1 και ελεγεν αυτοιϲ αμην λεγω υμιν οτι ειϲιν τινεϲ των ωδε εϲτηκοτων οιτινεϲ ου μη γευϲωνται θανατου εωϲ α̅ ιδωϲιν την βαϲιλειαν του θ̅υ̅ εληλυθυιαν εν δυναμει
2 και μεθ ημεραϲ εξ ο ι̅ϲ̅ παραλαμβανει τον πετρον και τον ιακωβο̅ και ιωαννην και αναφερει αυτουϲ ειϲ οροϲ υψηλον κατ ιδια̅ μονουϲ και μετεμορφωθη εμπροϲθεν αυτων
3 και τα ιματια αυτου εγενοντο ϲτιλβοντα λευκα λιαν ωϲ χειων οια γναφευϲ επι τηϲ γηϲ ου δυναται λευκαναι
4 και ωφθη αυτοιϲ ηλιαϲ ϲυν μωϲει και ηϲαν ϲυλλαλου̅τεϲ τω ι̅υ̅
5 και αποκριθειϲ ο πετροϲ λεγει τω ι̅υ̅ ραββει καλον εϲτιν ημαϲ ωδε ειναι και ποιηϲωμεν ϲκηναϲ τρειϲ ϲοι μια̅ και μωϲει μιαν και ηλια μιαν
6 ου γαρ ηδει τι λαληϲει ηϲαν γαρ εκφοβοι
7 και εγενετο νεφελη επιϲκιαζουϲα αυτοιϲ και ηλθεν φωνη εκ τηϲ νεφεληϲ λεγουϲα ουτοϲ εϲτιν ο υ̅ϲ̅ μου ο αγαπητοϲ αυτου ακουετε
8 και εξαπινα περιβλεψαμενοι ουκετι ουδενα ειδον αλλα τον ι̅ν̅ μονον μεθ εαυτων
9 καταβαινοντων δε αυτων απο του ορουϲ διεϲτειλατο αυτοιϲ ινα μηδενι διηγηϲωνται α ειδον ει μη οταν ο υιοϲ του α̅ν̅ο̅υ̅ εκ νεκρων αναϲτη
10 και τον λογον εκρατηϲαν προϲ εαυτουϲ ϲυνζητουντεϲ τι εϲτιν το εκ νεκρων αναϲτηναι
11 και επηρωτηϲαν αυτον λεγοντεϲ οτι λεγουϲιν οι γραμματειϲ οτι ηλιαν δει ελθειν πρωτον
12 ο δε αποκριθειϲ ειπεν αυτοιϲ ηλειαϲ με̅ ελθων πρωτον αποκαθιϲτανει παντα καθωϲ γεγραπται επι τον υ̅ν̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ ινα πολλα παθη και εξουδενωθη
13 αλλα λεγω υμιν οτι και ηλειαϲ εληλυθεν και εποιηϲαν αυτω οϲα ηθεληϲαν καθωϲ γεγραπται επ αυτον
14 και ελθων προϲ τουϲ μαθηταϲ ειδεν οχλον πολυν περι αυτουϲ και γραμματειϲ ϲυνζητουνταϲ αυτοιϲ
15 και ευθεωϲ παϲ ο οχλοϲ ιδω̅ αυτον εξεθαμβηθη και προτρεχοντεϲ ηϲπαζοντο αυτο̅
16 και επηρωτηϲεν τουϲ γραμματειϲ τι ϲυνζητειτε προϲ εαυτουϲ
17 και αποκριθειϲ ειϲ εκ του οχλου ειπεν διδαϲκαλε ηνεγκα τον υιο̅ μου προϲ ϲε εχοντα πνευμα αλαλον
18 και οπου εαν αυτον καταλαβη ρηϲϲει αυτον και αφριζει και τριζει τουϲ οδονταϲ αυτου και ξηρενεται και ειπον τοιϲ μαθηταιϲ ϲου ινα αυτο εκβαλωϲιν και ουκ ιϲχυϲαν
19 ο δε αποκριθειϲ αυτοιϲ λεγει ω γενεα απιϲτοϲ εωϲ ποτε προϲ υμαϲ εϲομαι εωϲ ποτε ανεξομαι υμων φερετε αυτον προϲ με
20 και ηνεγκα̅ αυτον προϲ αυτον και ιδων αυτον ευθεωϲ το πνευμα εϲπαραξεν αυτον και πεϲων επι τηϲ γηϲ εκυλιετο αφριζων
21 και επηρωτηϲεν τον π̅ρ̅α̅ αυτου ποϲοϲ χρονοϲ εϲτιν ωϲ τουτο γεγονεν αυτω ο δε ειπεν παιδιοθεν
22 και πολλακειϲ αυτον και ειϲ το πυρ εβαλεν και ειϲ υδατα ινα απολεϲη αυτον αλλ ετι δυναϲαι βοηθηϲον ημιν ϲπλαγχνιϲθειϲ εφ ημαϲ
23 ο δε ι̅ϲ̅ ειπε̅ αυτω το ει δυναϲαι πιϲτευϲαι παντα δυνατα τω πιϲτευοντι
24 και ευθεωϲ κραξαϲ ο π̅η̅ρ̅ του παιδιου {} [17] ελεγεν πιϲτευω βοηθει μου τη απιϲτεια
25 ιδων δε ο ι̅ϲ̅ οτι επιϲυντρεχει ο οχλοϲ επετειμηϲεν τω πνευματι τω ακαθαρτω λεγων αυτω το πνευμα το αλαλον και κωφο̅ εγω ϲοι επιταϲϲω εξελθε εξ αυτου και μηκετι ειϲελθηϲ ειϲ αυτον
26 και κραξαν και πολλα ϲπαραξαν αυτον εξηλθεν και εγενετο ωϲει νεκροϲ ωϲτε τουϲ πολλουϲ λεγειν οτι απεθανεν
