Деяния 26 глава

Деяния святых апостолов
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад праваслаўнай царквы

 
 

И сказал Агриппа Павлу: тебе разрешается говорить за себя. Тогда Павел, протянув руку, начал свою защитительную речь:
 
Агры́па сказаў Паўлу: дазваля́ецца табе гаварыць за само́га сябе. Тады Павел, прасцёршы руку́, стаў гаварыць у сваю абаро́ну:

во всём, в чем обвиняют меня Иудеи, царь Агриппа, я почитаю себя счастливым защищаться сегодня перед тобой,
 
цар Агры́па! я лічу сябе шчаслíвым, што магу сёння абараня́цца перад табою ад ўсяго, у чым абвінава́чваюць мяне Іудзеі,

потому особенно, что ты знаток всех обычаев и спорных мнений Иудеев. Поэтому прошу выслушать меня с долготерпением.
 
асабліва таму, што ты ве́даеш усе звы́чаі і спрэ́чныя пытанні Іудзеяў. Так што прашу цябе вы́слухаць мяне велікаду́шна.

Жизнь мою от юности, протекавшую с самого начала среди народа моего в Иерусалиме, ведают все Иудеи,
 
Дык вось, жыццё маё з ю́ных гадоў, якое прахо́дзіла ад пачатку сярод народа майго ў Іерусаліме, ве́даюць усе Іудзеі;

зная обо мне издавна если есть у них желание свидетельствовать — что жил я фарисеем, по строжайшему направлению в нашей вере.
 
яны здаўна́ зна́юць мяне і, калі б захацелі, маглі б засве́дчыць, што я жыў фарысе́ем паводле самага стро́гага кіру́нку нашага веравызна́ння.

И теперь я стою перед судом за надежду на обещание, бывшее от Бога отцам нашим,
 
І цяпер я стаю́ перад судом за надзе́ю на Богам да́дзенае айцам нашым абяца́нне,

исполнения которого надеются достичь наши двенадцать колен, усердно служа Богу день и ночь. За эту надежду, царь, и обвиняют меня Иудеи.
 
на здзяйсне́нне якога спадзяю́цца ўсе нашы двана́ццаць кален, стара́нна слу́жачы Богу дзень і ноч; за гэтую надзе́ю, цар Агрыпа, і абвінава́чваюць мяне Іудзеі.

Почему у вас считается невероятным, что Бог воздвигает мертвых?
 
Дык што́ Няўжо невераго́дным лíчыце вы тое, што Бог уваскраша́е мёртвых?

Ведь я и сам думал, что против имени Иисуса Назорея надо мне многое сделать.
 
Праўда, і мне здава́лася, што я павінен ру́пна дзе́йнічаць су́праць íмені Іісуса Назарэ́я;

Это я и делал в Иерусалиме, и многих из святых я заключил в тюрьмы, получив власть от первосвященников, и когда их убивали, подавал свой голос против них;
 
гэта я і рабіў у Іерусаліме: і многіх святы́х у цямніцы пасадзíў, атрыма́ўшы ўладу ад першасвятаро́ў, і калі забіва́лі іх, я даваў згоду;

и по всем синагогам, многократно наказывая их, принуждал к хуле и, в чрезмерной против них ярости, преследовал их даже и в чужих городах.
 
і, ва ўсіх сінагогах часта кара́ючы іх, я прымуша́ў іх блюзне́рыць і, бязме́рна люту́ючы су́праць іх, перасле́даваў нават у чужых гарадах.

В этих условиях, отправляясь в Дамаск с полномочиями и поручением от первосвященников,
 
Дзе́ля гэтага ж ідучы́ ў Дама́ск з паўнамо́цтвамі і даручэ́ннем ад першасвятаро́ў,

я в полдень на дороге увидел, царь, свет с неба, сильнее солнечного блеска, осиявший меня и шедших со мной.
 
апо́ўдні ў дарозе я ўбачыў, цар, з неба святло, ярчэ́йшае за сонечнае ззя́нне; яно азары́ла мяне і тых, што ішлі са мною.

И когда все мы упали на землю, я услышал голос, говорящий мне на еврейском языке: «Саул, Саул, что ты меня гонишь? Трудно тебе идти против рожна».
 
І калі ўсе мы папа́далі на зямлю́, я пачу́ў голас, які прамаўля́ў да мяне і казаў на яўрэ́йскай мове: Саўл, Саўл! чаму ты Мяне гоніш? цяжка табе су́праць ражна́ ісцí.

Я сказал: «Кто Ты, Господи?» Господь сказал: «Я Иисус, Которого ты гонишь.
 
