1 Што-ж, скажам, Аўраам, бацька наш, знайшоў па целу?
2 Калі Аўраам апраўдаўся ўчынкамі, ён мае пахвалу, але не перад Богам.
3 Бо што кажа пісаньне? Паверыў Аўраам Богу, і гэта залічана яму за праведнасьць. (Быцьцё 15:6)
4 Таму, хто робіць, заплата ня з ласкі залічаецца, але з павіннасьці;
5 хто-ж ня робіць, але веруе ў Таго, Хто апраўдывае бязбожніка, вера яго залічаецца за праведнасьць.
6 Гэтак і Давід называе шчасьлівым чалавека, якому Бог залічае праведнасьць незалежна ад учынкаў:
7 Шчасьлівыя, чые беззаконнасьці дарованы і чые грахі пакрыты;
8 шчасьлівы чалавек, якому Бог не палічыць грэху. (Псальм 31:1−2)
9 Ці шчаснасьць гэтая датычыцца абрэзаньня, ці і неабрэзаньня? Мы кажам, што Аўрааму вера палічана за праведнасьць.
10 Калі палічана? па абрэзаньні, ці да абрэзаньня? Не пасьля абрэзаньня, але да абрэзаньня.
11 І знак абрэзаньня ён атрымаў, як пячатку праведнасьці праз веру, якую меў у неабрэзаньні, так што ён стаўся айцом усіх веруючых у неабрэзаньні, каб і ім залічана была праведнасьць,
12 і айцом абрэзаных ня толькі прыняўшых абрэзаньне, але і ходзячых па сьлядох веры айца нашага Аўраама, якую ён меў у неабрэзаньні.
13 Бо Аўрааму, ці насеньню яго, не законам дадзена абяцаньне, што ён будзе насьледнікам сьвету, але праведнасьцяй веры.
14 Бо, калі насьледнікі тыя, што з закону, дык апусьцее вера, зьнішчыцца абяцаньне;
15 бо закон робіць гнеў, бо гдзе няма закону, няма й праступку.
16 Дзеля гэтага з веры, каб было водле ласкі, каб абяцаньне было нязьменным для ўсяго насеньня, ня толькі для таго, што з закону, але й для таго, што з веры Аўраама, які ёсьць ацец усім нам, —
17 (як напісана: Я паставіў цябе айцом многіх народаў), — перад Богам, Якому ён паверыў, ажыўляючым памершых і называючым няістнуючае, як істнуючае. (Быцьцё 17:5)
18 Каторы, апроч надзеі, паверыў з надзеяй, праз што стаўся айцом многіх народаў, водле сказанага: Гэтак будзе насеньне твае. (Быцьцё 15:5)
19 І, не зьнямогшыся ў веры, ён ня думаў, што цела яго, амаль стогадовае, ужо амярцьвела, і нутро Сары замершае;
20 ня ймаў сумліву ў абяцаньні Божым нявераю, але ўзмацаваўся ў веры, аддаўшы хвалу Богу
21 і зусім пэўны, што Ён дуж і выпаўніць абяцанае.
22 Дзеля гэтага й залічана яму за праведнасьць.
23 Дый не ў адношаньні да яго аднаго напісана, што залічана яму,
24 але й у адношаньні да нас: залічана будзе й нам, веруючым у Таго, Хто ўскрасіў з памершых Ісуса, Госпада нашага,
25 Які быў выданы за грахі нашыя і ўваскрос дзеля апраўданьня нашага.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Пасланьне Паўлы да Рымлянаў, 4 раздзел. Пераклад Л. Дзекуць-Малея.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Public Domain — народны здабытак.
Лукаш Дзекуць-Малей, Антон Луцкевіч.
© 1926−1931, 1948, 1985, 1991