не истребил их до конца, и не оставлял их, потому что Ты Бог благий и милостивый.

Але, зь вялікае бачнасьці Свае, Ты ня выгубіў іх сусім чыста ані пакінуў іх, бо Ты Бог ласкучынюшчы а спагадлівы.

И ныне, Боже наш, Боже великий, сильный и страшный, хранящий завет и милость! да не будет малым пред лицом Твоим всё страдание, которое постигало нас, царей наших, князей наших, и священников наших, и пророков наших, и отцов наших и весь народ Твой от дней царей Ассирийских до сего дня.

Дык цяпер, Божа наш, Божа вялікі, магутны а страшны, змову а міласэрдзе заховуючы, хай ня менее перад Табою ўся гарота, што стрэла нас, каралёў нашых, князёў нашых а сьвятароў нашых а прарокаў нашых а бацькоў нашых а ўвесь люд ад часу каралёў Асырскіх аж дагэтуль.

Во всём, постигшем нас, Ты праведен, потому что Ты делал по правде, а мы виновны.

Ты, адылі, справядлівы ў вусім, што прышло на нас, бо Ты рабіў праўдзіва, а мы рабілі нягодна.

Цари наши, князья наши, священники наши и отцы наши не исполняли закона Твоего, и не внимали заповедям Твоим и напоминаниям Твоим, которыми Ты напоминал им.

Ані каралёве нашы, князі нашы, сьвятарове нашы ані айцове нашы не дзяржалі Права Твайго ані прыслухаліся да расказаньняў Тваіх а сьветчаньняў Тваіх, каторымі Ты сьветчыў ім.

И в царстве своём, при великом добре Твоём, которое Ты давал им, и на обширной и тучной земле, которую Ты отделил им, они не служили Тебе и не обращались от злых дел своих.

Бо яны ня служылі Табе ў каралеўстве сваім ані ў вялікім дабру, што Ты даваў ім, ані ў прасторнай а сытой зямлі, каторую Ты даў ім, ані адвярнуліся ад нягодных учынкаў сваіх.

И вот, мы ныне рабы; на той земле, которую Ты дал отцам нашим, чтобы питаться её плодами и её добром, вот, мы рабствуем.

Вось, мы нявольнікі цяпер і на зямлі, каторую Ты даў бацьком нашым есьці плады яе й дабро яе, вось, мы нявольнікі на ёй.

И произведения свои она во множестве приносит для царей, которым Ты покорил нас за грехи наши. И телами нашими и скотом нашим они владеют по своему произволу, и мы в великом стеснении.

І яна даець шмат уроду каралём, хаторых Ты пастававіў над намі за грахі нашы. Яны самадумам пануюць таксама над целамі нашымі й над статкам нашым; а мы ў вялікім уціску.

По всему этому мы даём твёрдое обязательство и подписываем, и на подписи печать князей наших, левитов наших и священников наших.

І з прычыны ўсяго гэтага мы робім змову цьвярдую й падпісуем, а князі нашы, Левітаве, сьвятарове прыкладаюць пячаць».

Примечания:

Синодальный перевод

9 Чермное, не чёрное. Чермное — от церковно-книжного, устарелого — багровое, темнокрасное. Чермное море — современное Красное море.

« 8 глава 10 глава »