1 Петра 2 глава

Первое соборное послание апостола Петра
Синодальный перевод → Пераклад Анатоля Клышкi

Итак, отложив всякую злобу и всякое коварство, и лицемерие, и зависть, и всякое злословие,

Дык, адклаўшы ўсялякую злосць, і ўсялякую хітрасць, і крывадушнасць, і зайздрасць, і ўсялякае ліхаслоўе,

как новорождённые младенцы, возлюбите чистое словесное молоко, дабы от него возрасти вам во спасение;

як нованароджаныя немаўляткі прагніце неразведзенага слоўнага малака, каб на ім вы ўзгадаваліся для выратавання,

ибо вы вкусили, что благ Господь.

калі вы паспыталі, што добры Госпад.

Приступая к Нему, камню живому, человеками отверженному, но Богом избранному, драгоценному,

Падыходзячы да Яго, жывога каменя, адкінутага людзьмі, але выбранага, каштоўнага ў Бога,

и сами, как живые камни, устрояйте из себя дом духовный, священство святое, чтобы приносить духовные жертвы, благоприятные Богу Иисусом Христом.

вы і самі, як жывыя камяні, будуйце з сябе духоўны дом, святое святарства, каб прыносіць духоўныя ахвяры, прыемныя Богу, праз Ісуса Хрыста.

Ибо сказано в Писании: «вот, Я полагаю в Сионе камень краеугольный, избранный, драгоценный; и верующий в Него не постыдится».

Бо сказана ў Пісанні: «Вось, Я кладу ў Сіёне камень краевугольны, выбраны, каштоўны, і хто веруе ў Яго, ні ў якім разе не будзе пасаромлены».

Итак, Он для вас, верующих, драгоценность, а для неверующих — камень, который отвергли строители, но который сделался главою угла, камень претыкания и камень соблазна,

Дык вам, вернікам, — каштоўнасць; а для бязвернікаў — «Камень, які адкінулі будаўнікі, — ён зрабіўся галавою вугла»,

о который они претыкаются, не покоряясь слову, на что они и оставлены.

і «Камень спатыкання і скала спакусы». Яны спатыкаюцца, не пакорлівыя слову, дзеля чаго і прызначаны.

Но вы — род избранный, царственное священство, народ святой, люди, взятые в удел, дабы возвещать совершенства Призвавшего вас из тьмы в чудный Свой свет;

Але вы — выбраны род, царскае святарства, святое племя, народ, узяты ва ўдзел, каб абвяшчаць дасканаласці Таго, Хто заклікаў вас з цемры ў Сваё дзівоснае святло, —

некогда не народ, а ныне народ Божий; некогда непомилованные, а ныне помилованы.

якія некалі не народ, цяпер жа народ Божы, некалі непамілаваныя, цяпер жа памілаваныя.

Возлюбленные! прошу вас, как пришельцев и странников, удаляться от плотских похотей, восстающих на душу,

Улюбёныя, прашу вас як вандроўнікаў і прышэльцаў устрымлівацца ад пажадлівасцяў цела, што змагаюцца супроць душы;

и провождать добродетельную жизнь между язычниками, дабы они за то, за что злословят вас, как злодеев, увидя добрые дела ваши, прославили Бога в день посещения.

няхай вашы паводзіны між язычнікаў будуць ўзорнымі, каб яны за тое, што абгаворваюць вас, як злачынцаў, бачачы [вашы] добрыя ўчынкі, уславілі Бога ў дзень Яго наведання.

Итак, будьте покорны всякому человеческому начальству, для Господа: царю ли, как верховной власти,

[Дык] падпарадкуйцеся кожнаму чалавечаму ўладкаванню дзеля Госпада: ці цару, як вярхоўнай уладзе,

правителям ли, как от него посылаемым для наказания преступников и для поощрения делающих добро, —

ці намеснікам, як ад яго пасыланым дзеля пакарання злачынцаў і дзеля пахвалы дабрачынцаў;

ибо такова есть воля Божия, чтобы мы, делая добро, заграждали уста невежеству безумных людей, —

бо такая Божая воля, каб дабрачынцы прымушалі маўчаць невуцтва неразумных людзей,

как свободные, не как употребляющие свободу для прикрытия зла, но как рабы Божии.

як свабодныя, а не як тыя, што маюць свабоду на прыкрыццё ліхога, але як рабы Божыя.

Всех почитайте, братство любите, Бога бойтесь, царя чтите.

Усіх шануйце, любіце братэрства, бойцеся Бога, шануйце цара.

Слуги, со всяким страхом повинуйтесь господам, не только добрым и кротким, но и суровым.

Слугі, падпарадкуйцеся з усім страхам гаспадарам, нетолькі добрым і лагодным, але і нясправядлівым.

Ибо то угодно Богу, если кто, помышляя о Боге, переносит скорби, страдая несправедливо.

Бо гэта ласка [ў Бога], калі хто праз усведамленне Бога пераносіць пакуты, церпячы несправядліва.

Ибо что за похвала, если вы терпите, когда вас бьют за проступки? Но если, делая добро и страдая, терпите, это угодно Богу.

Бо якая вам слава, калі вы церпіце, як вас б’юць за правіны? Але калі вы церпіце, творачы дабро і пакутуючы, то гэта ласка ў Бога.

Ибо вы к тому призваны, потому что и Христос пострадал за нас, оставив нам пример, дабы мы шли по следам Его.

Бо да гэтага вы былі закліканы, таму што і Хрыстос пакутаваў за вас3, пакідаючы вам4 узор, каб вы пайшлі Яго слядамі.

Он не сделал никакого греха, и не было лести в устах Его.

Той, Хто не ўчыніў граху і не было знойдзена падступства ў Яго вуснах,

Будучи злословим, Он не злословил взаимно; страдая, не угрожал, но предавал то Судии Праведному.

Хто, калі Яго лаялі, не адказваў лаянкаю; пакутуючы, не пагражаў, а перадаваў Таму, Хто судзіць справядліва;

Он грехи наши Сам вознёс телом Своим на древо, дабы мы, избавившись от грехов, жили для правды: ранами Его вы исцелились.

Хто Сам узнёс нашы грахі ў Сваім целе на дрэва, каб мы, пазбавіўшыся ад грахоў, жылі для праведнасці; Яго ранамі вы былі вылечаны.

Ибо вы были, как овцы блуждающие (не имея пастыря), но возвратились ныне к Пастырю и Блюстителю душ ваших.

Бо вы былі як авечкі заблуканыя, але вярнуліся цяпер да Пастыра і Апекуна вашых душ.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

21 3: У некат. рукап.: нас.

21 4: У некат. рукап.: нам.

« 1 глава 3 глава »