Судьи 5 глава

Книга Судей Израилевых
Синодальный перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

В тот день воспела Девора и Варак, сын Авиноамов, сими словами:

І ў той дзень спявалі Дэбора і Барак, сын Абінаама, кажучы:

Израиль отмщён, народ показал рвение; прославьте Господа!

«Ізраэль адпомшчаны, народ паказаў руплівасць, дабраславіце Госпада!

Слушайте, цари, внимайте, вельможи: я Господу, я пою, бряцаю Господу, Богу Израилеву.

Слухайце, цары, адкрыйце вушы, кіраўнікі; я тая, хто Госпаду будзе спяваць, хто будзе граць хвалу Госпаду, Богу Ізраэля!

Когда выходил Ты, Господи, от Сеира, когда шёл с поля Едомского, тогда земля тряслась, и небо капало, и облака проливали воду;

Госпадзе, калі Ты выходзіў з Сэіра, калі Ты выходзіў з ваколіц Эдома, тады трэслася зямля, і неба плакала, і хмары лілі кроплі вады;

горы таяли от лица Господа, даже этот Синай от лица Господа, Бога Израилева.

горы таялі перад абліччам Госпада з Сіная, перад абліччам Госпада, Бога Ізраэля.

Во дни Самегара, сына Анафова, во дни Иаили, были пусты дороги, и ходившие прежде путями прямыми ходили тогда окольными дорогами.

У дні Самгара, сына Аната, у дні Ягэлі апусцелі дарогі; а тыя, што хадзілі па іх, абыходзілі іх сцежкамі кружнымі.

Не стало обитателей в селениях у Израиля, не стало, доколе не восстала я, Девора, доколе не восстала я, мать в Израиле.

Зніклі мужныя ў Ізраэлі, іх не стала, пакуль не паўстала я, Дэбора, і паднялася як маці ў Ізраэлі.

Избрали новых богов, оттого война у ворот. Виден ли был щит и копьё у сорока тысяч Израиля?

Выбралі яны сабе багоў новых; тады прыйшла вайна ў брамы. Не з’явіліся ані шчыт, ані дзіда ў сарака тысяч Ізраэля.

Сердце моё к вам, начальники Израилевы, к ревнителям в народе; прославьте Господа!

Сэрца маё любіць князёў Ізраэля. Тыя, хто добраахвотна ахвяраваў сябе за народ, дабраслаўляйце Госпада!

Ездящие на ослицах белых, сидящие на коврах и ходящие по дороге, пойте песнь!

Вы, хто едзе на асліцах белых, і сядзіць на кілімах, і хто ідзе па дарозе, спявайце!

Среди голосов собирающих стада при колодезях, там да воспоют хвалу Господу, хвалу вождям Израиля! Тогда выступил ко вратам народ Господень.

Галасы тых, хто размяркоўвае ваду на каналах, хай расказваюць пра справядлівасць Госпада, пра справядлівасць магутнасці Яго ў Ізраэлі; тады збярэцца народ Госпадаў ля брамаў.

Воспряни, воспряни, Девора! воспряни, воспряни! воспой песнь! Восстань, Варак! и веди пленников твоих, сын Авиноамов!

Устань, устань, Дэбора! Устань, устань і заспявай песню! Устань, Барак, і вазьмі палонных сваіх, сын Абінаама!

Тогда немногим из сильных подчинил Он народ; Господь подчинил мне храбрых.

Тады апошнія далучыліся да слаўных, народ Госпада далучыўся да магутных.

От Ефрема пришли укоренившиеся в земле Амалика; за тобою Вениамин, среди народа твоего; от Махира шли начальники, и от Завулона владеющие тростью писца.

Ад Эфраіма прыбылі князі ў даліну, за ім Бэньямін з народам сваім. Ад Махіра князі прыйшлі, і ад Забулона тыя, хто трымае скіпетр.

И князья Иссахаровы с Деворою, и Иссахар так же, как Варак, бросился в долину пеший. В племенах Рувимовых большое разногласие.

Князі Ісахара былі з Дэбораю; так Барак пасланы быў у даліну з пешымі сваімі. А ў ваколіцах Рубэна разважаюць доўга.

Что сидишь ты между овчарнями, слушая блеяние стад? В племенах Рувимовых большое разногласие.

