Ёва 4 глава

Кніга Ёва
Пераклад Антонія Бокуна → Синодальный перевод

 
 

І адказаў Эліфаз з Тэману, і сказаў:
 
И отвечал Елифаз Феманитянин и сказал:

«Калі мы пачалі з табою размову, можа і прыкра табе гэта, але пачатую размову хто ж можа спыніць?
 
если попытаемся мы сказать к тебе слово, — не тяжело ли будет тебе? Впрочем, кто может возбранить слову!

Вось, ты павучаў многіх і рукі самлелыя ўмацоўваў.
 
Вот, ты наставлял многих и опустившиеся руки поддерживал,

Словы твае ўмацоўвалі кволых і каленям дрыготкім надавалі сілы.
 
падающего восставляли слова твои, и гнущиеся колени ты укреплял.

Цяпер кранула цябе цярпеньне вялікае, і ты аслабеў, кранула цябе яно, і ты ўстрывожыўся.
 
А теперь дошло до тебя, и ты изнемог; коснулось тебя, и ты упал духом.

Ці ж страх твой [перад Богам] ня быў надзеяй тваёй, і дасканаласьць шляхоў тваіх ці ж не была спадзяваньнем тваім?
 
Богобоязненность твоя не должна ли быть твоею надеждою, и непорочность путей твоих — упованием твоим?

Прыгадай, ці загінуў хто нявінны, або ці былі зьнішчаны справядлівыя?
 
Вспомни же, погибал ли кто невинный и где праведные бывали искореняемы?

Часьцей бачыў я [зьнішчэньне] тых, што дапускаюцца злачынства і няпраўды, і самі яны зьбіраюць плады рук сваіх.
 
Как я видал, то оравшие нечестие и сеявшие зло пожинают его;

Ад гневу Божага яны гінуць, і ад полымя гневу Ягонага зьнікаюць.
 
от дуновения Божия погибают и от духа гнева Его исчезают.

Рыканьне ільва і голас ільвіцы сьціхае, зубы львянятаў крышацца.
 
Рёв льва и голос рыкающего умолкает, и зубы скимнов сокрушаются;

Леў гіне з нястачы здабычы, малыя львяняткі разьбягаюцца.
 
могучий лев погибает без добычи, и дети львицы рассеиваются.

І дайшло да мяне слова таемнае, і прыняло вуха маё шэпт ягоны.
 
И вот, ко мне тайно принеслось слово, и ухо моё приняло нечто от него.

У жаху відзежу начнога, калі звычайна людзей сон агартае,
 
Среди размышлений о ночных видениях, когда сон находит на людей,

ахапіў мяне страх і дрыжаньне, так што ўсе косткі мае трэсьліся.
 
объял меня ужас и трепет и потряс все кости мои.

Калі дух прайшоў перада мною, дыбарам сталі валасы на целе маім.
 
И дух прошёл надо мною; дыбом стали волосы на мне.

І стаў нехта, але я не пазнаў вобліку ягонага, постаць стала перад вачыма маімі, і пачуў я голас нібы лёгкага ветру:
 
Он стал, — но я не распознал вида его, — только облик был пред глазами моими; тихое веяние, — и я слышу голос:

“Ці чалавек больш праведны за Бога, або ці можа ён быць чысьцейшы за Творцу свайго?
 
человек праведнее ли Бога? и муж чище ли Творца своего?

Ён слугам Сваім не дае веры, і ў анёлах Сваіх знаходзіць правіннасьць.
 
Вот, Он и слугам Своим не доверяет и в Ангелах Своих усматривает недостатки:

Тым больш у тых, што жывуць у хатах гліняных, падмурак якіх — пясок, і нішчэюць яны, быццам моль.
 
тем более — в обитающих в храминах из брения, которых основание прах, которые истребляются скорее моли.

Ад раніцы да вечара счэзнуць; ніхто імі не пацікавіцца, і прападуць вечна.
 
Между утром и вечером они распадаются; не увидишь, как они вовсе исчезнут.

І ўсё астатняе будзе аднята ў іх, і памруць яны, бо ня маюць розуму”.
 
Не погибают ли с ними и достоинства их? Они умирают, не достигнув мудрости.

Примечания:

 
 
Синодальный перевод
10 скимен — львёнок, молодой лев.
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.