Ісаі 64 глава

Відзень прарокі Ісаі
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

О, каб Ты разарваў нябёсы, каб зышоў, каб ад прытомнасьці Твае горы расплываліся.

Аще отверзеши небо, трепет приимут от тебе горы и растают,

Як цяпло запаляе гальлё, як вада кіпіць ад цяпла, так стала б імя Твае ведама непрыяцелям Тваім, і перад відам Тваім народы здрыгануліся б.

яко тает воск от лица огня, и попалит огнь супостаты, и явлено будет имя твое в сопротивных твоих: от лица твоего языцы возмятутся:

Як Ты чыніў страшныя ўчынкі, каторых мы не спадзяваліся, Ты зыходзіў, — горы расплываліся на прытомнасьць Тваю;

егда сотвориши славная, трепет приимут от тебе горы.

Бо ад веку ня чувана, ані да вуха не даходзіла, ані вока ня бачыла, каб іншы Бог, апрача Цябе, зьдзеяў штось такое тым, што спадзяюцца на Яго.

От века не слышахом, ниже очи наши видеша Бога, разве тебе, и дела твоя, яже сотвориши ждущым милости.

Ты вышаў наўпярэймы таму, хто вяселіцца й робе справядлівасьць, успамінае Цябе на дарогах Тваіх; і вось, Ты ўгневаўся, бо здаўна мы ізграшылі на іх, адылі ж мы спасемся.

Милость бо срящет творящих правду, и пути твоя помянутся: се, ты разгневался еси, и мы согрешихом.

Мы ўсі сталіся — як нячыстыя, і ўсі справядлівасьці нашы як адзецьце пары нечысьці; і, як ліст, мы зьвялі ўсі, і бяспраўі нашыя, як вецер, нясуць нас.

Сего ради заблудихом и быхом яко нечисти вси мы, якоже порт нечистыя вся правда наша, и отпадохом яко листвие беззаконий ради наших: тако ветр восхитит нас.

І няма гукаючага імя Твае, каторы ўзрушыўся б дзяржацца за Цябе; бо Ты схаваў ад нас від Свой і разьлітаваў нас рукою бяспраўяў нашых.

И несть призываяй имя твое и помянувый удержати тя: яко отвратил еси лице твое от нас и предал ны еси беззаконий ради наших.

А цяпер, СПАДАРУ, Ты Айцец наш, мы гліна, а Ты наш ганчар, і работа рукі Твае мы ўсі.

И ныне, Господи, Отец наш еси ты, мы же брение, дела руку твоею вси:

Ня гневайся, СПАДАРУ, завельмі й ня памятуй бяспраўя на векі; вось, абач жа: мы ўсі люд Твой.

не прогневайся на ны зело и не помяни во время беззаконий наших, и ныне призри, яко людие твои вси мы.

Сьвятыя месты Твае сталі пустынёю, Сыён — пустынёю, Ерузалім — разьвярненьнямі.

Град святилища твоего бысть пуст, сион якоже пустыня бысть, Иерусалим на проклятие:

Дом наш сьвяты й пазор наш, ідзе айцове нашы выхвалялі Цябе, спалены цяплом, і ўсі дрыжоныя рэчы нашыя сталі разьвярненьнямі.

дом святый наш и слава, юже благословиша отцы наши, бысть огнем пожжен, и вся славная наша купно падоша.

Ці За гэта ўзьдзержышся, СПАДАРУ? будзеш маўчэць і будзеш немарасьціць нас завельмі?

И о всех сих терпел еси, Господи, и молчал, и смирил еси ны зело.

« 63 глава 65 глава »