1 Петра 2 глава

Первое соборное послание апостола Петра
Синодальный перевод → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

Итак, отложив всякую злобу и всякое коварство, и лицемерие, и зависть, и всякое злословие,

Таму, адкінуўшы ўсякую злосць і ўсякі подступ, крывадушнасць і зайздрасць ды ўсякае зласлоўе,

как новорождённые младенцы, возлюбите чистое словесное молоко, дабы от него возрасти вам во спасение;

як нованароджаныя немаўляты, жадайце чыстага малака слова, каб праз яго ўзрастаць для збаўлення,

ибо вы вкусили, что благ Господь.

бо вы пакаштавалі, які добры ёсць Пан.

Приступая к Нему, камню живому, человеками отверженному, но Богом избранному, драгоценному,

Прыступаючы да Яго, жывога каменя, адкінутага людзьмі, але выбранага Богам, каштоўнага,

и сами, как живые камни, устрояйте из себя дом духовный, священство святое, чтобы приносить духовные жертвы, благоприятные Богу Иисусом Христом.

і вы самі, як жывыя камяні, будуйцеся ў дом духоўны, святарства святое, каб прыносіць духоўныя ахвяры, прыемныя Богу, праз Езуса Хрыста.

Ибо сказано в Писании: «вот, Я полагаю в Сионе камень краеугольный, избранный, драгоценный; и верующий в Него не постыдится».

Бо сказана ў Пісанні: «Вось я кладу на Сіёне вуглавы камень, выбраны, каштоўны, і хто верыць у Яго, не асароміцца».

Итак, Он для вас, верующих, драгоценность, а для неверующих — камень, который отвергли строители, но который сделался главою угла, камень претыкания и камень соблазна,

Таму, для вас, веруючых, Ён — каштоўнасць, а для няверуючых — «камень, які адкінулі будаўнікі. Ён стаў галавою вугла»,

о который они претыкаются, не покоряясь слову, на что они и оставлены.

«каменем спатыкнення і скалой спакусы». Яны спатыкаюцца аб яго, бо не пакараюцца слову, дзеля гэтага яны і пакінуты.

Но вы — род избранный, царственное священство, народ святой, люди, взятые в удел, дабы возвещать совершенства Призвавшего вас из тьмы в чудный Свой свет;

Вы ж — выбраны род, каралеўскае святарства, народ святы, люд, узяты Богам ва ўласнасць, каб абвяшчаць цноты таго, хто паклікаў вас з цемры ў цудоўнае сваё святло;

некогда не народ, а ныне народ Божий; некогда непомилованные, а ныне помилованы.

калісьці не народ, а цяпер народ Божы; калісьці вы не былі памілаваныя, а цяпер памілаваныя.

Возлюбленные! прошу вас, как пришельцев и странников, удаляться от плотских похотей, восстающих на душу,

Умілаваныя, я заклікаю вас як чужынцаў і вандроўнікаў устрымлівацца ад цялесных пажадлівасцяў, што ваююць супраць душы.

и провождать добродетельную жизнь между язычниками, дабы они за то, за что злословят вас, как злодеев, увидя добрые дела ваши, прославили Бога в день посещения.

Сярод язычнікаў паводзьце сябе добра, каб, нягледзячы на тое, што абгаворваюць вас як злачынцаў, яны ўбачылі вашыя добрыя ўчынкі і праславілі Бога ў дзень наведзін.

Итак, будьте покорны всякому человеческому начальству, для Господа: царю ли, как верховной власти,

Падпарадкоўвайцеся кожнай людской уладзе дзеля Пана: ці то каралю, як найвышэйшаму ўладару,

правителям ли, как от него посылаемым для наказания преступников и для поощрения делающих добро, —

ці то кіраўнікам, што пасланы ім для пакарання злачынцаў і для пахвалы дабрачынцаў.

ибо такова есть воля Божия, чтобы мы, делая добро, заграждали уста невежеству безумных людей, —

Бо воля Божая ў тым, каб, робячы дабро, вы прымушалі замаўчаць невуцтва неразумных людзей.

как свободные, не как употребляющие свободу для прикрытия зла, но как рабы Божии.

Паводзьце сябе як слугі Божыя і свабодныя людзі, а не як тыя, што выкарыстоўваюць свабоду для прыкрыцця зла.

Всех почитайте, братство любите, Бога бойтесь, царя чтите.

Паважайце ўсіх, любіце братэрства, бойцеся Бога, шануйце караля.

Слуги, со всяким страхом повинуйтесь господам, не только добрым и кротким, но и суровым.

Слугі, з усёй бояззю падпарадкоўвайцеся гаспадарам, і не толькі добрым і лагодным, але і суровым.

Ибо то угодно Богу, если кто, помышляя о Боге, переносит скорби, страдая несправедливо.

Бо гэта ласка, калі нехта пакутуе з думкаю пра Бога, церпячы несправядліва.

Ибо что за похвала, если вы терпите, когда вас бьют за проступки? Но если, делая добро и страдая, терпите, это угодно Богу.

Якая вам пахвала, калі б’юць вас за правіны? Але калі чыніце дабро і церпіце, то маеце ласку ў Бога.

Ибо вы к тому призваны, потому что и Христос пострадал за нас, оставив нам пример, дабы мы шли по следам Его.

Вы для таго пакліканы; бо і Хрыстус цярпеў за вас, пакідаючы вам прыклад, каб вы ішлі следам за Ім.

Он не сделал никакого греха, и не было лести в устах Его.

Ён не ўчыніў граху, і не было падману ў вуснах Ягоных.

Будучи злословим, Он не злословил взаимно; страдая, не угрожал, но предавал то Судии Праведному.

Ён, калі Яму зласловілі, не зласловіў у адказ, калі цярпеў, не пагражаў, але давяраў сябе таму, хто судзіць справядліва.

Он грехи наши Сам вознёс телом Своим на древо, дабы мы, избавившись от грехов, жили для правды: ранами Его вы исцелились.

Ён Сам, у сваім целе ўзнёс грахі нашыя на дрэва, каб мы, пазбыўшыся грахоў, жылі дзеля справядлівасці. Ранамі Яго вы аздароўленыя.

Ибо вы были, как овцы блуждающие (не имея пастыря), но возвратились ныне к Пастырю и Блюстителю душ ваших.

Бо вы былі, як авечкі, што заблукалі, але цяпер вы вярнуліся да Пастыра і Ахоўніка вашых душ.

« 1 глава 3 глава »