Чаму ты сядзеў паміж хлявамі, каб слухаць свіст дудкі пры статку? У ваколіцах Рубэна разважаюць доўга.

Галаад живёт спокойно за Иорданом, и Дану чего бояться с кораблями? Асир сидит на берегу моря и у пристаней своих живёт спокойно.

Галаад адпачываў за Ярданам; а Дан чаму, як вандроўнік, не меў караблёў? Асэр пражываў на беразе мора і заставаўся ў портах.

Завулон — народ, обрёкший душу свою на смерть, и Неффалим — на высотах поля.

Забулон жа ахвяраваў душу сваю смерці, а Нэфталі — на ўзвышшах краіны.

Пришли цари, сразились, тогда сразились цари Ханаанские в Фанаахе у вод Мегиддонских, но не получили нимало серебра.

Прыйшлі цары і ваявалі, ваявалі цары Ханаана ў Танаху ля водаў Магеды, але здабычы срэбра не дасталі!

С неба сражались, звёзды с путей своих сражались с Сисарою.

У небе змагаліся зоркі, шляхам сваім супраць Сісары ваявалі.

Поток Киссон увлёк их, поток Кедумим, поток Киссон. Попирай, душа моя, силу!

Ручай Кісон панёс трупы іх, ручай баёў, ручай Кісон; трымайся моцна, душа мая.

Тогда ломались копыта конские от побега, от побега сильных его.

Тады гучаў тупат капытоў іх моцных коней, калі імчаліся яны ў бездань.

Прокляните Мероз, говорит Ангел Господень, прокляните, прокляните жителей его за то, что не пришли на помощь Господу, на помощь Господу с храбрыми.

“Праклінайце Мэроз, — сказаў Анёл Госпадаў, — праклінайце жыхароў яго, бо не прыйшлі яны на дапамогу Госпаду, на дапамогу Госпаду з ваярамі сваімі”.

Да будет благословенна между жёнами Иаиль, жена Хевера Кенеянина, между жёнами в шатрах да будет благословенна!

Хай будзе дабраславёна між жанчынамі Ягэль, жонка Хабэра кінэя, хай будзе яна дабраславёна між жанчынамі ў палатках!

Воды просил он: молока подала она, в чаше вельможеской принесла молока лучшего.

Таму, хто просіць вады, яна дала малака, і ў чашы князёў прынесла яму масла.

Левую руку свою протянула к колу, а правую свою к молоту работников; ударила Сисару, поразила голову его, разбила и пронзила висок его.

Левай рукой узяла калок, а правай — кавальскі молат; ударыла Сісару, прабіўшы ранаю галаву яго і моцна праламаўшы скронь.

К ногам её склонился, пал и лежал, к ногам её склонился, пал; где склонился, там и пал сражённый.

Ля ног яе ён зваліўся, упаў, ляжаў; ля ног яе зваліўся, упаў, дзе зваліўся, там і ляжаў нежывы.

В окно выглядывает и вопит мать Сисарина сквозь решётку: что долго не идёт конница его, что медлят колёса колесниц его?

Праз акно глядзіць маці Сісары і галосіць праз аконныя краты: “Чаму марудзіць калясніца яго вярнуцца? Чаму не спяшаюцца колы квадрыгі яго?”

Умные из её женщин отвечают ей, и сама она отвечает на слова свои:

Жанчына, разумнейшая за іншых, адказвае ёй, і сама сабе паўтарае яна яе словы:

верно, они нашли, делят добычу, по девице, по две девицы на каждого воина, в добычу полученная разноцветная одежда Сисаре, полученная в добычу разноцветная одежда, вышитая с обеих сторон, снятая с плеч пленника.

“Зараз, канешне ж, дзеляць захопленую здабычу, па адной, па дзве жанчыны кожнаму ваяру; а два пакрывалы розных колераў — здабыча для Сісары, а на шыю маю са здабычы — два палатны рознакаляровыя”.

Так да погибнут все враги Твои, Господи! Любящие же Его да будут как солнце, восходящее во всей силе своей! — И покоилась земля сорок лет.

Так няхай, Госпадзе, знікнуць усе ворагі Твае! А хто Цябе любіць, хай ззяе так, як ззяе ўзыходзячае сонца!» І зямля жыла ў супакоі сорак гадоў.

« 4 глава 6 глава »