А я сказаў: хто Ты, Госпадзí Ён жа сказаў: Я Іісус, Якога ты гоніш;

Но встань и стань на ноги твои, ибо Я для того явился тебе, чтобы поставить тебя служителем и свидетелем Моим, как ты Меня видел, и как Я явлюсь тебе,
 
але падымíся і стань на ногі твае; бо Я дзе́ля гэтага і явíўся табе, каб паста́віць цябе служы́целем і све́дкам таго, што ты бачыў і што Я адкры́ю табе,

избавляя тебя от народа и от язычников, к которым Я посылаю тебя,
 
збаўля́ючы цябе ад народа Іудзейскага і ад язычнікаў, да якіх Я пасыла́ю цябе

открыть им глаза, чтобы обратились они от тьмы к свету и от власти сатаны к Богу, и чтобы получили они отпущение грехов и удел вместе с освященными, по вере в Меня».
 
адкрыць вочы ім, каб яны павярну́ліся ад це́мры да святла́ і ад ула́ды сатаны да Бога, і каб яны атрыма́лі прабачэ́нне грахоў і до́лю між асвячо́ных праз веру ў Мяне.

Поэтому, царь Агриппа, я не оказал непослушания небесному видению,
 
Таму, цар Агрыпа, я не стаў працíвіцца нябе́снаму відзе́нню,

но сперва находящимся в Дамаске и Иерусалиме, и по всей стране Иудейской, и язычникам возвещал, чтобы они каялись и обращались к Богу, творя дела, достойные покаяния.
 
а спачатку жыхара́м Дама́ска і Іерусаліма, потым жа па ўсёй краíне Іудзейскай і язы́чнікам прапаве́даваў, каб яны пака́яліся і звярну́ліся да Бога, ро́бячы го́дныя справы пакая́ння.

За это Иудеи, задержав меня в храме, пытались расправиться со мной.
 
За гэта Іудзеі схапілі мяне ў храме і імкну́ліся ўчынíць распра́ву.

Итак, с помощью, которая приходит от Бога, я устоял до сего дня, свидетельствуя малому и великому, не говоря ничего, кроме того, о чем Пророки сказали и Моисей, что должно тому быть:
 
Але я, атрыма́ўшы дапамогу ад Бога, да гэтага дня стаю́ і све́дчу і мало́му, і вялікаму, нічога не ка́жучы, акрамя́ таго, аб чым прарокі і Маісей гаварылі, што гэта будзе:

Христу — пострадать и, воскресши первым из мертвых, свет возвещать народу и язычникам.
 
што Хрыстос павінен адпаку́таваць, першым уваскрэ́снуць з мёртвых і прапаве́даць святло народу гэтаму і язы́чнікам.

Когда он так защищался, Фест громким голосом говорит: ты безумствуешь, Павел. Большая ученость доводит тебя до безумия.
 
Калі ён так прамаўляў у сваю абарону, Фест гучным голасам сказаў: ты стра́ціў розум, Павел! вялікая вучо́насць даво́дзіць цябе да стра́ты розуму.

А Павел говорит: я не безумствую, Превосходнейший Фест, но возглашаю слова истины и здравого смысла.
 
Ён жа кажа: я не стра́ціў розуму, высокашано́ўны Фест, а прамаўля́ю сло́вы ісціны і здаровага сэнсу;

Ибо знает об этом царь, которому я и говорю с дерзновением. Ведь я не верю, чтобы сокрыто было от него что-либо из этого; ибо не в углу это было совершено.
 
бо ведае пра гэта цар, перад якім я і прамаўля́ю ўпэ́ўнена; я не веру, каб утаíлася ад яго што-небудзь з гэтага, бо не ў заку́тку ж яно адбыва́лася;

Веришь ли, царь Агриппа, Пророкам? Знаю, что веришь.
 
ці ве́рыш ты, цар Агры́па, прарокам? ве́даю, што ве́рыш.

Но Агриппа Павлу: еще немного, и ты будешь убеждать меня сделаться христианином.
 
Агры́па ж сказаў Паўлу: ты мала што не ўгаво́рваеш мяне зрабíцца Хрысція́нінам.

А Павел: молил бы я Бога, чтобы мало ли, много ли, не только ты, но и все слушающие меня сегодня, сделались такими же как и я, кроме этих уз.
 
А Павел сказаў: я б маліўся Богу, каб ці мала, ці многа, не толькі ты, але і ўсе, хто слу́хае мяне сёння, зрабіліся такімі, як я, аднак без гэтых ако́ваў.

И встал царь и правитель и Вереника и сидевшие с ними,
 
І калі ён гэта сказаў, паднялíся цар, і правíцель, і Вернíка, і ўсе, хто сядзе́ў з імі;

и удалившись, говорили между собой, что ничего достойного смерти или уз человек этот не делает.
 
і, адышо́ўшы ўбок, яны размаўля́лі паміж сабою, ка́жучы: нічога ва́ртага смерці або ако́ваў не робіць чалавек гэты.

Агриппа же сказал Фесту: мог бы быть освобожден человек этот, если бы не потребовал суда Кесаря.
 
І сказаў Агры́па Фесту: можна было́ б вы́зваліць гэтага чалавека, калі б ён не патрабава́ў суда́ ў ке́сара. Таму і вы́рашыў правíцель паслаць яго да ке́сара.



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.