27 ο δε ι̅ϲ̅ κρατηϲαϲ αυτον τηϲ χειροϲ ηγειρεν αυτον και ανεϲτη
28 και ειϲελθοντα αυτον ειϲ τον οικον οι μαθηται αυτου επηρωτων αυτον κατ ιδιαν δια τι ημειϲ ουκ ηδυνηθημεν εκβαλειν αυτο
29 και ειπεν αυτοιϲ τουτο το γενοϲ εν ουδενι δυναται εξελθειν ει μη εν προϲευχη και νηϲτεια
30 και εκειθεν εξελθοντεϲ παρεπορευοντο δια τηϲ γαλιλαιαϲ και ουκ ηθελε̅ ινα τιϲ γνω
31 εδιδαϲκεν γαρ τουϲ μαθηταϲ αυτου και ελεγεν αυτοιϲ οτι ο υ̅ϲ̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ παραδιδοται ειϲ χειραϲ α̅ν̅ω̅ν̅ και αποκτενουϲιν αυτον και αποκτανθειϲ τη τριτη ημερα αναϲτηϲεται
32 οι δε ηγνοουν το ρημα και εφοβουντο αυτον επερωτηϲαι
33 και ηλθεν ειϲ καπερναουμ και ε̅ τη οικια γενομενοϲ επηρωτα αυτουϲ τι εν τη οδω προϲ εαυτουϲ διελογιζεϲθαι
34 οι δε εϲιωπω̅ προϲ αλληλουϲ γαρ διελεχθηϲαν τιϲ μειζων
35 και καθειϲαϲ εφωνηϲεν τουϲ δωδεκα και λεγει αυτοιϲ ει τιϲ θελει πρωτοϲ ειναι εϲται παντων εϲχατοϲ και παντων διακονοϲ
36 και λαβων παιδιον εϲτηϲεν αυτο εμ μεϲω αυτων και εναγκαλιϲαμενοϲ αυτο ειπεν αυτοιϲ
37 οϲ αν εν τω̅ τοιουτων παιδιων δεξηται επι τω ονοματι μου εμε δεχεται και οϲ εαν εμε δεξηται ουκ εμε δεχεται αλλα τον αποϲτειλαντα με
38 απεκριθη δε αυτω ιωα̅νηϲ λεγων διδαϲκαλε ειδομε̅ τινα τω ονοματι ϲου εκβαλλο̅τα δαιμονια οϲ ουκ ακολουθει ημιν και εκωλυϲαμεν αυτο̅ οτι ουκ ακολουθει ημιν
39 ο δε ι̅ϲ̅ ειπεν μη κωλυετε αυτον ουδειϲ γαρ εϲτιν οϲ ποιηϲει δυναμι̅ επι τω ονοματι μου και δυνηϲεται ταχυ κακολογηϲαι με
40 οϲ γαρ ουκ εϲτιν καθ υμων υπερ υμων εϲτιν
41 οϲ γαρ αν ποτιϲη υμαϲ ποτηριον υδατοϲ εν ονοματι οτι χ̅υ̅ εϲται αμην λεγω υμιν ου μη απολεϲη το̅ μιϲθον αυτου
42 και οϲ εαν ϲκα̅δαλιϲη ενα των μικρων τουτων των πιϲτευοντων ειϲ εμε καλον αυτω εϲτιν μαλλον ει περικειται λιθοϲ μυλικοϲ περι το̅ τραχηλον αυτου και βεβληται ειϲ την θαλαϲϲαν
43 και εαν ϲκανδαλιζη ϲε η χειρ ϲου αποκοψον αυτην καλον ϲοι εϲτιν κυλλον ειϲελθειν ειϲ την ζωην η ταϲ δυο χειραϲ εχοντα απελθειν ειϲ την γεενναν ειϲ το πυρ το αϲβεϲτο̅
44 οπου ο ϲκωληξ αυτων ου τελευτα και το πυρ ου ϲβεννυται
45 και εαν ο πουϲ ϲου ϲκανδαλιζη ϲε αποκοψον αυτην καλον γαρ εϲτιν ϲε ειϲελθειν ειϲ τη̅ ζωην χωλον η τουϲ δυο ποδαϲ εχοντα βληθηναι ειϲ τη̅ γεενναν ειϲ το πυρ το αϲβεϲτο̅
46 οπου ο ϲκωληξ αυτων ου τελευτα και το πυρ ου ϲβεννυται
47 και εαν ο οφθαλμοϲ ϲου ϲκανδαλιζη ϲε εκβαλε αυτον καλον ϲοι εϲτιν μονοφθαλμον ειϲ την βαϲιλειαν του θ̅υ̅ ειϲελθειν η δυο οφθαλμουϲ εχοντα βληθηναι ειϲ την γεενναν του πυροϲ
48 οπου ο ϲκωληξ αυτων ου τελευτα και το πυρ ου ϲβεννυται
49 παϲ γαρ πυρι αλιϲθηϲεται και παϲα θυϲια αλι αλιϲθηϲεται
50 καλον το αλαϲ εαν δε το αλαϲ αναλον γενηται εν τινι αυτο αρτυϲεται εχετε εν εαυτοιϲ {αλα} [18] και ειρηνευεται εν αλληλοιϲ
Примечания:
24 [17] {μετα δακρυων}
50 [18] {αλαϲ}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Марка, 9 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.